Ο κάβος του 5ου χρόνου που δεν πέρασε κανείς…
Τον Οκτώβριο… «πικρός καφές» περιμένει τον Κ. Μητσοτάκη
Εξαιρούνται οι καταστροφικές πυρκαγιές. Πέραν αυτών, άλλη «καυτή» επικαιρότητα δεν υπάρχει. Δικαιολογημένη η ένδεια ειδήσεων. Δεκαπενταύγουστος γαρ και μπορούν να περιμένουν τα γεγονότα.
Η Ελλάδα -και δικαίως- τις επόμενες μέρες θα σπεύσει στις εκκλησιές, τα ξωκλήσια και τα μοναστήρια για χάρη της Μεγαλόχαρης. Και στις παραλίες, βεβαίως-βεβαίως. Οπως επίσης στα δεκάδες πανηγύρια καθ’ άπασαν την επικράτειαν. Δεν είναι ακόμη η ώρα που θα έλθουν οι μέλισσες.
Οταν, όμως, έλθουν, τίποτα δεν θα θυμίζει το καλοκαίρι της Ολυμπιάδας. Μόνο οι στάχτες της αυτοκαταστροφής μας θα συνοδεύσουν το μελαγχολικό φθινόπωρο. Τότε που θα έλθουν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις της νέας σεζόν. Τότε που θα έχουμε μπει σε τροχιά επίσπευσης των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Τα κύρια «κουτιά» του πολιτικού παζλ με κοντό πολιτικό ορίζοντα είναι δεδομένα: η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης, οι συνέπειες από τους μόνιμους βραχνάδες της Ακρίβειας στα σούπερ μάρκετ και της τσιμπημένης Ενέργειας, το εθνικό στρίμωγμα από τον Ερντογάν, οι εσωκομματικές διαδικασίες σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, λίγο αργότερα η εκλογή του νέου πλανητάρχη και στο βάθος η επιλογή του νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Το πολυσύνθετο σκηνικό βρίσκει τη ΝΔ στην εξουσία με το «εύθραυστο» 28% των ευρωεκλογών και με (εμφανείς) ρωγμές για πρώτη φορά στα 5 χρόνια που κυβερνά τον τόπο, στο εσωτερικό της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μπροστά του την πιο δύσκολη εξίσωση της πολιτικής του καριέρας. Ο πέμπτος χρόνος διακυβέρνησης του τόπου ήταν ανέκαθεν ο χρόνος καμπής όλων των προκατόχων του. Του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κώστα Σημίτη, του Κώστα Καραμανλή, του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα (αφήνουμε εκτός τον πατέρα Μητσοτάκη και τον Γιώργο Παπανδρέου, γιατί αυτοί «έπεσαν» νωρίς). Ουδείς έλυσε την εξίσωση. Ουδείς πέρασε τον κάβο της 5ετίας αλώβητος. Ολοι βίωσαν το μαρτύριο της πολιτικής φθοράς και της πτώσης. Θα καταφέρει ο Κυριάκος να ξορκίσει την κατάρα του «πέμπτου χρόνου»; Πιθανώς, το μειονεκτικό 28% να ισοφαρίζεται από την απουσία αξιωματικής αντιπολίτευσης και γενικώς αξιόπιστης αντιπολίτευσης. Δεν είναι, όμως, η πολιτική μια «στατική» άσκηση και πια δεν έχει σύμμαχό του τον πολιτικό χρόνο ο πρωθυπουργός, διότι έχει πολλά «παλούκια» να υπερπηδήσει σε πεδία που είναι εξασθενημένη η ορμή της πρώτης διακυβέρνησης και η (άλλοτε…) επιτελική επικυριαρχία του.
Υστερα είναι και το άλλο: Εχει ήδη επιστραφεί στους μιντιάρχες η «λευκή επιταγή» της πρώτης τετραετίας. Με αφορμή την πρόσφατη πυρκαγιά που «έγλυψε» την Αθήνα, αρκούσε να έβλεπε κανείς τα δελτία ειδήσεων και θα καταλάβαινε… Πολλά δε, θα είχαν επισπευσθεί, αν η αντιπολίτευση στεκόταν στα πόδια της. Μετά τον Οκτώβριο, όμως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βρει πατήματα. Ετσι λέει η μιντιακή εξουσία. Κι αν επαληθευτεί, θα γίνει πολύ πιο ευδιάκριτη η αντίστροφη μέτρηση!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
