Η Ελλάδα στα ουράνια, το ποδόσφαιρό μας στα τάρταρα

Βαγγέλης Γερογιάννης

Θα περίμενε κανείς ότι 19 χρόνια μετά τον θρίαμβο της κατάκτησης του EURO 2004 από την Εθνική μας ομάδα, το ελληνικό ποδόσφαιρο θα είχε απογειωθεί. Θα είχαν κατασκευαστεί εγκαταστάσεις, δεν θα υπήρχε τοξικότητα, καταγγελίες για παράνομο στοιχηματισμό και θα αγωνίζονταν περισσότεροι Ελληνες στις ομάδες.

Τι απ’ όλα αυτά έγιναν; Απολύτως τίποτα. Ο θρίαμβος της Εθνικής ομάδας στα γήπεδα της Πορτογαλίας στις 4 Ιουλίου 2004, που συζητήθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, όχι μόνο δεν αποτέλεσε την αρχή για την απογείωση του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά αντίθετα, διατήρησε, και σε κάποιες περιπτώσεις πρόσθεσε επιπλέον κακώς κείμενα. Δείτε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία.
Η Ελλάδα ξεκίνησε την περίοδο 2005-2006 – έναν χρόνο μετά την κατάκτηση του EURO 2004 – από την 8η θέση της βαθμολογίας της UEFA, που σήμαινε ότι την επόμενη σεζόν (2006-2007) θα «έβγαζε» δύο ομάδες στο Champions League και τέσσερις στο Kύπελλο UEFA! Τότε, η Ελλάδα ήταν πίσω από Ισπανία, Αγγλία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία, Ολλανδία!
Επιστροφή στο σήμερα. Η Ελλάδα τερμάτισε τη σεζόν 2022-2023 στην 20ή θέση του UEFA ranking, σημειώνοντας αποτυπώθηκε με τη μείωση των εκπροσώπων της χώρας μας κατά μία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της σεζόν 2024-2025, τη σεζόν των μεγάλων αλλαγών. Πρόκειται για ιστορικό χαμηλό! Αν μάλιστα, οι ομάδες μας δεν τα πάνε καλά στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις, θα κινδυνεύσουμε ακόμα και από Λιχτενστάιν…
Και αυτό είναι το λιγότερο. Η τοξικότητα έχει αυξηθεί, οι μεγαλοπαράγοντες σφάζονται μεταξύ τους, το παράνομο στοίχημα έχει κάνει την είσοδό του στη χώρα μας, ενώ πολλοί χαρακτηρίζουν το πρωτάθλημα της Super League 2 ως ένα από τα πιο διεφθαρμένα της Ευρώπης.
Τα γήπεδα είναι χειρότερα, τα εισιτήρια λιγότερα, η διαφάνεια μικρότερη και οι ύποπτοι αγώνες για χειραγώγηση οι περισσότεροι. Η Ελλάδα δέχθηκε την επιτήρηση από την UEFA, ξένους διαιτητές, αρχιδιαιτητές, χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Το μόνο θετικό ήταν το VAR, που σε έναν μεγάλο βαθμό αποκατέστησε κάποιες αδικίες.
Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες ελληνικές ομάδες, είναι ζήτημα αν χρησιμοποιούν ως βασικούς περισσότερους από 6-7 Ελληνες ποδοσφαιριστές και οι πέντε μαζί. Ο Ελληνας ποδοσφαιριστής είναι είδος προς εξαφάνιση. Στη Super League 2, κουμάντο κάνουν διάφοροι αχυράνθρωποι, που δεν πληρώνουν κανέναν ποδοσφαιριστή και από το ξεκίνημα της σεζόν γνωρίζουν όλοι ποια ομάδα θα πάρει την άνοδο.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Κι όμως, μετά την 4η Ιουλίου 2004, είχαν καλλιεργηθεί πολλές ελπίδες για αλλαγή όλου του σκηνικού. H Ελλάδα χαρακτηρίστηκε από την ιστορία, όπως σημείωσε χαρακτηριστικά η ισπανική εφημερίδα El Pais, ως «η πιο ανυποψίαστη και απροσδόκητη πρωταθλήτρια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος», βιώνοντας 23 ημέρες έκστασης το 2004. Από την πρώτη έως την τελευταία. Από τον εναρκτήριο αγώνα ενάντια στην οικοδέσποινα Πορτογαλία (2-1), έως στον τελικό στις 4 Ιουλίου ενάντια στην ίδια αντίπαλο (1-0).
Στην πορεία, ισοπαλία εναντίον της Ισπανίας (1-1), ήττα εναντίον της Ρωσίας (2-1) και δύο νίκες στους προημιτελικούς και ημιτελικούς εναντίον της Γαλλίας, (0-1) και της Τσεχίας (1-0). Πρωταθλήτρια Ευρώπης με επτά γκολ υπέρ και τέσσερα εναντίον.
Μέχρι τότε, η εθνική μας εμφανίστηκε μόλις σε δύο μεγάλες διοργανώσεις: ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (1998) και ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1980), που πάντα αποκλείονταν στον πρώτο γύρο. Η δυναμική του επιτεύγματος κατέρρευσε στις τελικές φάσεις των επόμενων τεσσάρων μεγάλων τουρνουά: δύο Euro (2008 και 2012) και δύο Παγκόσμια Κύπελλα (2010 και 2014).
Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί το 2001, όταν ο Οτο Ρεχάγκελ ήταν ήδη 63 ετών, ότι ο Γερμανός προπονητής θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στον «Όλυμπο» για να κερδίσει το Euro και στη συνέχεια να προκριθεί σε ένα άλλο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Παρέμεινε στον πάγκο της Εθνικής για εννέα χρόνια: 106 παιχνίδια με το 50% των νικών (53) με 23 ισοπαλίες και 30 ήττες. Είναι ακόμα ο μόνος προπονητής που έχει κερδίσει την διοργάνωση χωρίς να γεννηθεί στη συγκεκριμένη χώρα.
Οι Ελληνες φίλαθλοι κατέκτησαν τα γήπεδα της Πορτογαλίας φωνάζοντας «σήκωσέ το» στις κερκίδες, μια ολόκληρη χώρα ζούσε στους ρυθμούς του EURO. Και στην Πάτρα έγινε χαμός. Την ημέρα του τελικού είχε στηθεί μια τεράστια οθόνη στον Μόλο, ο οποίος πλημμύρισε από κοσμό, πανηγυρίζοντας μέχρι αργά το βράδυ τον θρίαμβο του Ρεχάγκελ, του Χαριστέα, του Ζαγοράκη, του Καραγκούνη, του Κατσουράνη και των άλλων παιδιών.
Οι στιγμές που ακολούθησαν δεν είχαν προηγούμενο. Τα τείχη γκρεμίστηκαν για τους ήρωες της Πορτογαλίας, οι οποίοι βίωσαν μια πρωτοφανή υποδοχή απ’ τους Ελληνες. Η διαδρομή απ’ το «Ελ. Βενιζέλος» μέχρι το ασφυκτικά γεμάτο Παναθηναϊκό Στάδιο διήρκησε ώρες καθώς ο κόσμος είχε ξεχυθεί στους δρόμους της Αθήνας για να αποθεώσει τους θριαμβευτές.
Μετά από 19 χρόνια, το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν βγήκε όσο κερδισμένο θα μπορούσε. Συζητήθηκε πολύ, ακούστηκε παντού, όμως επί της ουσίας, η Ελλάδα παραμένει μια χώρα με πολλές ποδοσφαιρικές παθογένειες, μειωμένο ανταγωνισμό και προβλήματα στη βάση.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω