Ραΐσσα Κουζνετσώβ: «Εχουμε χρέος να μην εγκαταλείπουμε τον αγώνα μας»
Η επιλογή της να εργαστεί παράλληλα με τις σπουδές της, της πρόσφερε πολλά οφέλη, όπως παραδέχεται. Η δε αγάπη της για τη μάθηση –η οποία και την έφερε, οικογενειακώς, στην Πάτρα- διατηρείται άσβεστη. Αγάπη, την οποία θέλει να εμφυσήσει στους φοιτητές του εδώ Μητροπολιτικού Κολλεγίου, όπου εκτελεί χρέη ακαδημαϊκής διευθύντριας. Η Ραΐσσα Κουζνετσώβ συστήνεται στην «Π».
Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια;
Θυμάμαι σίγουρα την ανεμελιά αυτών των χρόνων, την απλόχερη αγάπη των γονιών μου και τις υπέροχες ημέρες που περνούσα με την αδερφή μου. Ηταν χρόνια που δεν υπήρχαν πολύπλοκες σκέψεις, ως οικογένεια ζούσαμε την κάθε μέρα όπως προέκυπτε, με τις όμορφες στιγμές της και τις δυσκολίες που ανέκυπταν. Οπωσδήποτε, στην καρδιά μου και στη μνήμη μου, έχουν μια ξεχωριστή θέση τα καλοκαίρια όλων των παιδικών μου χρόνων στη Μάνη, τόπο καταγωγής της μητέρας μου. Ακόμη και τώρα, όταν πηγαίνω στη Μάνη, νομίζω ότι ο ήλιος εκεί είναι φωτεινότερος.
Ο λόγος που επιλέξατε να σπουδάσετε Ψυχολογία; Και τι ακολούθησε;
Η αλήθεια είναι ότι δεν επέλεξα να σπουδάσω Ψυχολογία. Το 1997 που πέρασα στο Πανεπιστήμιο, οι βαθμοί μας στις πανελλήνιες εξετάσεις καθόριζαν την επιλογή. Μάλιστα, με την τότε βαθμολογία περνούσα στη Νομική Σχολή στην Κομοτηνή, όπου ήταν για εμένα προτιμότερη επιλογή, αλλά οικογενειακά δεν μπορούσαμε να στηρίξουμε μια τέτοια μετακίνηση και παρέμεινα σε μια Σχολή της Αθήνας. Ωστόσο, πολλές φορές, ακόμη και με μια επιλογή που εμπεριέχει το τυχαίο, μας ανοίγονται ορίζοντες και προοπτικές που ως πρωτοετείς φοιτητές δεν μπορούμε να οραματιστούμε. Το πτυχίο και η αναζήτηση εξειδίκευσης με οδήγησε στον πρώτο μεταπτυχιακό μου τίτλο με ειδίκευση στη Συγκριτική Παιδαγωγική και τη Διοίκηση Ολικής Ποιότητας σε Εκπαιδευτικούς Οργανισμούς και Προγράμματα. Ανήκω στους ανθρώπους που πιστεύουν ότι μέσω της Εκπαίδευσης μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι η επένδυση στην παιδεία είναι μια επένδυση που μας κάνει πάντα πλουσιότερους.
Υπήρξατε από τους φοιτητές που εργάζονταν παράλληλα με τις σπουδές τους. Πώς και πού ξεκίνησε η επαγγελματική σας σταδιοδρομία, πώς εξελίχθηκε και πώς τα προλαβαίνατε όλα;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ μια ανέμελη φοιτητική ζωή, καθώς από την πρώτη ημέρα των σπουδών μου ήδη εργαζόμουν στον τραπεζικό κλάδο, στον οποίο τελικά παρέμεινα 19 χρόνια. Το να εργάζεται ένας φοιτητής σε απαιτητικό κλάδο με πλήρη απασχόληση, σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο, απαιτεί πολύ καλή οργάνωση και σίγουρα βοηθητικούς συμφοιτητές. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα πολύ με τον συνδυασμό εργασίας και σπουδών. Ωστόσο, θεωρώ ότι μόνο όφελος είχα από αυτή την παράλληλη δραστηριότητα, καθώς η επαγγελματική εμπειρία και τα εφόδια που αποκόμισα πολύ νωρίς, αποτέλεσαν πολύ γερές βάσεις στο να έχω τη δύναμη να ανταποκρίνομαι σε απαιτητικά περιβάλλοντα και να προσαρμόζομαι στις απρόβλεπτες αλλαγές που μας επιφυλάσσει η ζωή. Πιστέψτε με ότι δεν τα προλαβαίνω ακριβώς όλα. Προσπαθώ να ολοκληρώνω ό,τι χρειάζεται με προτεραιοποίηση και στον χρόνο που μπορώ να ανταποκριθώ.
Στην Πάτρα πότε και πώς βρεθήκατε;
Στην Πάτρα, λοιπόν, ήρθαμε οικογενειακώς, με τον σύζυγο και τα παιδιά μου, με αφορμή τη συμμετοχή μου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Δημόσιας Υγείας, στην Ιατρική Σχολή το 2016. Σκεφτόμασταν αρκετό διάστημα να φύγουμε από την Αθήνα επιλέγοντας έναν πιο ήρεμο τρόπο ζωής, πιο κοντά στη φύση και η Πάτρα είναι μια ιδανική επιλογή γι’ αυτό.
Μεγάλη απόφαση. Με την προσαρμογή πώς τα πήγατε;
Η αλήθεια είναι πως κάθε αλλαγή έχει δυσκολίες και αντιστάσεις, τις παλέψαμε και νομίζω πως έχουμε προσαρμοστεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Νομίζω η θάλασσα, ο ουρανός και τα ηλιοβασιλέματα της Πάτρας ήταν ιδιαιτέρως βοηθητικά.
Τι παρακινεί αυτή σας τη δίψα για συνεχή απόκτηση γνώσεων;
Νιώθω πως η συνεχής αναζήτηση γνώσεων είναι το ελιξίριο της νεότητας. Είχα διαβάσει μια πολύ ωραία ρήση του Mahatma Gandhi και προσπαθώ να την εφαρμόσω αρκετά «Να ζεις σαν να πρόκειται να πεθάνεις αύριο. Να μαθαίνεις σαν να πρόκειται να ζήσεις για πάντα».
Ακαδημαϊκή διευθύντρια στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο, Campus Πάτρας, σήμερα. Τι σας ιντριγκάρει και τι αγαπάτε στη δουλειά σας;
Η εργασία σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης είναι πρόκληση. Ειδικότερα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση για εμένα ο στόχος είναι να κερδίσεις τον φοιτητή, να τον εμπνεύσεις, να ανταποκριθείς στα όνειρά του και να τον οδηγήσεις στα μονοπάτια της επιστήμης που επέλεξε να σπουδάσει. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να εμφυσήσουμε στα παιδιά την αγάπη για τη μάθηση, τη γνώση και να τα στηρίξουμε ώστε να εξελιχθούν επιστημονικά, ως επαγγελματίες και ως προσωπικότητες. Νομίζω πως είναι μεγάλο προνόμιο να συμμετέχουμε στα όνειρα των νέων ανθρώπων και να προσπαθούμε να τα κάνουμε μαζί τους πραγματικότητα.
Σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών, υποψήφια διδάκτωρ, εργαζόμενη σε υπεύθυνη θέση… Εχετε κάποιο μαγικό ραβδάκι για να τα βγάζετε πέρα;
Σαφέστατα όχι… και δεν τα βγάζω πάντα πέρα. Αφήνω αρκετά πράγματα στην άκρη και επικεντρώνομαι σε αυτά που κάθε χρονική στιγμή θεωρώ πως είναι τα σημαντικά.
Τις δυσκολίες, γενικά, πώς τις αντιμετωπίζετε;
Συνήθως στις δυσκολίες αναπτύσσω έναν μηχανισμό άμυνας, ο οποίος με βοηθά να συγκεντρώσω όλες μου τις δυνάμεις και να αντιμετωπίσω τη δυσκολία που προέκυψε. Η κάθε μέρα είναι ένας αγώνας για όλους και νομίζω πως έχουμε χρέος να αγωνιζόμαστε χωρίς να εγκαταλείπουμε.
Στόχοι και όνειρά σας;
Τα όνειρά μου δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από τους στόχους μου. Θα ήθελα να διαχειρίζομαι τον χρόνο μου σοφά, καθώς περνά τόσο γρήγορα και να έχω τη δυνατότητα να αφήνω ένα θετικό αποτύπωμα στους ανθρώπους που καθημερινά συναναστρέφομαι.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
