Ρεζίλ ντε σκυλιόν
* Ο Κωνσταντίνος Μάγνης είναι διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Λογικά ο σκύλος του Ντελόν θα κρύβεται αυτές τις ώρες. Εφημερίδες δεν διαβάζει -ποιος διαβάζει άλλωστε για να περιμένουμε να διαβάζει ένας σκύλος- αλλά όλο και σε κάποια ιστοσελίδα θα σερφάρει. Συνεπώς θα πρόσεξε ότι ο μακαρίτης άφησε στους κληρονόμους του παρακαταθήκη να θάψουν και τον σκύλο του μαζί του, μια τελευταία επιθυμία πολύ τρυφερή, τεκμήριο ιδιαίτερης ζωοφιλίας και ευαισθησίας εκ μέρους του ανεπανάληπτου καλλιτέχνη. Ο οποίος δεν υπολόγισε ότι μόνο εκείνος θα ήταν ο πεθαμένος και ότι ο σκύλος θα ήταν ζωντανός, εκτός αν μαράζωνε δίπλα στη σορό του και έκανε αυτοκτονική αποχή από φαγητό και νερό, κάτι που όμως δεν φαίνεται να συνέβη. Ο σκύλος πένθησε το αφεντικό απλά με ένα μαύρο κολάρο και με ένα στοχαστικό ουρλιαχτό σαν και αυτά των λύκων στις ταινίες του Κόστνερ, αλλά συνεχίζει να ζει. Συνεπώς, η ικανοποίηση της επιθυμίας του συγχωρεμένου -όχι από όλους, διότι το ακροδεξιό παρελθόν του προκάλεσε μεταθανάτιους ιντερνετικούς αφορισμούς, καθότι ο Ντελόν δεν πρόκανε να βαπτιστεί Δημοκρατικός, όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος χριστιανός- προϋποθέτει δύο ενδεχόμενα. Είτε ο Αζώρ θα θανατωθεί με καμιά ένεση είτε θα τον θάψουν ζωντανό, να σκούζει όπως ο ξεχασμένος γάτος σε εκείνο το διήγημα του Πόε.
Οπως φαίνεται ο Αλαίν Ντελόν, εκτός από σεσημασμένος ακροδεξιός -ποιος άραγε καλλιέργησε την πεποίθηση στο πλατύ κοινό ότι οι καλλιτέχνες είναι απαραιτήτως δημοκρατικοί;- πρέπει να είχε μυηθεί σε ανατολίτικες πρακτικές, δυνάμει των οποίων είχε παραδοθεί ζωντανή στην πυρά η πριγκιπέσα σύζυγος εκλιπόντος Ινδού μαχαραγιά, την οποία διέσωσε ο Φιλέας Φογκ, γυρίζοντας τον κόσμο σε 80 μέρες. Για την ακρίβεια, τον Πασπαρτού έστειλε να εκτελέσει τη διάσωση και ο Φογκ έμεινε ατσάκιγος στα μετόπισθεν, διότι στην Οξφόρδη είχε κάνει μόνο μαθήματα μπριτζ και κωπηλασίας και όχι σωτηρίας πριγκιπισσών από αποτεφρωτήριο. Πρωτίστως όμως ο Ντελόν φαίνεται ότι μετατόπισε εαυτόν στη θέση του καίσαρος Αυγούστου, νομιμοποιημένος προς τούτο από τη λατρεία που απήλαυσε από γενεές θαυμαστών, μέσω της οποίας θεώθηκε εν ζωή. Εύλογο ήταν να συμπεράνει ότι η ζωή του σκύλου του δεν είχε κανένα νόημα εκλιπόντος του αφέντη του.
Τα πάντα καταλήγουν στο ερώτημα του αυγού και της κότας: Ηταν ο εγωκεντρισμός και ο ναρκισσισμός που οδήγησαν τον Ντελόν στο σταριλίκι ή το ανάποδο; Και καλά ο Ντελόν, πρίγκιπα τον αναγορεύσαμε, είδωλο τον κάναμε, εύλογο ήταν να την αρπάξει. Αλλά τόσοι και τόσοι γύρω μας, πόθεν κολλάνε το μικρόβιο έπαρσης και της ύβρης, διολισθαίνοντας στην εκτίμηση ότι αποστολή του σύμπαντος, γονέων, συντρόφων, φίλων, σκύλων, συναδέλφων είναι να γυρίζει γύρω από τον εαυτό τους, να ξυπνά και να πεθαίνει μαζί τους; Ολες αυτές οι σκέψεις ας γίνουν δικές σας και δικές μας. Ο Αζώρ του Ντελόν δεν έχει χρόνο να σκεφτεί. Εμαθε τα νέα και όπου φύγε-φύγει: Κρύφτηκε στους βάλτους σαν το σκυλί των Μπάσκερβιλ και βγάζει φωτιές από το στόμα εάν τυχόν κανείς τον πλησιάσει.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
