Μαρία Παναγιωτακοπούλου: «Ο χρόνος είναι ο μόνος μου εχθρός»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Με γονείς δασκάλους και μητέρα που αγαπούσε το γράψιμο, δεν είναι να απορεί κανείς με τον δρόμο που ακολούθησε η ίδια. Φιλόλογος, συγγραφέας, «ψυχή» του «Ηδύφωνου», η Μαρία Παναγιωτακοπούλου μοιράζεται με την «Π» σταθμούς της πορείας της. 

Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια;

Εζησα όμορφα παιδικά χρόνια στο Αίγιο μαζί με τον αδερφό μου, με δυο γονείς που μόνο καλά έχω να θυμάμαι από αυτούς. Θυμάμαι έντονα από την παιδική μου ηλικία τα υπέροχα οικογενειακά τραπέζια και τις γιορτές με τα τραγούδια που ξεκινούσε πάντα η γιαγιά, πίνοντας το κρασάκι της. Θυμάμαι σε μια γιορτή του πατέρα μου, αν και ήταν μόδα να πηγαίνουν ως δώρο ποτό ή λουλούδια, οι επισκέπτες έφερναν ο ένας μετά τον άλλο κουτιά με τούρτες!!! Ηταν η εποχή που το γλυκό του κουταλιού και του ταψιού αντικαταστάθηκε από την τούρτα (αμυγδάλου ή σοκολατίνα) και το τοστ ήταν πλέον η απόλυτη λιχουδιά.

Επιλέξατε σπουδές Φιλολογίας επειδή…

Ποτέ μου δεν προβληματίστηκα για το τι θα σπουδάσω και σίγουρα επηρεάστηκα από τους γονείς μου που ήταν δάσκαλοι. Ο πατέρας μου, ως πρώτος μου δάσκαλος, με δίδαξε τη φιλομάθεια και με ενέπνευσε να σπουδάσω Φιλολογία. 

Φιλόλογος επί 28ετία στη Β/θμια Εκπαίδευση. Τι αγαπούσατε στη διδασκαλία και τι κρατήσατε, φεύγοντας;

Ανήκω στην τυχερή γενιά που αμέσως διοριστήκαμε. Ξεκίνησα από τη Φλώρινα και μετά Πάτρα, Δάφνη Καλαβρύτων και Αίγιο. Η διδασκαλία για μένα ήταν πολύ οικεία λόγω του επαγγέλματος των γονιών. Βίωνα καθημερινά αυτή τη διαδικασία από μικρό παιδί. Αυτό που κρατώ είναι ο καθημερινός, επίπονος αγώνας που προσπαθείς να δημιουργήσεις αφορμές στους μαθητές σου να γίνουν καλύτεροι και να αναζητήσουν το φως. Κρατώ πολλές ευτυχισμένες στιγμές στον χώρο του σχολείου και λίγες στιγμές δικαίωσης του αγώνα μου.

Επίσης: γράφετε -παραμύθια, θεατρικά, έργα, διηγήματα, στίχους-, σκηνοθετείτε, επιμελείστε κείμενα. Θα μας πείτε και γι’ αυτές τις πτυχές σας

Το «μικρόβιο» της συγγραφής το κόλλησα από τη μαμά μου που έγραφε. Ομως πάντα βρισκόμουν πίσω ή καλύτερα δίπλα σε ό,τι έκανε ο σύζυγός μου Σάκης Παπαδημητρίου και βοηθούσα. Η ζωή μου πραγματικά άλλαξε όταν τα παιδιά μου έφυγαν και άνοιξαν τα δικά τους φτερά, αλλά και μετά τη συνταξιοδότησή μου. Εγραψα αρκετά βιβλία, όπως το «Κάποτε στο Αίγιο», «Πολέμησα στη Μικρασία», Κωστής Παλαμάς-οι μούσες που αγάπησα», «Το Αίγιο μέσα από τον φακό του Θόδωρου Αγγελόπουλου» κ.λπ. Επίσης επιμελήθηκα σημαντικές παραστάσεις με σπουδαίους Ελληνες καλλιτέχνες. Σημαντική στιγμή θεωρώ την επιμέλεια που έκανα στην κεντρική σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών της παράστασης «Café aman-το καρναβάλι της Πόλης» το 2020 σε κείμενο δικό μου. Το τελευταίο μου βιβλίο «Κωστής Παλαμάς-οι μούσες που αγάπησα» ανέβηκε ως θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστή τον Γρηγόρη Βαλτινό και σε σκηνοθεσία του ίδιου και το καλοκαίρι του 2022 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τη Μικρασιατική καταστροφή συνεργάστηκα με τη Λυδία Κονιόρδου σε κείμενο που είχα γράψει με τίτλο «Πατρίδες της καρδιάς μου».

Κεφάλαιο «Ηδύφωνο». Πότε ιδρύθηκε, πώς ήταν τα πράγματα στην αρχή και πώς εξελίχθηκαν;

Το «Ηδύφωνο» ως Εταιρεία Πολιτισμού ιδρύθηκε από μένα και τον Σάκη το 2005, όμως ως εκδοτικός οίκος άνθησε μετά το 2012. Καμαρώνω πολύ που κατάφερα μαζί με την οικογένειά μου και τους συνεργάτες μας να έχουμε αυτόν τον εκδοτικό οίκο στο Αίγιο, σε μια επαρχιακή πόλη, και αυτή τη στιγμή να έχουμε περίπου 100 τίτλους και συγγραφείς από όλη την Ελλάδα. Χαίρομαι που μπορώ μέσα από το δικό μου πάθος για το βιβλίο να συνταξιδέψω με πολλούς ακόμα επιβάτες-συγγραφείς σε ένα μαγικό εκδοτικό ταξίδι.

Με τον σύζυγό σας, συνθέτη Σάκη Παπαδημητρίου, έχετε αποκτήσει δύο κόρες. Πώς τα πήγατε, συνδυάζοντας τις επαγγελματικές υποχρεώσεις σας με το μεγάλωμά τους;

Δεν μπορώ να πω όμως ότι βάλαμε επάνω από τα παιδιά μας τις επαγγελματικές και καλλιτεχνικές μας υποχρεώσεις. Ομως ποτέ δεν είδαμε το μεγάλωμα των παιδιών ως μια φάση απομάκρυνσης από όλα αυτά που μας άρεσαν. Τα παιδιά μας μεγαλώνοντας έγιναν κίνητρο για περισσότερη δημιουργία. 

Στις νεαρές που θέλουν να ακολουθήσουν τον καλλιτεχνικό χώρο -οι δυο σας κόρες δεν ξέφυγαν- τι συμβουλή θα δίνατε;

Να ακολουθήσουν το όνειρό τους. Αυτό θα τους έλεγα. Δύσκολος ο χώρος της Τέχνης. Χρειάζεται αντοχή, συναισθηματικά ερείσματα ισχυρά και στήριξη από την οικογένεια. Ομως είναι μοναδικός, γεμάτος συγκινήσεις. Οι κόρες μας, η Ελενα Λεώνη είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι και τη σύνθεση και η Ασπα είναι απόφοιτος Μουσικολογίας με περαιτέρω σπουδές στο Λονδίνο και τώρα την έχει κερδίσει ο χώρος της Εκπαίδευσης.

Τα όπλα σας σε δυσκολίες ή εμπόδια;  

Πέρα από τα θέματα υγείας και τον χρόνο, δεν θεωρώ τίποτα άλλο δυσκολία και εμπόδιο στη ζωή μου. Καθετί είναι αντιμετωπίσιμο για μένα. Ο χρόνος είναι ο μόνος μου εχθρός και η μάχη μαζί του άνιση. 

Αυτή την εποχή ετοιμάζετε κάτι;

Ετοιμάζουμε αρκετά βιβλία με τις εκδόσεις μας και μαζί με τον Σάκη οργανώνουμε το νέο μας project με μουσική και κείμενα με θέμα το νερό και τίτλο «Ραψωδίες του νερού».

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω