Θέατρο: Θορυβώδης γάμος

Χριστίνα Κόκκοτα

Αν και έχουν παρέλθει 175 και πλέον χρόνια από τη συγγραφή της απολαυστικής αλλά και πικρής πολιτικής κωμωδίας «Του Κουτρούλη ο γάμος» (1845), καθώς η παθογένεια του πολιτικού μας βίου συνεχίζεται, χωρίς προοπτική εκρίζωσης, ο σημερινός θεατής δύσκολα μπορεί να πιστέψει ότι δεν γράφτηκε σήμερα. Σ’ αυτή ακριβώς τη διαιώνιση οφείλεται το γεγονός ότι στο θέατρο υπάρχουν έργα, με τα οποία οι λογαριασμοί μαζί τους δύσκολα κλείνουν.          

            Ο φαναριώτης συγγραφέας της Αλέξανδρος Ρίζος-Ραγκαβής, δυτικοθρεμμένος και διαποτισμένος από τα οράματα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, «ετερόχθων» για τους «αυτόχθονες», επεδίωξε με όχημα το θέατρο, όχι μόνο να καταγράψει την εγχώρια πολιτική πραγματικότητα αλλά και να καταθέσει την πολιτική του κοσμοθεωρία.

Συνθέτει τον θορυβώδη και πανηγυριώτικο «Γάμο του Κουτρούλη» σε μια μεταβατική εποχή, που το νεοσύστατο ελληνικό κράτος προσπαθούσε να βρει το βηματισμό του, μετά από μια ηρωική επανάσταση κι ένα αδελφοκτόνο εμφύλιο, εξαρτημένο από τις Μεγάλες Δυνάμεις σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Κόμματα αρχών δεν υπήρχαν αλλά προσδεμένα στο άρμα των ισχυρών της Ευρώπης (γαλλόφιλο, αγγλόφιλο, ρωσόφιλο), με τη χώρα συμπιεσμένη σε περιορισμένα σύνορα και δανεισμένη με επαχθείς όρους, ανέφικτους να εξυπηρετηθούν.

Βιώνοντας τη ληξιαρχική πράξη της γέννησης του πελατειακού κράτους, που μας ταλανίζει ως τις μέρες μας, ο λόγιος συγγραφέας γράφει λαϊκό πολιτικό θέατρο, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την αστεία ιστορία του καλοκάγαθου και αφελούς ράφτη Μανώλη Κουτρούλη και της ματαιόδοξης και μεγαλομανούς Ανθούσας, που καταλήγει στο αποκαλυπτικό της ψευτιάς και της απάτης φινάλε, για να σατιρίσει και να στηλιτεύσει όλα τα συστατικά της τότε νοσηρής πολιτικής σκηνής.

Στρεβλώσεις που καθόρισαν με οδυνηρό τρόπο τη νεότερη ιστορία μας, φτάνοντας ως τη σύγχρονη ζωή μας, η ευπιστία και η απάτη, η διαφθορά και η κρατική διαπλοκή, ο παρεμβατισμός των ξένων δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας, ο αρχοντοχωριατισμός και η ξενομανία, η αναξιοκρατία και οι διχασμοί ξετυλίγονται στη σκηνή ως καταστάσεις που χαρακτηρίζουν ένα πολιτικό σύστημα σαθρό, διάτρητο και έρμαιο των συμφερόντων.

Βαδίζοντας στα ίχνη του Αριστοφάνη από δομική, μορφολογική και δραματουργική άποψη και παράλληλα αφομοιώνοντας τα Μολιερικά δάνεια, ώστε να αντανακλούν το ήθος του Ελληνα, ο Αλέξανδρος Ρίζος-Ραγκαβής όχι μόνο προσφέρει με την μεταπαναστατική αυτή κωμωδία ένα ανοικτό παράθυρο στην πολιτική πραγματικότητα του καιρού του αλλά και προβάλλει ως ένας από τους πρωτεργάτες της εγχώριας θεατρικής τέχνης του 19^ου αιώνα.

Ευτυχής η επιλογή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και του «Αρματος Θέσπιδος», που φέτος γιορτάζει τη συμπλήρωση οκτώ χρόνων επιτυχημένης πορείας, να παρουσιάσει την πολιτική αυτή σάτιρα, τραγικά διαχρονική και επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε, λόγω της προεκλογικής περιόδου.

Τη σκηνοθεσία υπογράφει η ψυχή του σχήματος, ο Χρήστος Στρέπκος και στους ρόλους δίνουν σάρκα και ψυχή οι ηθοποιοί: Βασίλης Κόκκαλης, Αφροδίτη Βραχοπούλου, Αλέξανδρος Τσίτος, Βασίλης Τσόρλαλης και Θάνος Δημόπουλος.

Την όψη της παράστασης (σκηνογραφία, ενδυματολογία) σχεδίασε ο Κέννυ Μακ Λέλλαν και το ηχοτοπίο της έντυσε με τη μουσική του επίνευση ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Λουκάς Θάνος. Το ταξίδι της, που δικαιωματικά αφιερώνεται στον Κώστα Καζάκο -εμπνευστή της ιδέας ενός περιοδεύοντος θεάτρου προορισμένου να φτάσει σε όσους δεν έχουν πρόσβαση σ’ αυτό- ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω