Φωνή και όχι ψίθυρο

Η Αχαϊκή Τράπεζα απασχόλησε, επί μακρόν, την κοινωνία. Ξεκίνησε ως αισιόδοξο εγχείρημα, μα κατέληξε σε υπόθεση κοινού ποινικού δικαίου. Επεσε σε λάθος χέρια και φάνηκαν οι παθογένειες.

Κι όταν η κρίση τη χτύπησε και η αδυσώπητη πραγματικότητα αποκαλύφθηκε, κατέρρευσε, συμπαρασύροντας οικονομίες μικροκαταθετών, επενδύσεις επιχειρηματιών, όνειρα κι ελπίδες.

Και τούτο είναι το σοβαρό: η αποδόμηση του συνεταιριστικού εγχειρήματος και
η καχυποψία προς την επιχειρηματικότητα.

Και τώρα που η πατρίδα έχει ανάγκη να ξαναστηθεί, σωπάσαμε για να ακουστεί η φωνή της Δικαιοσύνης. Φωνή περιμέναμε κι όχι ψίθυρο. Παρρησία για να σταθούν ψηλά οι θεσμοί και ελπίδες.

Γιατί τούτα τα δύο… χώρια δεν μπορούν.