Η επιτυχημένη αποκέντρωση, τα ακατάλληλα νερά, η διαχείριση της πολυκατοικίας και η Πομπηία

Της Ευαγγελίας Βαβαρούτα, μέλους Πολιτικής Γραμματείας της δημοτικής παράταξης «σπιράλ»

Η επιτυχημένη αποκέντρωση, τα ακατάλληλα νερά, η διαχείριση της πολυκατοικίας και η Πομπηία

Ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της χώρας ήταν και παραμένει η αποκέντρωση του πληθυσμού. Χρόνια μελέτης και στρατηγικού σχεδιασμού δεν έχουν επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα της αναζωογόνησης της περιφέρειας, αφού το κέντρο παραμένει πιο δελεαστικό. Στην Πάτρα του 2025, όμως, η επιτυχία είναι πανηγυρική και οφείλεται στον… μη σχεδιασμό. Το κέντρο της πόλης αποτρέπει τον οποιονδήποτε να κυκλοφορήσει, πάρα μόνο όταν αδυνατεί να εξυπηρετηθεί κάπου αλλού. Η ηχορύπανση και η σκόνη από τα διάσπαρτα τεχνικά έργα, η ανωμαλία των πεζοδρομίων και των οδοστρωμάτων που κάνει επισφαλή τη διέλευση -ιδίως των μεγαλύτερων σε ηλικία συμπολιτών- τα σκουπίδια και οι δύσοσμοι κάδοι, η έλλειψη χώρων στάθμευσης συνθέτουν τη συνταγή της επιτυχημένης αποκέντρωσης που «κατάφερε» η δημοτική μας αρχή χωρίς να το έχει καταλάβει και χωρίς να έχει προσπαθήσει να αντισταθμίσει τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν για κάποιους εκ των κατοίκων.

Ο έμπορος του κέντρου δεν βλέπει πελάτη, λοιπόν, και ο κάτοικος του κέντρου δε βλέπει άνθρωπο ,γιατί φοβάται να βγει από το σπίτι του. Αποφασίζει γενναία ο ευτυχής ή δυστυχής δημότης να μεταβεί στην κοντινή του παραλία για να ζήσει λίγο καλοκαιρινότερα. Ακούει, όμως, έκπληκτος από τα αρμόδια χείλη της περιφέρειας για ακαταλληλότητα για κολύμβηση των υδάτων σε μια περιοχή που την επισκέπτεται συνήθως, για τον πρόσθετο λόγο της ασφάλειας που τον κάνει να νιώθει η παρουσία ναυαγοσώστη. Οι αρμόδιοι, ωστόσο, από πλευράς δήμου δεν έχουν επιδείξει τα σωστά αντανακλαστικά, ώστε να διαφυλάξουν την υγεία του σημαίνοντας την περιοχή ως ακατάλληλη και για άλλη μια φορά επιστρέφει στο σπίτι του προδομένος από τον διαχειριστή της ζωής του σε τοπικό επίπεδο.

Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Ένας απλός πολίτης με λίγες βασικές ανάγκες και χαμηλές προσδοκίες, μιας και ο διαχειριστής της ζωής του και σε κεντρικότερο επίπεδο τον έχει εγκαταλείψει, επίσης. Έτσι, περιμένει τις επόμενες εκλογές μήπως ο επόμενος διαχειριστής της «πολυκατοικίας» τού αναγνωρίσει τις καθημερινές του ανάγκες και του προσφέρει μια ποιοτικότερη ζωή .

Εάν δεν θαφτεί στην αχαϊκή Πομπηία εν έτει 2025…