Ελένη Κουρλέση: Πρέπει να απολαμβάνουμε το μεγάλωμά μας
Από μικρή έψαχνε κάτι να την καλύπτει. Το βρήκε στο επάγγελμα που επέλεξε, ασχέτως αν η αναζήτηση για την ίδια είναι διαρκής. Κοινωνική λειτουργός, ειδικευμένη στην Κλινική Εκφραστική Ψυχοθεραπεία μέσω Τεχνών, η Ελένη Κουρλέση πορεύεται με πίστη στη ζωή και τον εαυτό της, νιώθοντας «γεμάτη» με το δόσιμό της στον άνθρωπο και την οικογένειά της.
Εντονες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Δεκαετία του ’80, όλα στα μάτια μου φάνταζαν πιο απλά… Θυμάμαι αρκετό παιχνίδι και πολλή φροντίδα, καθώς ήμουν το μικρότερο παιδί της οικογένειας, αλλά εκείνο που θυμάμαι πιο έντονα είναι ένα μόνιμο ψάξιμο να βρω ένα ενδιαφέρον που να με καλύπτει. Τώρα καταλαβαίνω ότι ίσως έψαχνα να βρω έναν άλλο τρόπο έκφρασης, κι όταν ξεκίνησα τη μουσική, στην α’ γυμνασίου, έπαψα να νιώθω αυτό το κενό, καθώς, τελικά, αυτό που αναζητούσα ήταν μια επικοινωνία, μια σύνδεση των ανθρώπων και με άλλους τρόπους.
Οπότε το να σπουδάσετε κοινωνική λειτουργός ήρθε, κάπως, σαν φυσικό επακόλουθο;
Ναι, και ήταν μια πολύ συνειδητή απόφαση. Βλέπετε, πάντα ήθελα να κάνω μία δουλειά που να έχει σχέση με ανθρώπους -στα δεκαέξι μου ήμουν στην ομάδα δημιουργικής απασχόλησης εφήβων στην Κίνηση Πρόταση. Ετσι, λοιπόν, επέλεξα τη Σχολή της Κοινωνικής Εργασίας, εδώ στην Πάτρα.
Και μετά τις σπουδές σας, πώς διευρύνατε τους ορίζοντές σας;
Ηθελα να συνδυάσω τη μουσική και την τέχνη με τις σπουδές μου. Τότε, δεν υπήρχαν πολλές τέτοιες σχολές εκπαίδευσης στην Ελλάδα, οπότε άρχισα να το ψάχνω. Κάποια στιγμή, εντελώς τυχαία, έλαβα ένα διαφημιστικό μέιλ για την εκπαίδευση στην Εκφραστική Ψυχοθεραπεία μέσω Τεχνών. Μου έκανε «κλικ», την ξεκίνησα, με ενέπνευσε και την εφαρμόζω σήμερα.
Επαγγελματικά, έπειτα, σας βρίσκουμε;…
Στο Κέντρο Πρόληψης Αχαΐα «Καλλίπολις». Εργάστηκα εκεί 15 χρόνια, στο κομμάτι της πρόληψης και της προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας κι ένας από τους βασικούς τομείς ευθύνης μου ήταν τα προγράμματα πρόληψης στην α/βάθμια εκπαίδευση και οι εκπαιδεύσεις των εκπαιδευτικών της α/βάθμιας.
Ποιες οι προκλήσεις;
Ηταν μια άρα πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα δουλειά. Συνεργαζόμουν με όλες τις ηλικιακές ομάδες και η δυσκολία, που είναι παράλληλα πρόκληση, ήταν να ανακαλύψω τις ανάγκες της κάθε ομάδας και να προσαρμόσω τη δουλειά μου σε αυτές, μιλώντας τους στη «γλώσσα» τους. Η πρόληψη διαφέρει βιβλιογραφικά από τη θεραπεία. Για μένα το ένα εμπεριέχεται στο άλλο. Και με τη θεραπεία κάνεις πρόληψη στον εαυτό σου και η πρόληψη είναι θεραπευτική. Με ιντρίγκαρε το γεγονός ότι έπρεπε να βρίσκω δημιουργικούς τρόπους για να ωθήσω τους ανθρώπους στην πρόληψη, διότι, επειδή ακριβώς απευθύνεται σε υγιή πληθυσμό, είναι πολύ δυσκολότερο να πείσεις κάποιον να προλάβει παρά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ψυχικής υγείας. Κι αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον -επαγγελματικό και ανθρώπινο.
Πώς αποφασίσατε να ανοίξετε τον δικό σας χώρο;
Επειδή, όπως προείπα, είμαι άνθρωπος που πάντα αναζητά κάτι παραπάνω, έχοντας αποκτήσει ήδη, εμπειρία με τους ανθρώπους συν του ότι είχα εκπαιδευτεί στην Εκφραστική Ψυχοθεραπεία μέσω Τεχνών, ένιωθα την ανάγκη να την εφαρμόσω. Το Κέντρο Πρόληψης «Καλλίπολις» δεν είχε ως στόχο τη θεραπεία και την ψυχοθεραπεία.
Επίσης, παρατηρούσα ότι, με τα χρόνια, καθώς οι εξωτερικές πιέσεις αυξάνονταν, οι άνθρωποι είχαν μεγαλύτερη ανάγκη για ψυχοθεραπεία. Είχα διαπιστώσει και τα οφέλη της σε προσωπικό επίπεδο ως εκπαιδευόμενη, οπότε ήταν πλέον ανάγκη μου να στραφώ σε αυτό.
Το ρίσκο σάς απασχόλησε;
Και βέβαια! Ωστόσο, έχω πίστη μέσα μου, και εμπιστεύομαι το ένστικτό μου. Είχε ρίσκο η απόφασή μου, αλλά η ζωή έτσι είναι. Πιστεύω ότι όταν κανείς επιλέγει να ακολουθήσει αυτό που αγαπάει βρίσκει τον τρόπο να το κάνει και να νιώσει πλήρης.
«Ανταμοιβή» αλλά και δυσκολίες σε αυτό το νέο σας «ταξίδι»;
Είναι πολύ τιμητικό το να μοιράζεται κάποιος τη ζωή του μαζί σου και ταυτόχρονα πολύ εποικοδομητικό. Ως δυσκολία θα χαρακτήριζα το γεγονός ότι η αλλαγή και η βελτίωση δεν είναι άμεσες, ωστόσο οι μικρές αλλαγές των ανθρώπων που συντελούνται σταδιακά, μέχρι να φτάσουν να ανακαλύψουν την αλήθεια τους, σου δίνουν χαρά και ικανοποίηση -είναι η ανταμοιβή σου. Μια άλλη δυσκολία έχει να κάνει με το ότι ο ψυχοθεραπευτής ή ο επαγγελματίας ψυχικής υγείας δέχεται και ο ίδιος τις πιέσεις της εποχής μας. Συνεπώς, για να είναι συνεπής στον υποστηρικτικό του ρόλο, θα πρέπει να κάνει πάρα πολλή δουλειά, καθημερινά, με τον εαυτό του, ώστε να δημιουργήσει τον χώρο ασφάλειας και εμπιστοσύνης που χρειάζεται ο κάθε θεραπευόμενος. Καθόλου εύκολο…
Οπότε στις όποιες δυσκολίες ποια τα «όπλα» σας;
Η συγκέντρωση, η εστίαση στον στόχο, η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στην ίδια τη ζωή. Κι ακόμα, η σύνδεση με τους ανθρώπους -σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Είναι μεγάλη δύναμη η σχέση μας με τους δικούς μας ανθρώπους.
Μαμά μιας 5χρονης κορούλας. Πώς τα πάτε με τις ισορροπίες επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων;
Δεν είναι εύκολο. Η δουλειά μου απαιτεί πολλή ενέργεια και δόσιμο στον άνθρωπο, ενώ παράλληλα πρέπει να φροντίζω να μην αφαιρώ από την ενέργεια που χρειάζονται η οικογένεια και το παιδί. Είναι παράδοξο, γιατί όση ενάργεια σού παίρνει η δουλειά και η οικογένεια, άλλη τόση σου δίνουν. Με καλή οργάνωση, τη βοήθεια και την υποστήριξη του συζύγου μου, την εμπιστοσύνη που του έχω, -άρα με τη συνεργασία μας, έχω καταφέρει να κρατάω ισορροπίες. Οσο για τις ενοχές -ούτε εγώ έχω απαλλαγεί απ’ αυτές, αλλά το λέω για να το θυμάμαι- πιστεύω ότι τα παιδιά έχουν να διδαχτούν πολλά από την αφοσίωση του γονιού στην όποια ενασχόλησή του.
Ονειρεύεστε να…
Μεγαλώνουμε όμορφα, χωρίς να είναι όλα ρόδινα. Να έχουμε τη δύναμη όταν πέφτουμε να σηκωνόμαστε, όχι μόνο για να επιβιώνουμε αλλά και για να απολαμβάνουμε το μεγάλωμά μας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
