Ανδρέας Finch: Δημιουργεί περίπτερα πραγματικά έργα τέχνης ΦΩΤΟ

Παναγιώτης Ρηγόπουλος

Είναι τα μικρότερα σε διαστάσεις κτίσματα συλλογικής μνήμης κι όμως, ο οδοστρωτήρας της εξέλιξης δεν δείχνει να τα σέβεται. Οσα έχουν απομείνει ακόμα όρθια, έχοντας γλυτώσει από τις αδηφάγες δαγκάνες της μπουλντόζας, ορθώνονται σαν σημαδούρες στον ωκεανό της λήθης, που επιπλέουν υπερήφανα στον αφρό της κατακλυσμιαίας μεταμόρφωσης του ελληνικού αστικού τοπίου.

Και στην Πάτρα, η μοίρα των παραδοσιακών περιπτέρων, δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική. Η δημοτική αρχή της Πάτρας, εφαρμόζοντας την πολιτική της για την απρόσκοπτη κίνηση όλων των δημοτών στα πεζοδρόμια της πόλης μας, συνεχίζει, με τις υπηρεσίες του Δήμου, την αποξήλωση περιπτέρων, που για πολλά χρόνια παραμένουν κλειστά και εγκαταλειμμένα. Συνολικά μέχρι σήμερα έχουν αποξηλωθεί από τους εργαζόμενους του Δήμου πάνω από 80 τέτοια περίπτερα, με στόχο να αποξηλωθούν όλα τα σχολάζοντα. Πρόκειται για περίπτερα οι ιδιοκτήτες των οποίων έχουν πεθάνει, δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση, άρα είναι τα λεγόμενα «ορφανά».

Μαζί όμως με τα περίπτερα, αποξηλώνονται και κομμάτια της ιστορίας της ίδιας της πόλης, αφού τα περίπτερα αποτέλεσαν για πολλές δεκαετίες, σημείο όχι μόνο εμπορικό, αλλά και κοινωνικό.

Ο ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ

Ο προικισμένος καλλιτέχνης Ανδρέας Finch ζωντανεύει σε εντυπωσιακές μικρογραφίες τα θρυλικά περίπτερα των δεκαετιών 1950-’60 και ‘ 70, αποκαλύπτοντας στην «Π» τα μυστικά της τέχνης του…

Οπως λέει ο ίδιος για την κατασκευή τους:

«Αρχικά επικεντρώθηκα κυρίως στην αρχιτεκτονική τους. Οι κατασκευές αυτές έφεραν περίτεχνα στοιχεία, όπως κυμάτια μεταξύ των γείσων της οροφής, κορνιζώματα στις γωνίες τους, και διάφορες ανάγλυφες πτυχώσεις, που προσομοιώνουν το ύφος των παλιών νεοκλασικών κτιρίων.
Βέβαια, έφεραν και αρκετά λαογραφικά στοιχεία τα οποία καθιστούσαν τα μοναδικά μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, κάθε πρόσοψη εξυπηρετούσε άλλο κοινό, και ήταν ανάλογα διαμορφωμένη: στην πλευρά που ήταν το τηλέφωνο, συνήθως θα βρίσκαμε τα κοινωνικού περιεχομένου περιοδικά (καθώς θα εξυπηρετούσε και αρκετές γυναίκες η πλευρά αυτή), ίσως θα βλέπαμε κάποιες μέντες ή μαστίχες. Μια άλλη πλευρά θα είχε αναρτημένα τα πολύχρωμα κόμικς και επί την ευκαιρία όλο και κάποιος αυτόματος πωλητής με τσίχλες ή «χαρτάκια» θα ήταν τοποθετημένος, μιας και αυτή ήταν η πλευρά που απευθυνόταν στα παιδιά.

Οι προσόψεις, συνήθως είχαν τις εφημερίδες τοποθετημένες στα εμφανή σημεία τους και τα πιο ευρείας καταναλώσεως προϊόντα, όπως μπισκότα, σοκολάτες κ.λπ.

Πρόκειται για τρεις παράλληλες πραγματικότητες, οι οποίες ενώνονται κατά έναν απλό τρόπο.

Μια λεπτομέρεια που μου άρεσε ήταν η ποικιλία στις διατάξεις των παραθύρων τους. Συνήθως θα επικρατούσε μια αυστηρή συμμετρία στην πρόσοψη, ενώ στα πλαϊνά θα υπήρχε μια εντελώς διαφορετική διαρρύθμιση, (π.χ. ένα μεγάλο ανοιγόμενο παράθυρο και δύο μικρότερα) και από μέσα διακρίνονταν ράφια με διάφορα προϊόντα.

Και φυσικά, η παρουσία του περιπτερά εντός, είναι μια λεπτομέρεια στις μεσαίες μακέτες μου, που προσδίδουν το ανθρώπινο στοιχείο. Ο «Παναγής» -όπως τον βάφτισα, είναι ντυμένος σύμφωνα με τα αστικά πρότυπα της εποχής του, είναι πιστός στο πόστο του, κοφτός μα πρόθυμος να ακούσει, και παραμένει εχέμυθος. Και κυρίως… δίνει και βερεσέ στους ζορισμένους!».

Η ΦΑΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Σε ό,τι αφορά τη διαδικασία και τα υλικά κατασκευής των μινιατούρων, ο καλλιτέχνης εξηγεί:
«Καθοδηγούμενος από φωτογραφίες, σχεδιάζω τα πάντα στον υπολογιστή σε τρισδιάστατο περιβάλλον και στη συνέχεια εκτυπώνω τα προπλάσματα σε 3D εκτυπωτή.

Ο 3D εκτυπωτής μάς δίνει τη δυνατότητα να υλοποιούμε τρισδιάστατα σχέδια και κατασκευές σε διάφορα είδη πλαστικού, στις διαστάσεις που επιθυμούμε.

Στη συνέχεια καλουπώνω τα προπλάσματα, χρησιμοποιώντας μια ειδική ρευστή σιλικόνη, η οποία στερεοποιείται εντός ωρών. Η αρχική ρευστότητα του υλικού αυτού επιτρέπει την ακριβή αποτύπωση όλων των λεπτομερειών του προπλάσματος.

Μόλις απεγκλωβίσουμε το πρόπλασμα από τη στερεοποιημένη σιλικόνη, έχουμε στα χέρια μας ένα έτοιμο καλούπι, το οποίο μας επιτρέπει πλέον να παράξουμε ακριβή αντίτυπα του προπλάσματος.

Η χύτευση γίνεται με πολυουρεθανική ρητίνη, η οποία είναι αρχικά ρευστή και στερεοποιείται παροδικά. Μόλις στερεοποιηθεί, αφαιρώ τα κομμάτια από τα καλούπια, ακολουθεί ο καθαρισμός από τα γρέζια, και ξεκινάει η συναρμολόγηση. Υστερα θα βαφτούν και σταδιακά προστίθενται και οι λεπτομέρειες (περιοδικά, τηλέφωνο, κ.λπ.).

Μόλις είναι έτοιμα, θα τοποθετηθούν επάνω σε μια τσιμεντένια βάση, η οποία επίσης βγαίνει από καλούπι. Το τσιμέντο θα λειανθεί δια χειρός, έως ότου εξομαλυνθεί η επιφάνειά του.

Οι τέντες είναι υφασμάτινες και προσαρμόζονται στο τέλος, ώστε να μην έχουν συγκεντρώσει σκόνη. Οι μακέτες μου ξεκινάνε από τα 5,5 εκατοστά πλάτος (1/43 κλίμακα) και στα 14-15 εκ. (1/18 κλίμακα) σε ύψος. Στη συνέχεια φτιάχνω τα φωτιστικά περίπτερα, τα οποία ξεκινάνε από 25 εκ. και φτάνουν τα 45 εκ. σε ύψος».

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω