Επενδυτική χλαμύδα

Κωνσταντίνος Μάγνης

Πώς να ήταν άραγε οι χλαμύδες που φορούσαν οι ιέρειες στα μαντεία και τους ναούς των αρχαίων; Δυστυχώς δεν υπήρχαν φωτογραφίες – για έναν περίεργο λόγο, οι αρχαίοι Ελληνες δεν εφηύραν τη φωτογραφική τέχνη, ενώ επινόησαν όλα τα άλλα, πριν από όλους, ακόμα και πριν από εκείνους που τα επινόησαν πρώτοι- και διαθέτουμε μόνο εικαστικές παραστάσεις από αρχαία ενδύματα, αλλά δεν ξέρουμε εάν μπορείς να πάρεις τους γλύπτες στα σοβαρά. Ο ένας έφτιαχνε κολοσσούς που στήνονταν στη Ρόδο και φαινόντουσαν από την Κω , ο άλλος σμίλευε κάτι ηνίοχους παναγία βόηθα, να τους δει το άλογο και να πέσει τα ανάσκελα από την τρομάρα.

Υποθέτουμε βέβαια ότι οι χλαμύδες των κοριτσιών που άναβαν τον βωμό του Απόλλωνα θα ήταν χάρμα ειδέσθαι, όπως βέβαια και τα κορίτσια, όπως και ο Απόλλωνας, όπως και ο βωμός. Αντιθέτως, η στολή που σχεδίασε η Κατράντζος προκάλεσε κατακραυγή. Δεν μπορούσε η καλλιτέχνις να εμπνευστεί από τα λιτή γραμμή της αθλητικής ενδυμασίας που εισήγαγε προ μισού αιώνα η ομώνυμος Κατράντζος Σπορ, λευκό παντελονάκι, λευκό μπλουζάκι, λευκό παπουτσάκι, λιτή και σεβαστική γραμμή για γυμναστικές επιδείξεις; Χίλιες φορές καλύτερα από αυτό που μας σχεδίασε, το οποίο παρέπεμπε στο Αστερίξ και Κλεοπάτρα. Εύλογα τους πλάκωσε όλους ο Οβελίξ του διαδικτύου. Δεν μπορεί μια  τελετή που αποτέλεσε επιτομή της αγνότητας, του αρχαίου πολιτισμικού  μεγαλείου  και των πανανθρώπινων συμβολισμών, να συναγωνίζεται τα καρναβαλικά γκρουπ σε διεκδίκηση βραβείου αμφίεσης. Παρ’ εκτός αν θέλουμε να γελάσουμε με την Αφή.

Να μην αφήσουμε σύμβολο για σύμβολο όρθιο, όπως έγινε και στη Θεσσαλονίκη, με τα αδέσποτα κορμιά, από καλλιτέχνιδα που παράβλεψε ότι η σταύρωση ως μέσο βασανιστηρίου, πρακτικά ή συμβολικά, αφορά ένα και μόνο πρόσωπο, αυτό του Θείου Δράματος, υπονοώντας εκείνη ότι από τον σταυρό πέρασαν μυριάδες δυστυχείς κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, και πολλαπλάσιοι στις μεταγενέστερες εποχές μέχρι και τις μέρες μας, καθένας στο δικό του μαρτύριο, με σταυρωτή του τον άνθρωπο, την εξουσία, τις πλειοψηφίες, τον ισχυρό, τον κατακτητή, τον βάρβαρο, του ελεεινό σύντροφο, το αφεντικό, τα ενεργούμενά του, τον δικτάτορα, τον μισαλλόδοξο, τον φανατικό, τον σκοταδιστή, τον ανόητο. Ολοι, κουτσοί στραβοί σε σταυρικό μαρτύριο; Ισα κι όμοια τις έχουμε τις σταυρώσεις;

Μιλούσαμε όμως για την Αφή. Μια τελετή που της αναγνωρίζεται ιερότητα και ας αφορά ανύπαρκτα δωδεκάθεα και μουσαντένιες  μαντείες. Αρχαίον και ελληνικόν, θα πεί μεγαλειώδες και καλόν. Απόλλωνα, φωνάζει η πρωθιέρεια, ανταποκρίνεται ο Απόλλωνας, ανάβει η φλόγα στον βωμό, με σύγχρονα μέσα και όχι με αναπτήρες περιπτερίσιους  όπως γίνεται σε άλλες αφές, στις οποίες το μυστήριο έγκειται στη μαζική πεποίθηση ότι μπορούν να ανάβουν φλόγες χωρίς αναπτήρες, ούτε με  τρίψιμο ξύλων ή με εστίαση θερμών ακτίνων σε ένα σημείο, και μετά αρχίζει η περιφορά της λαμπάδας και του μηνύματος της  ειρήνης και της προσήλωσης στις ανθρωπιστικές αξίες, στοιχεία που αποτελούν συνεκτικά κύτταρα του πολιτισμού μας, ειρήνη, αγάπη, ευτυχία και επενδυτική βαθμίδα. Αυτά απαιτούν ενδυμασία αρμοστή, αρχαιοπρεπή, με πτυχώσεις που παραπέμπουν στα Μάρμαρα και Πραξιτέληδες, και όχι οτ κουτίρ επιπέδου άει σιχτίρ.

Μια τελετή είχε μείνει όρθια στη χώρα, θα τη ρεζιλέψουμε κι αυτή. Του Ελληνα πενήντα πράγματα μην του πειράξεις. Ο Απόλλωνας, είναι από άλφα και προηγείται. Αλλά ποιος έχασε τη σοβαρότητα για να τη βρούμε εμείς. Εσείς μάλλον, διότι καθένας μας θεωρεί τον εαυτό του σοβαρό και κωμικούς τους υπόλοιπους.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω