Αστερόπη Λαζαρίδου: «Η ζωή μου μοιάζει με μαύρη κωμωδία»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Δημοσιογράφος στο Βήμα της Κυριακής και στα Βημαγκαζίνο, Βημαdonna, Βημαmen, Tv Guide από το 2001 ως το 2015, θεατρική συγγραφέας, στιχουργός -δεν τελειώσαμε… Εχει, επίσης, ασχοληθεί με την υποκριτική, το τραγούδι και τη μεταγλώττιση. Κι αν κάτι έλειπε από το παζλ, η πολυτάλαντη Αστερόπη Λαζαρίδου, το συμπλήρωσε: Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Μην πατάς ξυπόλητη» (εκδ. Καστανιώτη), με ηρωίδα την ίδια. Γι’ αυτό, για τον γυναικείο ανήφορο, την ψυχοθεραπεία, τα πάνω-κάτω της ζωής μιλάει σήμερα στην «ΠτΚ».

Από ποια ανάγκη σας προέκυψε το «Μην πατάς ξυπόλητη»;
Η ανάγκη μου για προσωπική έκφραση υπήρχε πάντα. Το βιβλίο αυτό, είναι λες και το έγραφα μες στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι να έρθει η σωστή στιγμή να γίνει πραγματικότητα. Οσοι το έχουν διαβάσει ως τώρα, μου λένε ότι ήθελε πολύ θάρρος, να μιλήσω τόσο ανοιχτά για τόσο προσωπικά μου βιώματα. Η αλήθεια είναι ότι πάντα έτσι μιλούσα, δεν κατέβαλα καμία προσπάθεια. Είναι λοιπόν, σα να θέλησα να μοιραστώ πολύ δικά μου πράγματα, με την ελπίδα να ταυτιστούν πολλοί άνθρωποι μαζί τους. Είμαι πολύ χαρούμενη που διαπιστώνω ότι όντως, αυτό συμβαίνει!

Πώς βιώσατε τη διαδικασία της γραφής, βάζοντας στο χαρτί «κομμάτια» της Αστερόπης;
Ηταν μία συναρπαστική εμπειρία, καθώς ερωτεύτηκα ξανά τη γραφή. Δουλεύοντας 20 ολόκληρα χρόνια ως δημοσιογράφος, εντατικά και ακατάπαυστα, το γράψιμο για μένα είχε δυστυχώς αποκτήσει και μία αίσθηση ρουτίνας -ήξερα ότι είναι το βασικό μου ταλέντο, αλλά είχα κουραστεί να γράφω τόσα πολλά, τόσο συχνά. Οταν καταπιάστηκα με κάτι τόσο προσωπικό μου, ξανασυστήθηκα στον εαυτό μου και ξαναθυμήθηκα πόσο συναρπαστικό είναι να βάζεις τις λέξεις στη σωστή σειρά.

Γράφετε για γοβάκια και τζιν που στενεύουν, αλλά οι σύγχρονες Σταχτοπούτες τα προτιμούν -ανασφάλεια γαρ. Η δυσκολία του να είσαι γυναίκα έχει ανήφορο ακόμα, λέτε;
Δυστυχώς, έχει τεράστια ανηφόρα και δεν ξέρω πότε θα βρεθούμε σε ένα πιο ασφαλές ξέφωτο. Η φρικιαστική γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά, απέδειξε με τον πιο σοκαριστικό για όλους μας τρόπο, ότι εν έτει 2021, γυναίκες που θα μπορούσαν να έχουν τα πάντα, τα χάνουν όλα, επειδή κλείδωσαν τον εαυτό τους μέσα σε ένα ψεύτικο παραμύθι με έναν πρίγκιπα-κακό λύκο.

Διαβάζουμε ότι ο θυμός, η σκυλίτσα σας, η σοκολάτα σάς έσωσαν από την κατάθλιψη. Εχοντας εμπειρία από την ψυχοθεραπεία, τι θα λέγατε σε όσους/ες τη βλέπουν ως σωτήρια λύση;
Ο θυμός με έσωσε, γιατί με κράτησε σε εγρήγορση, αλλιώς θα μπορούσα να πέσω σε βαθιά κατάθλιψη όταν πέθανε ο πατέρας μου, το 2018. Τη σκυλίτσα μου την υιοθέτησα όταν έχασα τη μητέρα μου, το 2012 και μου έδωσε έναν καλό λόγο να σηκώνομαι το πρωί από το κρεβάτι. Η σοκολάτα, όλοι ξέρουμε πόσο καλή φίλη είναι. Η ψυχοθεραπεία σε βοηθάει να βάλεις σκέψεις και συναισθήματα σε μία σειρά, αλλά δεν σου δίνει μαγικό ραβδάκι. Είναι σημαντικό να βρει κάποιος τον πιο κατάλληλο ειδικό αν θέλει να ξεκινήσει μία τέτοια διαδικασία. Θα συμβούλευα να ακούμε το ένστικτό μας. Αν νιώθουμε ότι ένας ψυχολόγος δεν μας κάνει, ότι αντί να είναι συνοδοιπόρος εμφανίζεται σαν αυστηρός γονιός που κουνάει διαρκώς το δάχτυλο, τότε ίσως να ψάξουμε λίγο καλύτερα.

«Ζούσαμε όλοι σαν ροκ σταρ» αναφέρετε για τις καλές εποχές όπου Δημοσιογράφοι-Δικηγόροι-Διαφημιστές ήταν τα τρία γκλάμορους Δέλτα. Η απότομη πτώση πώς σας βρήκε και κατά πόσο σας άλλαξε;
Η απότομη πτώση με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι όταν κάνεις μία δουλειά με κύρος, όπως δημοσιογράφος σε μεγάλη εφημερίδα, αν ξαφνικά χάσεις τη δουλειά σου, θα χάσεις και πολλούς ανθρώπους που ήταν δίπλα σου μόνο για να τους κάνεις συνεντεύξεις, ή να τους βρίσκεις δωρεάν προσκλήσεις. Ηταν σοκαριστικό για εμένα, γιατί πάντα πίστευα ότι κάνω μία δουλειά σαν όλες τις άλλες, για να βιοποριστώ. Ευτυχώς πλέον, επιλέγω να έχω δίπλα μου μόνο ανθρώπους που με αγκάλιασαν στα χειρότερά μου. Γι’ αυτό και θα μοιραστώ μαζί τους και τα καλύτερα!

Η τωρινή υγειονομική κρίση με τις καραντίνες της πιστεύετε ότι θα κάνει κάνα μαγικό για να μας αλλάξει;
Δυστυχώς, νιώθω ότι μας άλλαξε προς το χειρότερο. Σκληρύναμε κι άλλο, ο ατομικισμός χτύπησε κόκκινο. Ο φόβος της αφής και της επαφής μάς άφησε πολλά κουσούρια, λες και δεν είχαμε ήδη αρκετά.

Το βιβλίο σας -που κάνει καλό σε γυναίκες και άντρες- έχει αγκαλιαστεί θερμά από το κοινό. Τι σας λέει αυτό;
Με χαροποιεί και με συγκινεί απίστευτα! Κάθε φορά που κόσμος μού στέλνει μηνύματα για το πόσο ταυτίστηκε, για το πόσο ήταν λες και διάβαζε σελίδες από το προσωπικό του ημερολόγιο, σκέφτομαι ένα πράγμα: Πόση ανάγκη έχουμε όλοι να μιλήσουμε και να εισακουστούμε και πόσο μόνοι νιώθουμε σε ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής μας.

Θα το ξανακάνετε;
Ω ναι, υπάρχουν πολλές ακόμη ιστορίες που κλωτσάνε μέσα μου σαν αγέννητα παιδιά. Θα τα φέρω στον κόσμο, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς!

Στα χρόνια που είστε άνεργη, διαπιστώσατε τι σημαίνει για εσάς η δημοσιογραφία; Θα σας ξαναδιαβάσουμε σε κάποιο μέσο;
Επειδή ευτυχώς ή δυστυχώς δεν γεννήθηκα πλούσια και πρέπει να δουλεύω για να ζήσω, θα με ξαναδιαβάσετε και σε κάποιο μέσο, ναι! Η δημοσιογραφία είναι κομμάτι της ζωής και του χαρακτήρα μου, μου ακονίζει τα αντανακλαστικά και με βοηθάει να αφουγκράζομαι τον παλμό της κοινωνίας, της εποχής, της ύπαρξής μας.

Εχετε γράψει, επίσης, θεατρικά έργα -στην Πάτρα, είχαμε δει τις απολαυστικές «72 ώρες» σας. Το θέατρο είναι για εσάς…
Το θέατρο είναι μαγεία που συντελείται μπροστά σου σε πραγματικό χρόνο.

«Δε σε φοβάμαι, είσαι δυνατή…» ακούγατε από μικρή. Σήμερα, τι φοβάστε;
Θα σας ακουστεί παράξενο, αλλά δεν φοβάμαι κάτι. Εχω χάσει τους γονείς μου, αδέλφια δυστυχώς δεν έχω και οι συγγενείς απομακρύνθηκαν από φόβο μην τους ζητήσω λεφτά για την κηδεία. Οταν έχεις χάσει πολλά και είσαι ακόμη στα πόδια σου, καταφέρνεις αυτό που σε προτρέπουν όλοι οι ψυχολόγοι: Να εκτιμήσεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου.

Το χιούμορ τι «δουλειά» κάνει στη ζωή σας;
Είναι το άλφα και το ωμέγα. Χωρίς χιούμορ, δεν θα είχα καταφέρει να επιβιώσω από τις απώλειες. Η ζωή μου μοιάζει με μαύρη κωμωδία. Πάνω στην πιο δραματική στιγμή, θα σκεφτώ κάτι αστείο και θα σκάσω ένα χαμόγελο.

Με τι μπορείτε να μεθύσετε, χωρίς να πιείτε στάλα αλκοόλ;
Με τον Ερωτα, όταν είναι αμοιβαίος και ρέει σαν δροσερό ποτάμι, χωρίς «ναι μεν, αλλά…».

Το σημαντικότερο που σας έχει μάθει ως τώρα η ζωή;
Κάτι που γράφω και στο βιβλίο: Αν αντιμετωπίζεις τη ζωή σαν ταινία δεν το βάζεις ποτέ κάτω, γιατί θέλεις να δεις τι θα γίνει παρακάτω.

Κι αν γινόταν να κατοικήσετε στο αστέρι της Αστερόπης, τι θα διέθετε απαραιτήτως;
Το όνομά μου είναι μυθολογικό και υπάρχει όντως ένας μακρινός αστερισμός. Σε αυτό λοιπόν το αξιοζήλευτο εξοχικό, θα προσκαλούσα τον καλύτερό μου φίλο, τον αγαπημένο μου σκύλο και ένα ψυγειάκι με τα απολύτως απαραίτητα.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω