Αντζη Φλογερά – Σταθοπούλου: Το φωτεινό παράδειγμα μιας ανάδοχης μητέρας παιδιού με αναπηρία
Τα βιολογικά της παιδιά είναι πλέον ενήλικα, ο ρόλος της ως μητέρα όχι μόνο δεν τελείωσε, γιατί δεν παύεις ποτέ να είσαι μάνα, αλλά συνεχίζει με τη φροντίδα ενός ανήλικου αγοριού με κινητικά προβλήματα.
Η ανάδοχη μητέρα, Αντζη Φλογερά – Σταθοπούλου, εκτός από φωτογράφος και κεραμίστρια, μας αποδεικνύει ότι η μεγαλοψυχία και η αγάπη της για τα παιδιά, ξεπερνά κάθε αναπηρία.
Συνέντευξη στην Ελένη Βασιλοπούλου
Τα βιολογικά της παιδιά είναι πλέον ενήλικα, ο ρόλος της ως μητέρα όχι μόνο δεν τελείωσε, γιατί δεν παύεις ποτέ να είσαι μάνα, αλλά συνεχίζει με τη φροντίδα ενός ανήλικου αγοριού με κινητικά προβλήματα.
Την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με αναπηρία. Σήμερα αφιερώνω αυτή τη στήλη στους ανάδοχους, τους θετούς και βιολογικούς γονείς που έχουν παιδιά με αναπηρία!
-Τι σημαίνει αναδοχή στην Ελλάδα;
Η αναδοχή είναι μία εναλλακτική μορφή φροντίδας ενός παιδιού με στόχο την αποϊδρυματοποίηση. Προστατεύεται από τον νόμο 4538/2018.
-Πώς είναι η καθημερινότητα με ένα παιδί με κινητική αναπηρία;
Η καθημερινότητα με ένα παιδί με κινητική αναπηρία δεν διαφέρει και πολύ από την καθημερινότητα ενός παιδιού τυπικής ανάπτυξης.
Απλά στη δική μας περίπτωση το μεγάλο πρόβλημα έγκειται στις
δυσκολίες προσβασιμότητας είτε για κάποια δραστηριότητα είτε στην σχολική κοινότητα.
Θα πρέπει να οργανώνουμε τις μετακινήσεις μας, να ελέγχουμε εάν μπορούμε να επισκεφτούμε έναν χώρο, τι εμπόδια υπάρχουν, εάν υπάρχουν διαθέσιμες τουαλέτες ΑΜΕΑ κ.λπ.
-Πώς πήρατε την απόφαση να γίνεται ανάδοχος γονέας ενώ έχετε ήδη βιολογικά παιδιά;
Η απόφαση για την αναδοχή είναι οικογενειακή υπόθεση.
Την περίοδο που γίναμε ανάδοχοι τα παιδιά μου ήταν στην εφηβεία,16 και 14 ετών τότε. Μετά από ώριμη σκέψη και συζήτηση ο σύζυγός μου και τα παιδιά μας πήραμε την απόφαση να προσφέρουμε τη φροντίδα και την αγάπη μας σε ένα ευάλωτο παιδί και ιδιαίτερα σε ένα παιδί με αναπηρία. Ετσι ήρθε στη ζωή μας το νέο μέλος της οικογένειάς μας πριν εννέα χρόνια.
Πιστεύω πως σε μια υπεύθυνη κοινωνία πολιτών η στήριξη των
ευάλωτων παιδιών θα πρέπει να είναι πρωτεύων στόχος.
Δεν αρκεί να μιλάμε για τα δικαιώματα των παιδιών με συζητήσεις και δημοσιεύσεις στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά να τα προασπιζόμαστε έμπρακτα.
-Τι πρέπει να γνωρίζει ένας υποψήφιος ανάδοχος γονέας;
Εάν επιθυμεί κάποιος να γίνει ανάδοχος γονέας με απώτερο σκοπό να στηρίξει ένα παιδί θα πρέπει να έχει αποφασίσει πως η βασική προϋπόθεση είναι το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού και όχι η προσωπική μας ανάγκη να έχουμε ένα παιδί.
Τα παιδιά άλλωστε είτε βιολογικά, είτε θετά ή ανάδοχα, δεν μας
ανήκουν. Στην αναδοχή προσφέρουμε συνειδητά το σπίτι μας, την οικογένειά μας, την αγκαλιά μας και δεν προσδοκούμε ανταλλάγματα.
-Η αναπηρία του παιδιού δεν στάθηκε εμπόδιο για τη δική σας οικογένεια…
Δεν πρέπει να φοβόμαστε την ταμπέλα «αναπηρία».
Ενα παιδί με αναπηρία δεν διαφέρει σε τίποτα από τα άλλα παιδιά.
Μπορεί να παίξει με τα άλλα παιδιά , να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, να πάει σινεμά ή θέατρο, αρκεί να είναι ο χώρος προσβάσιμος.
Πρόσφατα παρακολουθήσαμε μία θεατρική παράσταση σε προσβάσιμο χώρο, «Το σεντούκι της γιαγιάς». Μία υπέροχη παράσταση, με θέμα τα Χριστούγεννα, και με βαθύτερα νοήματα για την οικογένεια και την αναπηρία που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει.
Εγώ είμαι μία περήφανη μαμά ενός παιδιού με αναπηρία, το οποίο πηγαίνει σχολείο, ασχολείται με τον αθλητισμό, λατρεύει την μουσική, βάζει στόχους και πάνω από όλα είναι ένα φωτεινό πλάσμα που φωτίζει τους γύρω του… απλά κινείται με αμαξίδιο.
Εύχομαι να ζήσουν και άλλοι τα μοναδικά αυτά συναισθήματα αγάπης από ένα παιδί που θα στηρίξουν μέσω του θεσμού της αναδοχής.
Η «Πελοπόννησος» και το pelop.gr σε ανοιχτή γραμμή με τον Πολίτη
Η φωνή σου έχει δύναμη – στείλε παράπονα, καταγγελίες ή ιδέες για τη γειτονιά σου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
