Αστρο λαμπρό

Κωνσταντίνος Μάγνης

Οι κακοί δεν είναι στη φυλακή. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σκάρτεψαν και οι καλοί. Ξεχείλισε το έγκλημα στα σπίτια και στους δρόμους. Με αποτέλεσμα να μην αφήνουμε τον Χρυσοχοϊδη σε ησυχία, ο οποίος επιστρατεύεται συχνότερα και από τον Μπάτμαν για να φέρνει σε λογαριασμό τη Γκόθαμ Σίτι. Πριν επιστρέψει στα καθήκοντα για τα οποία έγινε θρύλος, όπως ο Ουάιλντ Μπιλ Χίκοκ στο Φαρ Ουέστ, είχε αναλάβει την αναμόρφωση της Υγείας. Αλλά φάνηκε να τη διαχειρίζεται όπως ο Ηρακλής τη Λερναία  Υδρα: Έναν διοικητή νοσοκομείου καρατομούσε, δύο ξεφύτρωναν στη θέση του, τους πήρε με το άσχημο, τους πήρε με το καλό, τους αύξησε και τις αποδοχές, εν τέλει αναμόρφωση της Υγείας δεν έγινε, και ας ήταν το πρώτο στοίχημα που είχε θέσει ο πρωθυπουργός για τη β’ θητεία του. Δεν είναι εύκολα αυτά, βέβαια. Είναι σαν τον κύβο του Ρούμπικ: Φτιάνεις τα μπλε, από τη μια μεριά, και σου χαλάνε τα πράσινα από την άλλη. Χίλιες φορές ο κύβος του Κνορ, τον πετάς στο ρύζι και σε κάνει Πετρετζίκη, χωρίς καν να χρειαστείς τατουάζ από αυτά που τα βλέπεις και διερωτάσαι μην κόλλησε στον καρπό του μάγειρα καμιά σειρά από πλευρώτους.

Οι κακοί λοιπόν. Ξέφυγε το πράγμα τον τελευταίο καιρό. Διπλό το κακό. Από τη μια είχαμε θανάτους όλων των ειδών, από την άλλη είχαμε δημοσκοπήσεις, από τις οποίες προέκυψε ότι ο κόσμος πιστεύει ότι ανησυχεί, δυσφορεί και υποψιάζεται ότι ξεφύγαμε από τον παλιό συντηρητικό εαυτό μας, κατεβάσαμε την ηρεμία των νοικοκυραίων χαμηλά στην κλίμακα, και βάλαμε ως πρώτο μέλημα την ικανοποίηση των αλλοφύλων και των ομοφύλων, στοιχεία που σε πολλούς αποτελούν ένα πράγμα, μια συγκεχυμένη ιδέα αναστάτωσης και απειλής επί «του τρόπου ζωής μας». «Τούρκεψες γιόκα μου», έλεγε μια γιαγιά γύρω στο 1975 σε νησιώτη φοιτητή, όταν ο τελευταίος παραδέχθηκε ότι στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, σχολή φυσικομαθηματικών, δεν έκαναν εκκλησιασμό πριν ανέβουν για μάθημα.  Σαν να μην έφταναν αύται αι αλλοιώσεις, μας προέκυψαν και αναθεωρήσεις σε διεθνείς συνθήκες. Πειράζεις, βρε, του Ελληνα τη συνθήκη της Λωζάνης, που την έχει κάτω από το προσκεφάλι του;

Ετσι, από την προεκλογική περίοδο του 2023, περάσαμε στην προεκλογική περίοδο του 2024- πού να βρεις χρόνο να κυβερνήσεις, όταν σου φυτεύουν εκλογές όλη την ώρα;- με επιβεβλημένη την ανάγκη των διορθώσεων. Βρέθηκε η ρίζα της εγκληματικότητας, που ήταν ασφαλώς ο Οικονόμου και ο Κατσαφάδος. Είναι δυνατόν να καμφθεί ο γυναικοκτόνος της διπλανής πόρτας πάνω στην πιθανότητα να ξεχυθεί ο Κατσαφάδος στο κατόπι του; Γκούγκλαρε Κατσαφάδος και μετά γκούγκλαρε Ουάιατ Ερπ, το πιο λαμπρό άστρο του Ουέστ το όνομα του σερίφη που ξεκλήρισε τη συμμορία των Κλάντον στο Κόραλ, και θα δεις τη διαφορά.

Το πρόβλημα με τους Οικονόμου και Κατσαφάδο ήταν ότι δεν είχαν βρει τη μέθοδο αποτροπής εγκλημάτων που είναι η θεραπεία του κακού. Ένα μακρύ χέρι της πολιτείας που θα εμποδίσει τον μέθυσο μεσόκοπο να μαχαιρώσει τη σύντροφο που τον ψέλνει, τον αφασικό χουλιγκάνο να επιτεθεί με μαχαίρι, με σιδερογροθιά ή με βεγγαλικό κατά ζωντανού στόχου, τον ανερμάτιστο, αγριεμένο πιτσιρικά να πλακώσει στις κλωτσιές  τον αδύναμο συμμαθητή του για τις ανάγκες της καταπτόησης των συνομηλίκων και της καταγοήτευσης των κοριτσιών. Θα ακούει «Χρυσοχοϊδης» ο έξαλλος τινέιτζερ ή ο αλλοδαπός μπεκρής και θα σκεφτεί δέκα φορές την πράξη του. Αφού η βία είναι πολιτικό ζήτημα, αρκεί ο κατάλληλος πολιτικός για να τη χειριστεί με επιτυχία, αλλά και να κάνει την αστυνομία πιο αστυνομική, με την επαγγελματική και όχι με τη βαλκανική έννοια, όπως την περιγράφει ο Εδμόνδος Αμπού, στους «Βασιλείς των Ορέων», πριν 150 χρόνια, έργο για το οποίο τον κράξαμε, διότι πρόσβαλε καταφανώς τη χώρα μας.  Στο βιβλίο, τη λύση τη δίνουν οι αμερικάνοι ήρωες, κόντρα στον ακαμάτη γερμανό φυσιοδίφη. Δεν είχε έρθει η ώρα του Σόιμπλε, που προσπάθησε να μας βγάλει δύο φορές από το ευρώ. Ματαιοπονούσε, φυσικά, γιατί και μόνοι μας που το προσπαθήσαμε, αποτύχαμε.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News