Αθηνά Ζαφειροπούλου: «Παλεύω να γίνω καλύτερος άνθρωπος»
Η Αθηνά Ζαφειροπούλου, δικηγόρος, σύζυγος και μητέρα, παλεύει για τις ισορροπίες επαγγελματικών-οικογενειακών υποχρεώσεων, αλλά και για να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Αριστη μαθήτρια με πατέρα δικηγόρο, η απόφαση ήταν εύκολη: Νομική. Επιστήμη «Υπέροχη, δημιουργική, αλλά και σκληρή», όπως τη χαρακτηρίζει η ίδια.
Η Αθηνά Ζαφειροπούλου, δικηγόρος, σύζυγος και μητέρα, παλεύει για τις ισορροπίες επαγγελματικών-οικογενειακών υποχρεώσεων, αλλά και για να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Ενώ πολεμά τις δυσκολίες, κυρίως τον Γολγοθά που χρειάστηκε να ανηφορίσει, με πίστη, αγάπη και υπομονή.
-Εντονότερες αναμνήσεις που κρατάτε από τα παιδικά σας χρόνια;
Μεγάλωσα κοντά στα Ψηλά Αλώνια και το παιχνίδι στο πεζοδρόμιο της πολυκατοικίας, κρυφτό ή λαστιχάκι, είναι από τις πιο έντονες αναμνήσεις μου. Τότε, σε αντίθεση με τα σημερινά παιδιά, είχαμε ελεύθερο χρόνο να παίξουμε, να συναντηθούμε με τους φίλους μας στην πλατεία, να τρέξουμε.
Οι κυριακάτικες βόλτες με τους γονείς μου και τις αδελφές μου μετά από την εκκλησία ήταν εξίσου ξεχωριστές. Θυμάμαι ότι περιμέναμε πώς και πώς την Κυριακή για να πάμε να μας κεράσουν οι γονείς μου ζεστή σοκολάτα ή ακόμα καλύτερα να πάμε για φαγητό σε κάποια ταβέρνα ή εστιατόριο.
Τέλος, οι διακοπές στο χωριό μου, το Καλλιφώνιο Καλαβρύτων, είναι ίσως οι εντονότερες αναμνήσεις μου. Τα Χριστούγεννα παίρναμε τη σκάφη της γιαγιάς και κάναμε τσουλήθρα στο αφράτο χιόνι, το Πάσχα μαζεύαμε λουλούδια από όλους τους κήπους για να στολίσουμε, αγόρια-κορίτσια, τον Επιτάφιο και το καλοκαίρι σκαρφαλώναμε στα βουνά για να μαζέψουμε ρίγανη, να κάνουμε πικνίκ, να κάνουμε διαγωνισμό για το ποιος θα φάει τα περισσότερα βατόμουρα!
-Βλέπατε τον εαυτό σας ανέκαθεν στα δικαστικά έδρανα; Ηταν όνειρό σας η Νομική;
Ονειρο Ζωής δεν θα το έλεγα… Ημουν πάντα άριστη μαθήτρια και τότε για τους άριστους η Ιατρική και η Νομική ήταν σχεδόν μονόδρομος. Η Νομική ήταν πιο οικεία σε εμένα, αφού και ο πατέρας μου ήταν και παραμένει δικηγόρος, οπότε η απόφαση πάρθηκε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη.
-Πώς θα περιγράφατε την έως τώρα πορεία σας; -με τα ωραία και τα δύσκολα.
Η Νομική είναι μια υπέροχη επιστήμη που κάθε μέρα σε κάνει και ανακαλύπτεις καινούργιους δρόμους, έρχεσαι αντιμέτωπος με νέες προκλήσεις, καλείσαι να διαχειριστείς έντονες καταστάσεις. Δεν πλήττεις! Είναι δημιουργική! Ομως είναι και σκληρή… και κυρίως για τις γυναίκες! Στην ελεύθερη δικηγορία η γυναίκα δικηγόρος παλεύει να εδραιώσει τη θέση της, να πείσει ότι γνωρίζει και ότι είναι ισάξια με τον άνδρα συνάδελφό της!
-Τι σας γοητεύει στη δουλειά σας;
Αρχικά θα έλεγα η εγρήγορση και η δημιουργικότητα. Κάθε υπόθεση σε φέρνει σε επαφή με νέους δρόμους σκέψεις, νέες γνώσεις, ξεχωριστούς ανθρώπους. Καμία υπόθεση δεν είναι ίδια με κάποια άλλη και αυτό είναι πολύ γοητευτικό αν και ταυτόχρονα απαιτητικό.
-Θα λέγατε ότι το επάγγελμά σας μοιάζει με…
Νομίζω ότι μοιάζει με τα αινίγματα που λέγαμε μικροί. Είναι ένα επάγγελμα που συνεχώς αναζητάς τη σωστή απάντηση στο αίνιγμα που καλείσαι να λύσεις. Μόνο που συχνά υπάρχουν πολλές απαντήσεις και λύσεις, αλλά εσύ πρέπει να διαλέξεις την καταλληλότερη ανάλογα με την ηθική και τις αρχές σου, τον άνθρωπο που έχεις μπροστά σου και τις απαιτήσεις του.
-Από τη μια οι υποχρεώσεις ενός επαγγέλματος που θέλει γερά κότσια, από την άλλη οι οικογενειακές υποχρεώσεις. Πώς τα καταφέρνετε με τις ισορροπίες;
Ισορροπίες; Η ζυγαριά δεν ισορροπεί ποτέ! Θα έλεγα ότι από τη στιγμή που μια γυναίκα δικηγόρος κάνει οικογένεια καθημερινά «τραμπαλίζεται»! Δουλειά-παιδιά, παιδιά-δουλειά! Ανάλογα με την ημέρα, με τη διάθεση, με τις υποχρεώσεις! Τα παιδιά και ο σύζυγος παραπονούνται ότι δεν σε βλέπουν όσο θα θέλανε, ότι μιλάς όλη την ημέρα στο τηλέφωνο και οι πελάτες παραπονούνται που δεν σε έχουν σε αποκλειστικότητα όποτε θέλουν, που δεν απαντάς σε κάθε τους κλήση! Ικανοποιημένος δεν είναι κανείς! Τώρα πια έχω πειστεί ότι αυτή η ζυγαριά δεν ισορροπεί πουθενά! Είναι μονίμως σε κίνηση!
-Θα μας πείτε και για τη «Φλόγα» που άναψε στη ζωή σας;
Η «Φλόγα» ΦΩΤΙΣΕ τη ζωή μου στην πιο μαύρη της περίοδο! Η «Φλόγα» κράτησε σε εμένα και την οικογένειά μου το χέρι, μας χαμογέλασε, μας έδωσε κουράγιο, σπίτι να μείνουμε, γιατρούς, συμπαράσταση και πολλή αγάπη! Οταν το Μελινάκι μας, σε ηλικία 2 ½ ετών χρειάστηκε να δώσει τον πιο σκληρό αγώνα της ζωής της αντιμετωπίζοντας τον Καρκίνο, η «Φλόγα» ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή να τη μαγέψει και να της δώσει δύναμη, ώστε σήμερα να είναι μαζί μας και να χαμογελάει. Ο Γολγοθάς ενός παιδιού και της οικογένειάς του χάρη στη βοήθεια της «Φλόγας» μπορεί να πραγματικά να μετατραπεί σε «παραμύθι». Εμείς τουλάχιστον έτσι το ζήσαμε! Ενα παραμύθι με τέρας τον Καρκίνο και καλή νεραΐδα την οικογένεια της «Φλόγας» που με τα μαγικά της μας έδινε δύναμη και κουράγιο!
-Στη μάχη με τις δυσκολίες, εν γένει, ποια όπλα προτάσσετε;
Την Πίστη γιατί τα πάντα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Την Αγάπη γιατί γλυκαίνει και την πιο πικρή εμπειρία και την υπομονή που χωρίς αυτήν δεν εξελίσσεσαι!
-Ονειρεύεστε να…
Ονειρεύομαι και παλεύω να γίνω καλύτερος άνθρωπος για εμένα και τους γύρω μου. Πιστεύω ότι εάν όλοι μας βάζαμε πρωταρχικό σκοπό της ζωής μας να γίνουμε καλύτεροι ΑΝΘΡΩΠΟΙ (με σεβασμό στον εαυτό μας, στους συνανθρώπους μας και στο περιβάλλον που μας περικλείει) τότε ο κόσμος μας θα ήταν ονειρεμένος!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
