Εχουμε χρέος να μην ξεχάσουμε και να τιμάμε
Η Κωνσταντίνα Παπάκου είναι πρόεδρος Μικρασιατικού-Πολιτιστικού Συλλόγου «Παναγία η Γηροκομίτισσα».
Ο Μικρασιατικός και Πολιτιστικός Σύλλογος «Παναγία η Γηροκομιτισσα» του Αγροτικού Προσφυγικού Συνοικισμού του Γηροκομειού, ο οποίος ιδρύθηκε το 1961 από παππούδες και πατεράδες μας, πρώτης γενιάς Μικρασιάτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, μετά την καταστροφή του 1922, θεωρεί χρέος του απέναντι στους προγόνους του, να απαντήσει (δημοσίευμα Πελοπόννησος) σχετικά με την απόδοση τιμής της Περιφέρειας.
Με νόμο (2645/1998) η Βουλή καθιέρωσε τη 14η Σεπτεμβρίου ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας από το τουρκικό κράτος και με Προεδρικό διάταγμα (304//2001-ΦΕΚ 207 /21-9-2001) γίνεται αναφορά στο είδος των εκδηλώσεων. Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων-Εθιμοτυπίας) μετά κι από απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών (60332/23-8-2024) εκδίδει απόφαση με αποδέκτες Πολιτικές, Πολιτειακές, Στρατιωτικές Αρχές, Πρωτοβάθμιες-Δευτεροβάθμιες Εκπαιδευτικές, Πολιτιστικά-Μικρασιατικά Σωματεία και προσδιορίζει τον τόπο και χρόνο που θα γίνει η επίσημη Δοξολογία με έπαρση σημαίας, σημαιοστολισμό πόλης, κατάθεση στεφάνων, ομιλίες κ.ά. όπως εορτάζεται με λαμπρότητα και επισημότητα κάθε Εθνική γιορτή.
Το 2021 ο Σύλλογος Γηροκομείου προκάλεσε σύσκεψη στην Περιφέρεια, έκανε γνωστό το θέμα κι έτσι οργανώθηκε από μας σε συνεργασία με την Περιφέρεια, απλή επιμνημόσυνη δέηση στη Μονή Γηροκομείου χωρίς επισημότητες, με τη συμμετοχή και του Πολιτιστικού Συλλόγου Ρίου.
Το 2022, στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή γιορτάστηκε πάλι, μετά από πίεση του Συλλόγου μας, με Δοξολογία στην Αγία Φωτεινή, ομιλία και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης πλατείας Ελευθερίας.
Το 2023 ο σύλλογος μας επανήλθε στην Περιφέρεια, κατέθεσε την εγκύκλιο του υπ. Εσωτερικών που όριζε τη 17η Σεπτεμβρίου ως Ημέρα εορτασμού, αλλά δυστυχώς δεν βρέθηκε Κυριακή (!) για την Εθνική Ημέρα Μνήμης. Στην εορτή, που γίνεται στην Αγία Φωτεινή και σε κάθε Ενορία την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού η εκκλησία τιμά τη Μνήμη των Αγίων, Επισκόπων, Εθνομαρτύρων Χρυσοστόμου Σμύρνης, Γρηγορίου Κυδωνίων, Αμβροσίου Μοσχονησιών, Προκοπίου Ικονίου και Ευθυμίου Ζήλωνος, καθώς και των κληρικών που σφαγιάστηκαν κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και γιορτάζεται με εγκύκλιο (2556/5-7-1993) της Ιεράς Συνόδου.
Ως εκ τούτου δεν μπορεί να θεωρείται ως η καθιερωμένη ετήσια Εορτή της Περιφέρειας για την Εθνική Μέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας.
Η Περιφέρεια, όπως συμβαίνει σε όλες της χώρες θα πρέπει να εκδώσει δική της απόφαση εορτασμού της Μέρας Μνήμης, σύμφωνα με το νόμο και να τηρήσει το δικό της πρωτόκολλο, με λαμπρότητα και επισημότητα κι όχι να οικειοποιείται τον εορτασμό της Εκκλησίας .
Τιμάμε την Ιστορία του Εθνους και δίνουμε τη δυνατότητα στις νεότερες γενεές να μάθουν τα γεγονότα της Σύγχρονης Ελλάδας και φυσικά συμφωνούμε ότι μόνο αυτό δεν φτάνει, αλλά χρειάζονται κι άλλες δράσεις με συλλόγους και φορείς, διότι η Μικρασιατική καταστροφή μπορεί να ήταν το τέλος της Τρισχιλιετούς Ελληνικής Παρουσίας στην καθ’ ημάς Ανατολή, αλλά αποτέλεσε την αρχή μιας νέας Ελλάδας εδαφικά μεγαλύτερης, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά πιο δυνατής με την ενσωμάτωση 1.500.000 ξεριζωμένων Ελλήνων της Μ. Ασίας.
Επικροτούμε τον επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Σπ. Σκιαδαρέση, που με την πρωτοβουλία του αιτήματος για εορτασμό της Εθνικής Μέρας Μνήμης, μας έδωσε την ευκαιρία να τοποθετηθούμε σε ένα πάγιο και διαχρονικό θέμα, που αφορά όλους εμάς τους απογόνους τρίτης και τέταρτης γενεάς Μικρασιατών προσφύγων.
Εξάλλου, η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας είχε αποστείλει στην Περιφέρεια, από τον Απρίλιο, σχετικό αίτημα το οποίο δεν απαντήθηκε.
Η Πάτρα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, υποδέχτηκε πάνω από 20.000 πρόσφυγες από τα παράλια της Ιωνίας Γης, τον Πόντο την Καππαδοκία την Αν. Θράκη, την Κωνσταντινούπολη και αποτέλεσε μεγάλο διανεμητικό κέντρο προς μικρότερους προορισμούς της περιοχής, όπως Αίγιο, Γαστούνη, Αγκινάρα, Κυλλήνη, Μεσολόγγι, Αγρίνιο. Χτίστηκαν 4 προσφυγικοί συνοικισμοί γύρω από την πλατεία Ελευθερίας και 2 αγροτικοί, Γηροκομειό και Ρίο, καθώς και ο αγροτικός Απιδεώνα, Λάπα, Μιντιλογλιου, Μπάλα.
Οι πρόσφυγες προσέφεραν τα μέγιστα στην ανάπτυξη του εμπορίου, της βιομηχανία, της οικονομίας της Πάτρας και των άλλων περιοχών. Ηταν εργατικοί, δημιουργικοί, προοδευτικοί, γνώριζαν από Τέχνες, Γράμματα, Μουσική και στον αγροτικό τομέα με την πολυκαλλιέργεια δημιούργησαν αμπελώνες, ελαιώνες και μπαξέδες με κηπευτικά και άνθη.
Εχουμε χρέος να μην ξεχάσουμε και να τιμάμε τους αείμνηστους προγόνους μας και τις αλησμόνητες Πατρίδες μας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
