Ελενα Δρουκοπούλου: «Είμαι πολύ αισιόδοξη, ξεπερνώ τις δυσκολίες με υπομονή και επιμονή»
Το μικρόβιο της μουσικής το «κόλλησε» από μικρή, και, κάποια στιγμή αργότερα, κατάλαβε ότι η μουσική τέχνη ήταν το πεπρωμένο της. Της αφοσιώθηκε και την εξελίσσει διαρκώς, και δη τον χωρωδιακό τομέα που την κέρδισε. Η μουσικός-μαέστρος χορωδίας Ελενα Δρουκοπούλου συστήνεται στην «ΠτΔ».
Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Η συμμετοχή μου σε παιδική χορωδία, που είχε ιδρύσει η Τασία Βυθούλκα στο Ωδείο της Φιλαρμονικής Πατρών, με σημάδεψε και μου έβαλε για πάντα το μουσικό μικρόβιο μέσα στη ψυχή μου.
Πότε καταλάβατε ότι η μουσική ήταν ο δρόμος που θα ακολουθούσατε επαγγελματικά;
Τελειώνοντας το Λύκειο έδωσα πανελλαδικές εξετάσεις και μπήκα στη Νοσηλευτική σχολή Πατρών. Γρήγορα κατάλαβα όμως ότι η μουσική τέχνη ήταν αυτή που μου ταίριαζε και με εξέφραζε πραγματικά και απεριόριστα. Οπότε, το 1988 με τον διορισμό μου στην Ηλεία σε σχολεία της Β/βάθμιας Εκπαίδευσης, άρχισε ένα πολύ μεγάλο και ιδιαίτερο ταξίδι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Ακορντεόν, πιάνο, φλάουτο, πτυχία αρμονίας, αντίστιξης, διεύθυνση ορχήστρας, ενοργάνωση μπάντας, κλασικό τραγούδι, διεύθυνση χορωδίας… Τι σημαίνει για εσάς αυτή η εξερεύνηση και κατάκτηση του χώρου της μουσικής;
Η μουσική τέχνη είναι ατελείωτη, εξελίσσεται συνεχώς και περιλαμβάνει τόσα πεδία που σίγουρα περιμένουν να τα ανακαλύψεις, ακόμα και μέχρι το τέλος της ζωής σου. Δεν νοείται χρονιά που περνά, χωρίς συμμετοχή σε σεμινάρια, μαθήματα, πρόβες με αξιόλογους μέντορες στο χορωδιακό τομέα που έχω επιλέξει και με έχει κερδίσει.
Από το 1988 εργάζεστε ως καθηγήτρια μουσικής στη Β/βάθμια Εκπαίδευση. Τι αγαπάτε στη δουλειά σας και ποιες οι προκλήσεις;
Διανύω την 35η χρονιά σαν καθηγήτρια Μουσικής (τα τελευταία τρία στο Μουσικό Σχολείο Πατρών). Η επαφή με τα παιδιά είναι αναζωογονητική και ζωτικής σημασίας για μένα. Θεωρώ ότι είναι ευθύνη μου και γενικά ευθύνη του δασκάλου να ενισχύει συναισθηματικά όσο μπορεί τους μαθητές-χορωδούς του, να αφήνει πρόσφορο έδαφος για ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους, να τους προκαλεί να τολμήσουν και να δοκιμάσουν. Πολλές σύγχρονες επιστημονικές εργασίες έχουν πλέον αποδείξει ότι η μουσική εκπαίδευση και η μουσική ακρόαση συμβάλλουν σημαντικά στη συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των ατόμων ειδικότερα όταν πρόκειται για παιδιά. Η μουσική εκπαίδευση διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των παιδιών, ιδιαίτερα όταν συμμετέχουν ενεργά στις ποικίλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες που διοργανώνονται κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Πότε και πώς αποφασίσατε να ιδρύσετε τη Χορωδία BelCantes Αγίου Ανδρέα Εγλυκάδας και πώς θα περιγράφατε την έως τώρα πορεία της;
Ο πατήρ Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος, εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέα Εγλυκάδας, μου πρότεινε πολλά χρόνια πριν να δημιουργήσω ένα χορωδιακό σύνολο. Τη χρονιά που ολοκλήρωνα τις σπουδές μου στον απαιτητικό και δύσκολο τομέα Διεύθυνσης Χορωδίας, με καθηγητή τον Αγαθάγγελο Γεωργακάτο, μαέστρο της χορωδίας της Λυρικής Αθηνών, στο Ωδείο της Πολυφωνικής Πατρών, πήρα την απόφαση της ίδρυσης της χορωδίας. Η χορωδία BelCantes κλείνει φέτος τον 7o χρόνο λειτουργίας της. Το τμήμα αυτό, αποτελούμενο από ερασιτέχνες χορωδούς, έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε πολλά φεστιβάλ έχοντας αποκομίσει μουσικές εμπειρίες, αλλά κυρίως κερδίζοντας την αγάπη και τον σεβασμό του κοινού στην χορωδιακή μουσική. H χορωδία μας κατακτά σημαντικούς στόχους με σταθερά βήματα.
Υπάρχει και ένα δεύτερο χορωδιακό γκρουπ στην οικογένειά μας που ιδρύθηκε πριν από δύο χρόνια. Οι Belles είναι γυναίκες άνω των 45 ετών που αγαπούν το τραγούδι και λατρεύουν την κοινωνικότητα της ομάδας μας. Πέρυσι είχαμε και ένα μεγάλο προπαιδικό τμήμα, τα Belcantini. Για την επόμενη χρονιά όμως επιθυμώ την εξεύρεση συνεργάτη για αυτό το τμήμα.
Με τον συνδυασμό επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, πώς τα πήγατε ενόσω μεγάλωνε η κόρη σας;
Με ένα παιδί, τη Μαντώ μου, τα πράγματα πάντα είναι πιο εύκολα. Οταν ήταν πολύ μικρή βοηθούσαν πολύ οι γονείς μου. Αργότερα, μεγαλώνοντας, την έπαιρνα μαζί μου σε πολλά μαθήματα και μουσικές δράσεις και μαζί μου παρακολουθούσε τα πάντα. Τώρα είναι εργαζόμενη κοπέλα στον χώρο των Η/Υ αλλά και ένθερμη και αφοσιωμένη χορωδός.
Στις δυσκολίες, εν γένει, ποια τα ισχυρά σας όπλα;
Η οικογένειά μου και κυρίως ο σύζυγός μου Θεόδωρος Τσούμπελης με στηρίζει απόλυτα όλα αυτά τα χρόνια με τις επιλογές μου. Είμαι γενικά πολύ αισιόδοξος άνθρωπος και πιστεύω ότι οι περισσότερες δυσκολίες ξεπερνιούνται με υπομονή και επιμονή. Στον δύσκολο δρόμο της χορωδιακής μουσικής πάντα με βοηθά η μουσική μου οικογένεια.
Σας δίνουν ένα μαγικό ραβδάκι. Τι θα αλλάζατε;
Στον τομέα της Εκπαίδευσης, θα έδινα πολύ μεγαλύτερο χώρο στις Τέχνες. Θα ήθελα να δω, επίσης, ξαφνικά 10 ακόμη θέατρα στην πόλη μας.
Στόχοι/όνειρά σας;
Θα θέλαμε να συμμετάσχουμε σε χορωδιακά φεστιβάλ στο εξωτερικό. Θα ήθελα να συνεργαστούμε με συμφωνική ορχήστρα για την εκτέλεση κλασικών έργων. Εχουμε από κοινού –με τις BelCantes και τις Belles μου- πολλά όνειρα που σιγά-σιγά θα πραγματοποιηθούν εφόσον έχουμε υγεία.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
