Ράνια Σπυρίδωνος: «Θα χαμογελάσω κι ας έρθει ο κόσμος ανάποδα»

Ως ένα θετικό και συναρπαστικό ταξίδι χαρακτηρίζει την 20ετή πορεία της στη μάχιμη δικηγορία και μεγάλο σχολείο την επί τρία χρόνια συνεργασία της με τον αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας Χαράλαμπο Μπονάνο, ούσα  επιστημονική συνεργάτης του. Ειρηνοδίκης σήμερα, σε μια πόλη μακριά από την Πάτρα, η  Ράνια Σπυρίδωνος δηλώνει ενθουσιασμένη με τη νέα της αρχή, έχοντας, όπως πάντα, το χαμόγελο στη «φαρέτρα» της.

Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια; 

Τα ατελείωτα πατίνια στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων, που εκείνα τα χρόνια ήταν τόσο καθαρή, τόσο προσεγμένη και τόσο λουλουδάτη, τελούσε δε υπό τον απόλυτο έλεγχο και εποπτεία του φύλακά της, ο οποίος δεν δίσταζε να μας κυνηγάει με τη βέργα μέχρι τα στενά της Παναχαϊκού και της Βύρωνος, όταν πατούσαμε το τέλειο γρασίδι του!

Ο λόγος που είπατε «ναι» στη Νομική ήταν;

Η ανάγκη μου για διεκδίκηση, αντίδραση και αποκατάσταση της αδικίας απ’ όπου και εάν αυτή προερχόταν.

Σπουδές στο ΔΠΘ και έπειτα στο Essex. Τι εισπράξατε από αυτά τα χρόνια της εκπαίδευσής σας;

Οι σπουδές μου στη νομική σχολή του Δημοκρίτειου Παν/μιου Θράκης φαντάζει μία μακρινή γλυκιά ανάμνηση, από την οποία πήρα τη βάση για το μέλλον και απέκτησα φιλίες δυνατές μέχρι και σήμερα. Εν συνεχεία, ακολούθησε το μεταπτυχιακό μου στο Πανεπιστήμιο Εσσεξ της Μεγάλης Βρετανίας, όπου το μυαλό μου «άνοιξε» και απέκτησα ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης, έξω από τα στενά πλαίσια της μικρο-επαρχιώτικης κουλτούρας μας.

Επιστροφή στην Πάτρα. Πώς θα περιγράφατε την πορεία σας μέχρι σήμερα;

Ημουν τυχερή, γιατί στο ξεκίνημά μου βρέθηκα δίπλα σε ωραίους ανθρώπους και καλούς συναδέλφους, όπως ο Ηλίας Στεφανόπουλος και ο Χρήστος Καποτάς, οι οποίοι με στήριξαν χωρίς φαλλοκρατικά κατάλοιπα και αγκυλώσεις. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να πατήσω γρήγορα στα πόδια μου, να ανεξαρτητοποιηθώ και να μπω στη μάχιμη δικηγορία με θάρρος και τόλμη από πολύ νωρίς. Η δικηγορική μου πορεία όλα αυτά τα χρόνια είχε τις καλές και τις κακές της στιγμές, είχε τις απογοητεύσεις της αλλά και τις μεγάλες συγκινήσεις της. Το τελικό της πρόσημο καταλήγει σε ένα θετικό και συναρπαστικό ταξίδι.

Διαφορές αντιμετώπισης  γυναικών έναντι ανδρών συναδέλφων σας έχετε διαπιστώσει;

Φυσικά, αλλά από νωρίς κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι ζήτημα παιδείας του καθενός και έτσι δεν το πήρα ποτέ προσωπικά. Αντιθέτως, κάθε αρνητική αντιμετώπιση λόγω του φύλου μου, εμένα προσωπικά με έκανε πιο δυνατή. Δεν θα ξεχάσω τα πρώτα χρόνια που συνάδελφός μου με παρότρυνε «να πάω να πλύνω κανένα πιάτο» πιστεύοντας πως θα κερδίσει την υπόθεση με τον ανδρισμό του!

Υπήρξατε, μέχρι πρόσφατα, επιστημονική συνεργάτης του αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας Χαράλαμπου Μπονάνου. Θα μοιραστείτε μαζί μας την εμπειρία;

Γι’ αυτή την εμπειρία μπορεί κανείς να γράψει ένα βιβλίο ολόκληρο! Ο Χαράλαμπος Μπονάνος είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος, μία ηγετική μορφή, με ανθρώπινο πρόσωπο και μεγάλη καρδιά. Πέρασα μαζί του τρία υπέροχα χρόνια δημιουργίας στην περιοχή ευθύνης του στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ζήσαμε μαζί στιγμές έντασης, πίεσης, ευθύνης, χαράς και γέλιου, που θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη μου για πάντα. Ηταν μεγάλο σχολείο για μένα. Ο δρόμος δεν ήταν εύκολος, τα προβλήματα ήταν πολλά και σύνθετα. Δίπλα του, όμως, μπόρεσα να δω την αξία του να παλεύει κάποιος για τα κοινά και ταυτόχρονα να μη χάνει την ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Νομίζω ότι η συνεργασία μαζί του με έκανε καλύτερο άνθρωπο.

Νέα αρχή ως δικαστικός λειτουργός. Πώς πήρατε την απόφαση, τι σας ιντριγκάρει και τι προσδοκάτε για τη συνέχεια;

Μετά από 20 χρόνια μάχιμης δικηγορίας, θέλησα να δω την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος και να υπηρετήσω τη Δικαιοσύνη από την μεριά του κριτή. Είχε προηγηθεί η ενασχόλησή μου με τον θεσμό της Διαμεσολάβησης, ένα θεσμό εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών, που δειλά-δειλά εισέρχεται στη χώρα μας και στην κουλτούρα μας, ο οποίος μου εμφύσησε τη στάση του «ουδέτερου τρίτου» σε μία δικαστική διαμάχη. Μετά από επίπονες εξετάσεις, με το δικηγορικό μου γραφείο σε πλήρη λειτουργία και τις υποχρεώσεις δύο παιδιών πίσω μου να τρέχουν, κατόρθωσα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα και πλέον υπηρετώ ως Ειρηνοδίκης αρκετά μακριά από την πόλη μου, κάνοντας μία νέα συναρπαστική αρχή.

Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις από τη μια, οι οικογενειακές από την άλλη. Πώς τα πάτε με τον συνδυασμό τους, -τώρα μάλιστα που επιβάλλεται η ολιγοήμερη απουσία σας από την Πάτρα- καθώς είστε μητέρα δύο παιδιών;

Ο συνδυασμός δεν ήταν ποτέ εύκολος, ιδίως τα χρόνια της δικηγορίας που δεν υπήρχαν ωράρια. Δυστυχώς, αυτή είναι η μοίρα όλων των εργαζόμενων γυναικών. Το μυστικό βρίσκεται στον «ποιοτικό» χρόνο που διαθέτουμε στα παιδιά μας.

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας σας βοηθούν να ξεπερνάτε εμπόδια και δυσκολίες;

Το χαμόγελο. Στο τέλος της ημέρας θα χαμογελάσω και ας έχει έρθει ο κόσμος ανάποδα!

Στόχοι-όνειρα;

Θέλω να δω τα παιδιά μου να προοδεύουν και να γίνονται καλοί και χρήσιμοι άνθρωποι. Θέλω όσοι αγαπώ να έχουν υγεία και η κακία και η μικροψυχία τριγύρω μου να αφανιστεί. Αναζητώ τη γαλήνη.