Κώστας Κρομμύδας: «Το γράψιμο για μένα είναι χαρά και απόλαυση»
Τον πετύχαμε στην Κομοτηνή, στο πλαίσιο των περιοδειών του ανά την Ελλάδα για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου «Κρασί από τα χείλη σου» (εκδ. Διόπτρα). Θα ακολουθούσαν κι άλλοι «σταθμοί», στην Πάτρα ήρθε αρχές Ιουνίου, με παύση στις 9 Ιουλίου, μετά από δυόμισι ολόκληρους μήνες(!). Ο Κώστας Κρομμύδας ξετυλίγει την ιστορία του γύρω από δύο μεθυστικές έννοιες: τον έρωτα και το κρασί, θίγοντας, παράλληλα, όπως πάντα άλλωστε, κοινωνικά θέματα. Ο αγαπημένος και πολυδιαβασμένος συγγραφέας μιλάει στην «Π» για το νέο του μυθιστόρημα και το μαγικό ταξίδι της συγγραφής, για τις σχέσεις γονέων παιδιών αλλά και τις μεταξύ δύο ανθρώπων.
-Στο νέο σας μυθιστόρημα υπάρχει διάχυτο το άρωμα του κρασιού και του έρωτα. Ποια η ιδέα από την οποία άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι της αφήγησης;
Πάντα ήθελα να γράψω για τον κόσμο του κρασιού και της αμπελουργίας, καθώς στο παρελθόν έχω μιλήσει με πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται με το αντικείμενο και με γοήτευαν οι ιστορίες τους. Αυτή, λοιπόν, η ιδέα που είχα στο μυαλό μου ωρίμασε, σαν το καλό κρασί κι έτσι προέκυψε το βιβλίο. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι ήταν το σωστό τάιμινγκ.
-Απαιτητική η διείσδυσή σας σε αυτόν τον μαγικό κόσμο. Τι απαίτησε, αλήθεια;
Τεράστια έρευνα, συνεντεύξεις, πολύ διάβασμα, και φυσικά συμβουλές από ανθρώπους με γνώσεις στην αμπελουργία και το κρασί (δες βιβλίο). Πέραν όλων των παραπάνω, η δυσκολία για μένα ήταν να κρατηθεί η ισορροπία έτσι ώστε να μην προκύψει ένας οινικός οδηγός, αλλά ένα μυθιστόρημα που μιλάει για το κρασί.
-Το ζευγάρι των ηρώων σας, ο Αρης και η Κλαίρη, αν και ερωτευμένοι, εξαιτίας της μακροχρόνιας κόντρας των οικογενειών τους βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει κάτω από τις πιέσεις και τις αποφάσεις των γονιών τους. Θίγετε την καταστροφική επίδραση κάποιων γονέων στα παιδιά τους. Θα μας πείτε;
Είναι βέβαιο ότι πολλοί ερωτευμένοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να ζήσουν μαζί, εξαιτίας γονιών που τους εμπόδισαν. Και ο λόγος που το έκαναν δεν ήταν άλλος, από τα απωθημένα τους. Μιλάω για τα απωθημένα στο βιβλίο, όπως και για την αγάπη που ενώνει τα μέλη μιας οικογένειας αλλά και για το μίσος που μπορεί να τα χωρίσει. Η αλήθεια είναι. πάντως, ότι οι γονείς που επιδρούν τις αποφάσεις των παιδιών τους τα καταστρέφουν και δημιουργούν δυστυχισμένες ζωές. Και δεν μιλώ μόνο για την επίδρασή τους στα ερωτικά, αλλά και στα επαγγελματικά, τον τρόπο ζωής κ.λπ.
-Εσείς, πώς μεγαλώνετε την κόρη σας;
Προσπαθώ να δείχνω στην κόρη μου τους δρόμους και να παίρνει εκείνη τις αποφάσεις. Τα παιδιά, από ένα σημείο και μετά, γνωρίζουν καλά τι θέλουν, είναι υπεύθυνα για τον εαυτό τους και είναι σε θέση να παίρνουν αποφάσεις. Εμείς οι γονείς, στεκόμαστε πίσω και ουσιαστικά τα βοηθάμε να πετάξουν. Αυτή είναι η δική μου φιλοσοφία. Στα παιδιά δεν πρέπει να κόβεις τα φτερά.
-«[…]περισσότεροι άνθρωποι με τον χρόνο αφήνουν τον έρωτα να ξεθυμάνει. Ενώ ο δικός σας, παιδιά μου, δεκαεφτά χρόνια ωρίμαζε όπως ένα καλό κρασί στο βαρέλι του […]». Λόγια του οινοποιού Μύρωνα. Κατ’ εσάς, υπάρχει το μυστικό της συντήρησης της σχέσης δύο ανθρώπων και της ωραίας παλαίωσής της;
Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Θέλει πολύ αγώνα για να μην ξεθυμάνει ο έρωτας, να μην αλλοιωθεί η γεύση του. Γιατί αν δεν προσπαθήσουν και οι δύο σε μια σχέση, αν δεν τη δουλέψουν, με σεβασμό πάντα μεταξύ τους, και δεν αντιληφθούν τις αλλαγές που υφίσταται η σχέση με τον χρόνο, επέρχεται, μοιραία, το βάλτωμα.
-«Αμα έρθει η στιγμή και τη χάσεις, τη χάνεις για πάντα, επειδή είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα ξαναρθεί» διαβάζουμε στο βιβλίο σας. Εσείς πώς αντιδράτε στις στιγμές;
Σαφέστατα έχουν περάσει στιγμές και τις έχω χάσει. Το θέμα είναι αυτές οι χαμένες στιγμές να είναι όσο το δυνατό λιγότερες και να μη νιώθεις μέσα στου το βάρος ότι δεν έζησες ούτε τα μισά από αυτά που θα μπορούσες να ζήσεις. Εγώ με αυτό το ταξίδι που κάνω τώρα με τα βιβλία μου, έχω αποφασίσει αυτό ακριβώς: Να ζω αυτές τις στιγμές. Μπορεί να έχω κουραστεί αφάνταστα, αλλά το απολαμβάνω.
-Μιας και αναφερθήκατε στο κοπιαστικό, αλλά απολαυστικό αυτό ταξίδι σας. Πώς λειτουργεί η αλληλεπίδρασή σας με τον κόσμο; Και στο συγγραφικό σας έργο; -από πλευράς έμπνευσης, εννοώ.
Ο κόσμος εκτιμά πολύ το γεγονός ότι ταξιδεύω και μιλάω για το βιβλίο μου. Υπάρχει αμοιβαία αγάπη και αμοιβαίος σεβασμός. Φέτος, από 9 Μαΐου έως 9 Ιουλίου το πρόγραμμά μου περιλαμβάνει 62 εκδηλώσεις. Θα συνεχίσω και μετά. Είναι πολύ κουραστικό, είναι εξοντωτικό, αλλά είναι και ωραίο. Και, ναι, τα ταξίδια μου με εμπνέου και οι άνθρωποι που συναντώ σε αυτά μου έχουν δώσει υλικό για πολλούς από τους ήρωές μου.
-Την εμπειρία σας από τη φετινή «στάση» σας στην Πάτρα, πώς θα την περιγράφατε;
Πάρα πολύ όμορφη. Κατακλύστηκε το βιβλιοπωλείο (σ.σ. Γωνιά του Βιβλίου), μιλήσαμε, ήπιαμε ωραία κρασιά και ήταν από τις πιο όμορφες εκδηλώσεις μου αυτή στην Πάτρα. Πολύ το χάρηκα.
-Εχει τύχει να «κολλήσετε» σε κάποια ιστορία. Να μην πηγαίνει παρακάτω;
Οχι τόσο ώστε να μην μπορώ να προχωρήσω. Υπάρχουν φορές που δυσκολεύομαι, αλλά με την υπομονή και την πειθαρχία συνεχίζω. Οι δυσκολίες υπάρχουν πάντα και ο πειρασμός να αφήσεις το γράψιμο για να πας για καφέ, είναι εκεί. Το θέμα, όμως, είναι να είσαι πειθαρχημένος, να κάνεις αυτό για το οποίο είσαι προορισμένος και να ταξιδεύεις με τις ιστορίες σου. Κι εγώ ταξιδεύω πολύ με τις ιστορίες μου. Από τη στιγμή που θα καθίσω στον υπολογιστή ξεκινά το ταξίδι και το απολαμβάνω, γιατί για μένα δεν είναι δουλειά. Είναι χαρά, είναι απόλαυση. Και είμαι πολύ τυχερός που η δουλειά μου είναι απόλαυση.
-Αγαπάτε και σέβεστε τις γυναίκες. Φαίνεται και μέσα από τα βιβλία σας, έχετε μεγαλώσει, αλλά και ζείτε, περιστοιχισμένος από γυναίκες. Η άποψή σας για όσα αποτρόπαια βγαίνουν στο φως, συχνότατα πλέον, και αφορούν σε κακοποιήσεις γυναικών;
Είναι κάτι που δεν θα σταματήσει να συμβαίνει, δυστυχώς. Το θέμα είναι να αυστηροποιηθούν οι ποινές και να μη βγαίνουν οι διάφοροι υπερασπιστές, όπως γίνεται, να δικαιολογούν τις πράξεις κάποιων ανθρώπων, εκφράζοντας επιφυλάξεις και δίνοντάς τους άλλοθι. Αυτό κάνει το μεγαλύτερο κακό. Ειδικά όταν βλέπω, σε περιπτώσεις κακοποίησης γυναικών, ομόφυλες να υπερασπίζονται αυτά τα κτήνη, σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Σε γενικές γραμμές, πάντως, πιστεύω ότι η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη απ’ ό,τι παλαιότερα. Οι γυναίκες μιλάνε πιο εύκολα, πλέον, όμως, κακά τα ψέματα, η κακοποίηση των γυναικών δεν θα εκλείψει. Αν αυστηροποιηθούν οι ποινές, όμως, την επόμενη φορά, ο κακοποιητής θα το σκεφτεί πολύ σοβαρά προτού επιτεθεί σε γυναίκα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
