Φωτεινή Φλίγκου: Πίστη, θέληση και προσωπική δουλειά
H διάθεσή της να προσφέρει στον άνθρωπο σε συνδυασμό με τη μαγεία που της ασκούσε η επιστήμη και η διάγνωση της έδειξαν τον δρόμο: Ιατρική. Και δεν επέλεξε εύκολους -ούτε ψηλά στις προτιμήσεις των γυναικών- τομείς να ειδικευτεί και να εξειδικευτεί. Διευθύντρια της ΜΕΘ του ΠΓΝΠ και αναπληρώτρια καθηγήτρια Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημίου Πατρών, η Φωτεινή Φλίγκου αγαπά τη δουλειά της και τις προκλήσεις της, διαθέτει υπομονή, επιμονή, πίστη και θέληση στη φαρέτρα της και δηλώνει περήφανη μητέρα.
Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα και η εικόνα της θάλασσας είναι πολύ έντονη στη μνήμη μου.
Είπατε ναι στην Ιατρική επειδή…
Το να σπουδάσω Ιατρική ήταν κάτι που ήθελα και είχα αποφασίσει από μικρή ηλικία. Η διάθεση προσφοράς που είχα και έχω αλλά και η μαγεία της επιστήμης, της διάγνωσης, ήταν κάποια από τα στοιχεία που με ώθησαν σε αυτή την κατεύθυνση.
Τι σας είλκυσε στη Γενική Χειρουργική όπου ειδικευτήκατε και στην Εντατική Θεραπεία, όπου εξειδικευτήκατε; Ζόρικοι τομείς…
Ναι, πραγματικά, τόσο η βασική μου ειδικότητα όσο και η εξειδίκευση ήταν αρκετά απαιτητικοί τομείς. Η Γενική Χειρουργική είναι ειδικότητα που σε πολλές των περιπτώσεων απαιτεί άμεση διάγνωση και αντιμετώπιση, αντανακλαστικά, δεξιότητες αλλά προσδίδει και ηθική ικανοποίηση με την επίτευξη των στόχων και τη θεραπεία του ασθενούς. Από την άλλη πλευρά η Εντατικολογία και η αντιμετώπιση των βαρέως πασχόντων ασθενών είναι μια άλλη πρόκληση. Τη δεκαετία του ’90 που έκανα ειδικότητα ήμουν η μόνη γυναίκα ανάμεσα σε πολλούς άνδρες συναδέλφους. Η προσπάθεια την οποία κατέβαλα για να φανώ ισάξια, να διεκδικήσω ίση μεταχείριση ήταν μία επιπρόσθετη επιβάρυνση. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν χειρουργικές ειδικότητες, όμως παραμένουμε μειοψηφία. H Εντατικολογία είναι εξίσου απαιτητική με επιβάρυνση τόσο σωματική όσο και ψυχολογική αλλά και ψυχική ανάταση όταν ο ασθενής τελικά παίρνει εξιτήριο
Διευθύντρια της ΜΕΘ του ΠΓΝΠ, σήμερα. Πώς θα περιγράφατε την έως τώρα διαδρομή σας;
Η Διεύθυνση ενός τμήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί υπομονή, επιμονή, ισορροπίες αλλά και οριοθέτηση των ελάχιστων προϋποθέσεων λειτουργίας. Τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα όταν πρέπει να αντεπεξέλθεις επαρκώς σε παράλληλα καθήκοντα διεύθυνσης ενός απαιτητικού τμήματος, οικογένειας, εκπαίδευσης…
Υπήρξαν περιπτώσεις που λυγίσατε;
Ναι, δεν μπορώ να το αποκρύψω πολλές περιπτώσεις ασθενών λύγισαν εμένα αλλά και όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Δυστυχώς, υπάρχουν ασθενείς που παρά τις προσπάθειές μας και την εφαρμογή όλων των θεραπευτικών γραμμών δεν τα καταφέρνουν.
Τι αγαπάτε στη διδασκαλία, ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημίου Πατρών;
Αγαπώ τη μετάδοση της γνώσης στους φοιτητές μας και αυριανούς γιατρούς. Η Εντατική Θεραπεία είναι ένας χώρος άγνωστος για τους φοιτητές, με ασθενείς σε καταστολή, πολλά μηχανήματα συνδεδεμένα στους ασθενείς, φάρμακα, παρεμβάσεις… Το αρχικό «μούδιασμα» προσπαθώ να το μετατρέψω σε ενδιαφέρον εξερεύνησης του αντικειμένου, κατανόησης των δυνατοτήτων που μπορεί να δώσει η Εντατική Θεραπεία, με τις κατάλληλες θεραπευτικές γραμμές, στην αποκατάσταση του ασθενούς και να κεντρίσω το ενδιαφέρον των νέων γιατρών στο αντικείμενο της Εντατικής Θεραπείας.
Αναφερθήκατε παραπάνω στον δύσκολο συνδυασμό των ρόλων σας. Συνεπώς, με τα εξοντωτικά τα ωράρια της δουλειάς σας και τις πολλές οικογενειακές σας υποχρεώσεις, καθώς μεγαλώσατε τρία παιδιά, πώς τα καταφέρατε και καταφέρνετε με τις ισορροπίες;
Πραγματικά δύσκολη εξίσωση. Προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια να είμαι δίπλα στα παιδιά μου και τις ανάγκες τους και παράλληλα να αντεπεξέρχομαι σε όλες τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις όσο καλύτερα μπορώ. Σίγουρα με προσωπικό κόστος και πάντα εκ του αποτελέσματος κρίνεται η επιτυχής ή όχι προσπάθεια. Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω είναι ότι έχω τρία υπέροχα παιδιά και είμαι περήφανη για αυτά. Επίσης πάντα είχα την πλήρη στήριξη από τον σύζυγό μου Κανέλλο Κανελλόπουλο τόσο σε επαγγελματικά όσο και σε οικογενειακά θέματα και τον ευχαριστώ δημόσια για ό,τι έχει προσφέρει.
Βιώσατε έντονα την πανδημία. Τι σας άφησε αυτή η δοκιμασία και τι διαπιστώσεις κάνατε;
Νομίζω ότι όλο το υγειονομικό προσωπικό δεν έχει ξεπεράσει το σοκ της πανδημίας και των επιπτώσεών της. Δυστυχώς, έχει αφήσει το αποτύπωμά της. Από την άλλη πλευρά, αποδείχτηκε ότι και στα δύσκολα μπορούμε, ενωμένοι και με προσωπική δουλειά, πράγματα που νομίζουμε ότι είναι ακατόρθωτα να τα διεκπεραιώνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ποια τα δυνατά σας «χαρτιά» στις δυσκολίες εν γένει;
Οργάνωση σκέψης και πράξεων σε επίπεδο ιεράρχησης, πίστη, θέληση και προσωπική δουλειά.
Τι θα θέλατε να δείτε να αλλάζει στον κόσμο μας;
Δυστυχώς, φαίνεται πως διανύουμε μια σκοτεινή εποχή. Θα ήθελα να ζούμε σε έναν κόσμο όπου θα υπάρχει απόλυτος σεβασμός για την προσωπικότητα ή απλά την ύπαρξη του άλλου, όποια χαρακτηριστικά και αν έχει αυτός ο άλλος.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
