Ο νέος αστερισμός – Τι μπορεί να κάνει η Πελοπόννησος για σας

Κωνσταντίνος Μάγνης

H «Πελοπόννησος» έχει σήμερα γενέθλια. Ο γράφων ταύτισε την προσωπική του επαγγελματική διαδρομή με 40 από τα 138 χρόνια της εφημερίδας, συνεπώς γνωρίζει αρκετά καλά τα συμβάντα στα οποία υπήρξε μάρτυρας, αρχικά χαμηλής και στη συνέχεια υψηλής βαθμίδας.

Στο πλευρό μιας φουρνιάς συναδέλφων εκ των οποίων λίγοι συνεχίζουν στις επάλξεις της οδού Μαιζώνος, ζήσαμε μια πλατιά γκάμα καταστάσεων, που ξεκινούν από μια περίοδο (εκνευριστικά, για τους ανταγωνιστές, αδιαμφισβήτητης) πρωτοπορίας, που τη διαδέχθηκε μια  βραδύκαυστη προσαρμογή στις διαγραφόμενες τεχνολογικές εξελίξεις, για να ακολουθήσουν εποχές απογείωσης και πρωτοφανούς για τα περιφερειακά δεδομένα ακμής,   που έδωσαν μάλλον απότομα αλλά όχι αναπάντεχα και αδικαιολόγητα τη θέση τους σε φάση ξηρασίας, περιπετειών, θυσιών, εκρηκτικών εσωτερικών διεργασιών, για να φτάσουμε σε μια πολλά υποσχόμενη, ευέλικτη σταθερότητα πάνω στην οποία θεμελιώθηκε μια νέα πολυδιάστατη πορεία.

Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ της δεκαετίας 2020-30 εξελίχθηκε σε πολυπαραγοντικό παίκτη του περιφερειακού και του εθνικού χώρου. Και αυτό θα αποτελέσει- περαιτέρω- το μυστικό της βιωσιμότητάς της. Αυτό ήταν το σχέδιο της διάσωσης, λειτούργησε, και αποτελεί πιλότο για κάθε μιντιακό οργανισμό.

Αρκετά με τα αίτια της επιχειρηματικής κρίσης στον Τύπο. Το φαινόμενο έχει υπερεξαντληθεί και προσέλαβε μάλιστα δυσανάλογα ενοχοποιητικές απαντήσεις σε σχέση με τη φύση του θέματος. Συνεχίζαμε, απλά, να κάνουμε τη δουλειά μας με κεκτημένη ταχύτητα και με τη φιλοσοφία που αναπτύχθηκε ως κεφάλαιο εμπειρίας, χωρίς να προσαρμόσουμε έγκαιρα την πορεία μας και τις επιλογές μας στα νέα δεδομένα. Τα οποία δεν ήταν παροδικά. Τελεία, παράγραφος.

Αν διαβάσετε το «Γουίτζερ», την ιστορία ενός πολύκροτου ναυαγίου του 18^ου αιώνα, θα διαπιστώσετε ότι μπορείς να επιβιώσεις τρώγοντας φύκια, σκυλιά ή νεκρούς συντρόφους, αλλά το καλύτερο είναι εφεξής να αξιοποιείς την εμπειρία των ναυαγίων και να φτιάχνεις ανθεκτικότερα σκάφη. Ακόμα σοφότερο: Εκεί όπου ένα σκάφος θα τα βρει μπαστούνια γιατί τα κύματα είναι τριαντάμετρα, καλύτερα να κινηθείς αεροπορικά.

Οσοι διαβάζουμε και σήμερα εφημερίδα, είναι βέβαιο ότι μεγαλώσαμε σε σπίτια και περιβάλλοντα αναγνωστών. Το ερώτημα είναι γιατί κάποιοι από εμάς τους αναγνώστες σταματήσαμε να διαβάζουμε εφημερίδες. Και πώς μπορεί μια εφημερίδα να τα βγάλει πέρα με ένα τέτοιο κοινό, πολλώ δε μάλλον με το κοινό που ούτε έχει «εφημεριδική» (δεν υπάρχει η λέξη- γιατί άραγε;) κουλτούρα, δεν πιστεύει ότι τη χρειάζεται και δεν κάθεται καν να του εξηγήσεις γιατί σφάλλει.

Αριθμήστε αντιεφημεριδικούς (δεν υπάρχει η λέξη) παράγοντες:

@Δεν έχουμε χρόνο να διαβάζουμε.

@Είναι πολλά τα 1.20 ή 1.30€ για μια εφημερίδα.

@Ούτως ή άλλως, γιατί να πληρώνουμε για εφημερίδα αφού ενημερωνόμαστε τσάμπα από το διαδίκτυο.

@Αμάν πια με την ενημέρωση. Αμα χρειαστεί να μάθουμε κάτι, θα το μάθουμε. Θα δούμε «Μαιζώνος κλειστή λόγω έργων» και θα στρίψουμε από Αράτου.

@Τα κείμενα των εφημερίδων είναι μεγάλα. Δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε για μια τέτοια δοκιμασία, η οποία επιτείνει το άγχος μας και επαυξάνει υπόγεια την ενοχή μας. Αρκετά ένοχοι νιώθουμε για διάφορα.

@Είναι μαγκιά να δηλώνεις ότι έκοψες την εφημερίδα, πουλάς αντισυστημιλίκι στον περίγυρο.

@Οι εφημερίδες είναι διάτρητες, καθοδηγούμενες, υπηρετούν την εξουσία και τα σχέδια της διαπλεκόμενης ολιγαρχίας.

@Η άγνοια και η παραπληροφόρηση δεν είναι ζητήματα να σε προβληματίζουν, εάν περιστοιχίζεσαι από κόσμο που τρέφει επίσης άγνοια ή είναι παραπληροφορημένο. Η αλήθεια δεν έχει και τόση σημασία. Ένα σωρό πράγματα αγνοούμε και δεν πάθαμε και κάτι.

@Δεν μας ενδιαφέρει η ύλη των εφημερίδων, ο Πούτιν, ο Μακρόν, τα ευρωζητήματα, οι ανερχόμενες οικονομίες, οι νέες ιδέες, τα νέα βιβιλία.

@ Ασε που η εφημερίδα έρχεται και δεύτερη. Η εφημερίδα μάχεται σε πενήντα μέτωπα την ημέρα, αποκλείεται να ρίξει το βάρος που θέλουμε σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Το διαδίκτυο της ρίχνει στα αυτιά, διότι έχει την πολυτέλεια να ασχοληθεί μόνο με το ζήτημα αυτό, αφού οι χρήστες του αδιαφορούν τη συγκεκριμένη στιγμή για τα υπόλοιπα, όπως έγινε με την Πισπιρίγκου.

Σε όλα αυτά ασφαλώς έχεις και αντίλογο. Αντίλογο επίσης έχεις και απέναντι στο πρόσωπο που σε ενδιαφέρει ερωτικά αλλά και που δεν το ενδιαφέρεις εσύ, αλλά το πρόβλημα είναι ότι και αν ακόμα το πείσεις, δεν σου φτάνει ένα πρόσωπο. Χρειάζεσαι να μεταστρέψεις χιλιάδες. Αυτό το πέτυχε κάποτε η ελληνική πολιτεία, για να θεραπεύσει το φαινόμενο των αδιάθετων πορτοκαλιών που σάπιζαν αήττητα. Επεισε τους Ελληνες ότι ο χυμός πορτοκαλιού τους είναι απαραίτητος, λανσάροντας το σλόγκαν «πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα;», που έκανε τους γονείς να νιώσουν άσχημα που δεν δίνουν πορτοκαλάδα στο παιδί τους.

Δεν ξέρουμε αν μια καμπάνια με ερώτημα «πόσες εφημερίδες φέρνετε στα παιδιά σας την εβδομάδα;» θα είχε επιτυχία. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο κόσμος των εφημερίδων δεν έδρασε ποτέ εν σώματι για την ενίσχυση της αναγνωστικής- εφημεριδικής (επίμονα η λέξη αρνείται την ύπαρξή της) ιδέας, ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές.

Αλλά όταν ο Μωάμεθ δεν έρχεται στο βουνό, πηγαίνει το βουνό στον Μωάμεθ. Ετσι, αν ο κόσμος δεν έχει μάτια για μια εφημερίδα, η τελευταία έχει μια λύση: Να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω από μια εφημερίδα. Να αντιληφθεί ότι ο ρόλος της σε μια μετα-χάρτινη εποχή είναι να αποτελεί κοινωνικό απολογητή με τα μέσα που της επιτρέπουν να το κάνει.

Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ διαμορφώνει τον νέο της αστερισμό στη λογική της συμφωνικής ορχήστρας, των αλληλοσυμπληρούμενων οργάνων και εργαλείων.

Με στελέχη που αναγνωρίζονται ως έγκυροι «οδηγητές γνώμης» και εκφραστές του κοινωνικού παλμού.

Με ισχυρότερη διαδικτυακή παρουσία, όπου καλείται να επιβάλει τη δική της φιλοσοφία στη διαχείριση της επικαιρότητας και να μην αποτελέσει άλλη μια εκδοχή μιας προβλέψιμης ομοιομορφίας.

Με φωνή στα ερτζιανά, επανδρωμένη από την πληρέστερη ενημερωτική ομάδα από καταβολής ιδιωτικής ραδιοφωνίας στην  Πάτρα.

Με παρεμβατική λογική, δυναμική διατύπωση γνώμης και διαμόρφωση επικαιρότητας είτε μέσα από τις στήλες της, είτε μέσα από συνέδρια και ημερίδες που διοργανώνει με αξιοσημείωτη, πρωτοφανή για τα εθνικά δεδομένα πυκνότητα, κι ας είναι αυτή η πυκνότητα στόχος οικογενειακής σάτιρας στους κόλπους του οργανισμού.

Με αποφασιστική, πρωτοποριακή και καινοτόμα υπόδειξη κατευθύνσεων για τον περιφερειακό και τον αχαϊκό χώρο αλλά και ανάληψη πρωτοβουλιών ακτιβιστικού χαρακτήρα.

Με συμβολή στη δικαίωση των επιδιώξεων των κοινωνικών πυρήνων.

Με άμβλυνση του μονοπαραταξιακού παραδοσιακού ύφους, συμπεριληπτικότητα και αμεροληψία.

Με ανάδειξη της αχαϊκής ιστορίας, μέσω εκδόσεων, εκθέσεων, ενθέτων και άλλων αφιερωματικών χειρονομιών.

Με πρωτοβουλίες στον αθλητισμό, με σκοπό τη θεσμοθέτηση υπερτοπικών διοργανώσεων, όπως ο Ημιμαραθώνιος.

Βάζοντας τα θεμέλια της επόμενης εποχής, με ορίζοντα προς τις προσεχείς δεκαετίες, η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ συνεχίζει να πορεύεται με γνώμονα την αίσθηση ιστορικότητας και κοινωνικού ρόλου, και με εργαλείο τον επαγγελματισμό, τον γόνιμο προβληματισμό, την εμπειρία, τη φιλοδοξία. Μια φιλοδοξία με αφυπνιστικά χαρακτηριστικά, η οποία απευθύνεται σε μια πόλη που επίσης μπορεί πολύ περισσότερα να πετύχει, αρκεί να σταματήσει να λειτουργεί σαν κάτι λιγότερο από μια πόλη, αλλά σαν κάτι περισσότερο από μια περιφερειακή γωνία που δεν βλέπει καν τα τρένα να περνούν. Όταν το τρένο δεν έρχεται, γίνεσαι τρένο εσύ και το μέλλον γίνεται παρόν, με τους ατμούς του, τις σειρήνες του, τις αποσκευές του και τους νέους του επιβάτες

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News