Σε πτώχευση η εταιρεία «Τοξότης» του Χρ. Καλογρίτσα που είχε αναλάβει επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ την Πατρών – Πύργου

Οπως είναι γνωστό, η εταιρεία «Τοξότης» και ο Χρήστος Καλογρίτσας, ενεπλάκησαν για κάποια χρονική περίοδο στην κατασκευής του αυτοκινητόδρομου Πατρών–Πύργου, ενός έργου μείζονος σημασίας για τη Δυτική Ελλάδα.

Σε πτώχευση η εταιρεία «Τοξότης» του Χρ. Καλογρίτσα που είχε αναλάβει επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ την Πατρών – Πύργου

Σε κατάσταση πτώχευσης κηρύχθηκε από το Πρωτοδικείο Αθηνών η τεχνική εταιρεία «Τοξότης» του επιχειρηματία Χρήστου Καλογρίτσα, ενώ ακολουθεί το προσεχές διάστημα «καταιγίδα» πλειστηριασμών για ακίνητά της, καθώς διορίστηκε σύνδικος πτώχευσης και διατάχθηκε η σφράγιση της περιουσίας της.

Οπως είναι γνωστό, η εταιρεία «Τοξότης» και ο Χρήστος Καλογρίτσας, ενεπλάκησαν για κάποια χρονική περίοδο στην κατασκευής του αυτοκινητόδρομου Πατρών–Πύργου, ενός έργου μείζονος σημασίας για τη Δυτική Ελλάδα. Η εμπλοκή αυτή σημαδεύτηκε από καθυστερήσεις, πολιτικές αντιπαραθέσεις με την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και την Νέα Δημοκρατία που την διαδέχθηκε και τελικά την έκπτωση της εταιρείας από το έργο.

Το 2016, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να κατατμήσει το έργο της Πατρών – Πύργου σε οκτώ μικρές εργολαβίες, προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία συμμετοχής και σε μικρότερες τεχνικές εταιρείες. Η εταιρεία «Τοξότης» κατέκτησε τέσσερις από τις εργολαβίες, που αντιστοιχούσαν σε περίπου το 50% του συνολικού έργου.

Σε πτώχευση η εταιρεία «Τοξότης» του Χρ. Καλογρίτσα που είχε αναλάβει επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ την Πατρών – Πύργου

Οι προσφορές που υπέβαλε η «Τοξότης» χαρακτηρίστηκαν από υψηλότατες εκπτώσεις – σε ορισμένες περιπτώσεις άγγιζαν και το 57%. Αν και σε πρώτη φάση αυτό φαινόταν συμφέρον για το Δημόσιο, γρήγορα εγέρθηκαν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την οικονομική βιωσιμότητα των προσφορών και τη δυνατότητα της εταιρείας να υλοποιήσει το έργο εντός χρονοδιαγραμμάτων.

Παρά τη νίκη στις δημοπρασίες, η εταιρεία απέτυχε να προσκομίσει τις απαιτούμενες εγγυητικές επιστολές για την υπογραφή των συμβάσεων. Οι εγγυήσεις προορίζονταν να προέλθουν από την Τράπεζα Αττικής και το ΤΣΜΕΔΕ, ωστόσο η «Τοξότης» δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τα απαραίτητα κεφάλαια ανά εργολαβία.

Το αποτέλεσμα ήταν το Δημόσιο να κηρύξει έκπτωτη την «Τοξότης», με τις εργολαβίες να «παγώνουν» επ’ αόριστον, προκαλώντας σημαντικές καθυστερήσεις και ανατροπή στην υλοποίηση του αυτοκινητοδρόμου.

Η καθυστέρηση υπέσκαψε την αξιοπιστία του ελληνικού Δημοσίου απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Δεν ήταν λίγες οι φωνές, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και την τότε αντιπολίτευση, που επέκριναν σφοδρά την επιλογή της κατάτμησης του έργου. Υποστήριξαν ότι η λεγόμενη “σαλαμοποίηση” δεν ενίσχυσε τον ανταγωνισμό, αλλά εξυπηρέτησε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, καταγγέλλοντας φωτογραφικές ρυθμίσεις.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε εκφράσει ανοιχτά τη δυσφορία της, θεωρώντας πως η κατακερματισμένη ανάθεση οδήγησε σε υψηλότερο τελικό κόστος και απώλεια οικονομιών κλίμακας.

Η τεχνική εταιρεία κηρύχθηκε έκπτωση από όλες τις εργολαβίες του αυτοκινητοδρόμου Πάτρα – Πύργος, με αποφάσεις του τότε υπουργού Υποδομών Κώστα Αχ. Καραμανλή, με αποτέλεσμα το πάγωμα της προόδου σε ένα από τα σημαντικότερα οδικά έργα της χώρας, με σοβαρές συνέπειες στην ασφάλεια και την ανάπτυξη της περιοχής.

Είχε προηγηθεί η περιπετειώδης εμπλοκή της οικογένειας Καλογρίτσα με τον διαγωνισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τις τηλεοπτικές άδειες, που αποτέλεσε καταλυτικό παράγοντα για την οικονομική κατάρρευσή της, φέρνοντας την ρήξη στις σχέσεις με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, στη συνέχεια ο ίδιος ο Χρ. Καλογρίτσας έγινε βασικός μάρτυρας κατηγορίας στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής που διερεύνησε την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών.

Σε πτώχευση η εταιρεία «Τοξότης» του Χρ. Καλογρίτσα που είχε αναλάβει επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ την Πατρών – Πύργου

Η ουσία είναι πως ο αυτοκινητόδρομος Πατρών–Πύργου έμεινε για χρόνια στα χαρτιά, μέχρι να δρομολογηθούν νέες διαδικασίες ανάθεσης στην Ολυμπία Οδό.

Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, το έργο βρίσκεται στην τελική του φάση, με ενιαίο ανάδοχο, αλλά η υπόθεση «Τοξότης» παραμένει χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς οι πολιτικές επιλογές και η προβληματική δημόσια διοίκηση μπορούν να ναρκοθετήσουν έργα εθνικής σημασίας.