Ο καθηγητής και το σαμάρι
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Πλούσια ελληνικά, επιστημονική οργάνωση της σκέψης, βαθιά συγκρότηση και παραστατικός λόγος, τεκμήριο πολύχρονης ενεργοποίησης των αρμόδιων εγκεφαλικών συνάψεων. Η διάνοια και η έκφραση, είναι σαν τους μυς, θέλουν προπόνηση για να εξελιχθούν και αν είσαι συνεπής στην εκγύμναση, τα καταφέρνεις να εξελίσσονται πλέον από μόνα τους. Αν προσθέσεις και ένα υπόβαθρο αριστερής κουλτούρας, το αποτέλεσμα είναι ένα απολαυστικό, αποστομωτικό κείμενο σαν και αυτό του Γιώργου Σταθάκη, με το οποίο αφορίζει τον Στέφανο Κασσελάκη και τους συν αυτώ με όρους υψηλής πνευματικής στάθμης και ευρηματικές, πλην εύστοχες αναγωγές. Αν ήσουν στη θέση του νέου προέδρου του κόμματος, πραγματικά δεν ήξερες για ποια διατύπωση να τον πρωτοδιαγράψεις. Πλην δεν θα χρειαστεί. Από όσο καταλάβαμε, φεύγει από μόνος του. Είναι ένα ποιητικό σχήμα, αν το σκεφτείς διαφορετικά: Δεν φεύγει ο Σταθάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναφωνεί ότι φεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από τον Σταθάκη. Τουλάχιστον, ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ήξερε ο καθηγητής. Που έχει έναν παραπάνω λόγο να είναι ξαναμμένος, καθώς έχει πάρει το πάνω χέρι στην κατάσταση ο μέγας Παύλος Πολάκης, με τον οποίο ο Γιώργος Σταθάκης θα πρέπει να είχε την ίδια σχέση που έχουν η φωτιά με τη βενζίνη.
Ώστε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται προς μια αποαριστεροποίηση, με μοναδικό γνώμονα τη σύσταση ενός εξουσιαστικού πόλου μέσω του οποίου επανιδρύεται ένας στείρος δικομματισμός που εδράζεται, σε ο,τι αφορά την πάλαι πότε αριστερά, σε έναν δυναμικό, τοξικό αντιμητσοτακισμό και σε μια λαϊκίστικη σχέση με τις μάζες, κατά τα πρότυπα του τραμπισμού. Πολύ ωραία, αλλά αυτά γιατί να τα απευθύνουμε στον Κασσελάκη και στην Τζάκρη του Νοεμβρίου και όχι στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα του Μαϊου του 2023 και της αντιπολιτευτικής περιόδου 2019-2023, κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύθηκε με ξερό αρνητισμό σε όλα- μα όλα- τα επίπεδα της κυβερνητικής πολιτικής, μηδέ του εμβολιασμού εξαιρουμένου, κολακεύοντας ακροατήρια, και βυσσοδομώντας κατά του πρωθυπουργού, με μια περίεργη τεχνική βουντού: Σύμφωνα με αυτή, τρυπάς το ομοίωμα μπας και πονέσει ο στόχος, με τη διαφορά ότι το ομοίωμα απείχε καταφανώς του αυθεντικού μοντέλου. Η επίθεση γινόταν σε έναν Μητσοτάκη όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να τον βλέπει- διάτρητο, ανόητο, ξένο προς τις λαϊκές αγωνίες, μαριονέτα των συμφερόντων, αυταρχικό και συμβατό προς την ακροδεξιά. Το αποτέλεσμα ήταν να αποξενωθεί το κόμμα από το εκλογικό σώμα που έβλεπε έναν τελείως διαφορετικό Μητσοτάκη, συμπαθέστερο του αλαζονικού και έκθετου για αυταπάτες και παραπλανήσεις Αλέξη Τσίπρα, που δεν έδειχνε καμία διάθεση να οδηγήσει το κόμμα σε μια ταυτοτική και προγραμματική ανασυγκρότηση.
Κρίμα δεν είναι να τα ακούει ο Κασσελάκης που δεν είχε καμία σχέση με τους φόνους αυτούς; Εκείνος εισήγαγε μια τύπου Πέπε Γκρίλο πολιτική και επικοινωνιακή αντιμετώπιση των καταστάσεων, των φαινομένων και των μαζών; Για τον ΣΥΡΙΖΑ της προηγούμενης φάσης, έχουμε να πούμε κάτι; Αν χτυπάμε τα σαμάρια για να ακούνε οι γάιδαροι, αυτοί έχουν απομακρυνθεί και κάνουν α λα καρτ διαχείριση του χρόνου τους. Αλλά μας προσφέρουν χαμόγελο: Διαβάσαμε τις προάλλες, ενόψει 28ης Οκτωβρίου, πού θα αγραναπαυόταν ο Α. Τσίπρας «για το τριήμερο», λες και τις μέρες προ και μετά τριημέρου είχε κάποια ασχολία σοβαρή και μη την έχανε.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
