Αλεξία Μπαρδάκη: Οι δυσκολίες φτιάχνουν επιθυμία για ζωή
Η αγάπη της για τα παιδιά σε συνδυασμό με το ότι η ίδια δεν πήγε νηπιαγωγείο από τη μια και από την άλλη έγινε αδελφή και δασκάλα για τον μικρό της αδελφό είχαν ως φυσικό επακόλουθο να σπουδάσει νηπιαγωγός. Σήμερα, η εκπαιδευτικός-μουσειοπαιδαγωγός Αλεξία Μπαρδάκη μιλάει στην «ΠτΔ» για την πορεία της, τις υπέροχες δράσεις της στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, τη συγγραφή.
Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Τι να πρωτοθυμηθώ; Το πρώτο μου βιβλίο με τις πολύχρωμες εικόνες. Το κατακίτρινο φόρεμα με τις κεντημένες λευκές μαργαρίτες που μου είχε ράψει η μητέρα μου. Τα μπάνια στη θάλασσα με τον πατέρα μου και τον μεγάλο μου αδελφό. Τις τούμπες πάνω στο «χαλί» από χαμομήλια έξω από το σπίτι μας. Τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που ένιωσα όταν, στα δώδεκά μου, πήρα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου τον νεογέννητο αδελφό μου. Τα πολυπληθή και πολύβουα εορταστικά τραπέζια, τα παιχνίδια με την αγαπημένη μου εξαδέλφη, τις ξέγνοιαστες καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό με τους παππούδες…
Σπουδάσατε νηπιαγωγός επειδή…
Η επιλογή μου ήταν συνειδητή και άμεσα συνδεδεμένη με την αγάπη μου για τα παιδιά. Ωστόσο, νομίζω ότι υπάρχουν δυο ακόμα λόγοι που έπαιξαν ρόλο στην απόφασή μου. Ο πρώτος σχετίζεται ίσως με το γεγονός ότι εγώ δεν πήγα νηπιαγωγείο και ανακάλυψα τον υπέροχο κόσμο του μέσα από την εμπειρία του μεγάλου αδελφού μου. Και ο δεύτερος με τον ρόλο που ανέλαβα ως αδελφή-δασκάλα όταν ήρθε στην οικογένεια ο μικρός μας.
Και μετά το πτυχίο τι ακολούθησε;
Μετά τα πτυχία ακολούθησε διετής μετεκπαίδευση στη μουσειοπαιδαγωγική, μεταπτυχιακοί τίτλοι στις Επιστήμες της Αγωγής (με έμφαση στη Μουσειοπαιδαγωγική) και την Πολιτιστική Διαχείριση, επιμορφώσεις στην περιβαλλοντική εκπαίδευση, τη φιλαναγνωσία και την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού.
Η γεύση που σας άφησαν τα χρόνια διδασκαλίας;
Εργάστηκα για έξι χρόνια στην προσχολική εκπαίδευση και οι εμπειρίες που αποκόμισα, παρά τις δυσκολίες τα πρώτα κυρίως χρόνια, μου έχουν μείνει αξέχαστες. Συγκινούμαι όταν βλέπω μαθητές μου να θυμούνται, ακόμα και σήμερα, τις δράσεις μας στα μουσεία της Αθήνας, τις σχολικές γιορτές και τα παιχνίδια με την τέχνη που αποτελούσαν από τις πιο δημιουργικές δραστηριότητες στην τάξη. Παράλληλα, η σχέση μου με τη διδασκαλία συνεχίστηκε και στο πεδίο της εκπαίδευσης ενηλίκων όπου εργάστηκα για δεκαπέντε και πλέον χρόνια.
Ρότα πότε αποφασίσατε να αλλάξετε, και να ενταχθείτε στο δυναμικό του υπουργείου Πολιτισμού; Πώς θα περιγράφατε τη διαδρομή σας έως τώρα;
Το πέρασμά μου στο υπουργείο Πολιτισμού, αν και αρχικά έγινε για βιοποριστικούς λόγους, σύντομα μου άνοιξε δρόμους για να αξιοποιήσω τις σπουδές και τη μετεκπαίδευσή μου. Αρχικά εργάστηκα, για τέσσερα χρόνια στον Αρχαιολογικό χώρο της Δήλου, μια εμπειρία πραγματικά μοναδική. Εργάστηκα επίσης στο Νηπιαγωγείο του υπουργείου Πολιτισμού και με την επιστροφή μου στην Πάτρα βρέθηκα στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και το Μουσείο. Ολα αυτά τα χρόνια απέκτησα και σημαντική διοικητική πείρα, την οποία αξιοποιώ και από τη θέση μου ως γραμματέας του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Δυτικής Ελλάδας.
Παράλληλα, ως μουσειοπαιδαγωγός σχεδιάζετε πολλές δράσεις για παιδιά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών. Πώς βιώνετε την εμπειρία; –με τις προκλήσεις, τα ωραία της, τα όσα αγαπάτε.
Η μουσειοπαιδαγωγική συνδυάζει την αγάπη μου για τα παιδιά και τη διδασκαλία με αυτήν για τον κόσμο των μουσείων. Αποτελεί θα έλεγα έναν ζωτικό χώρο για μένα που μου προσφέρει χαρά, ικανοποίηση και πληρότητα. Καθώς το Μουσείο, όπως και κάθε αρχαιολογικό μουσείο, δεν είναι φτιαγμένο για μικρά παιδιά πρέπει να σχεδιάσω βιωματικές δράσεις που εξιτάρουν τη φαντασία των παιδιών, ενεργοποιούν τις αισθήσεις τους και τα καλούν όχι μόνο να ανακαλύψουν τον άγνωστο και πολύπλευρο κόσμο του, αλλά και να συνδεθούν συναισθηματικά με αυτό και τους ανθρώπους του παρελθόντος. Είναι λοιπόν πρόκληση για μένα να αγνοήσω τις εύκολες παραδοσιακές διδακτικές μεθόδους, να βάλω στο περιθώριο το εγώ μου και να ανακαλύψω μαζί με τα παιδιά τα μυστικά του μουσείου, και κυρίως τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από αντικείμενά του.
Εχετε γράψει, επίσης, παιδαγωγικά και παιδικά βιβλία. Θα μας πείτε και για τη συγγραφική σας πλευρά;
Εχω συγγράψει από κοινού με μια φίλη και συνάδελφο βιβλία δραστηριοτήτων για την προσχολική και πρώτη σχολική ηλικία. Η συγγραφή πρόεκυψε ως φυσική συνέχεια των δραστηριοτήτων στη σχολική τάξη και μου έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσω, κατά κάποιο τρόπο, τη διδασκαλία ακόμα και σε παιδιά που δεν θα συναντήσω ποτέ.
Ετοιμάζετε κάτι προσεχώς;
Ετοιμάζω μια σειρά αρχαιολογικών παραμυθιών όπου καθένα θα έχει για θέμα του ένα αντικείμενο που προέρχεται από διαφορετικά αρχαιολογικά μουσεία της Ελλάδας.
Τυχόν δυσκολίες/εμπόδια πώς τα «πολεμάτε»;
Με πείσμα, θετική σκέψη, πολλή προσπάθεια και στήριξη από την οικογένειά μου και τους αγαπημένους φίλους. Νομίζω ότι χωρίς εμπόδια και δυσκολίες η καθημερινότητά μας θα ήταν άγευστη και άχρωμη καθώς χάρις σ’ αυτά διαμορφώνουμε τις αντοχές μας και την επιθυμία μας για ζωή.
Με ένα μαγικό ραβδάκι θα αλλάζατε…
Αγαπώ πολύ τα «μαγικά» και τα χρησιμοποιώ με επιτυχία στις δράσεις μου στο μουσείο, ωστόσο στη ζωή δεν νομίζω ότι είναι αποτελεσματικά. Ακόμα και αν μπορούσα δεν θα άλλαζα κάτι. Αλλωστε, οι επιλογές μας, τα λάθη μας, οι παραλείψεις μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και αποτελούν την προσωπική μας προίκα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
