Αθανασία Δαφιώτη: «Μονίμως τρέχω – θέλω να δημιουργώ, να προσφέρω»
Εχοντας γεμίσει με σταθμούς από την επαγγελματική της πορεία ως ηθοποιός, θεατρολόγος και δημοσιογράφος πολυσέλιδα άλμπουμ, δημιούργησε για τα παιδιά το «Οικογενειακό άλμπουμ αγάπης» (εκδ. Συμμετρία). Η Αθανασία Δαφιώτη μιλά στην «Π» για το βιβλίο της και όσα έπονται, για τη σημασία της οικογένειας, για τα σημεία και τέρατα της επικαιρότητας και φυσικά για το νησί της.
Ηθοποιός -και δη παιδί θαύμα-, θεατρολόγος, ερμηνεύτρια, ραδιοφωνική παραγωγός, δημοσιογράφος… Ποια πτυχή σας εκφράζει κάθε σας ενασχόληση;
Για μένα όλα είναι ένα και όλα αυτά είμαι εγώ! Μια πολυσχιδής προσωπικότητα! Ενα χταπόδι με το ίδιο κουκούλι! Διότι όλα τους έχουν έναν κοινό παρονομαστή, τη χαρά, την καλή ψυχαγωγία!
Και με το γράψιμο πότε ξεκίνησε η σχέση σας;
Από τότε που ήμουν μικρό παιδί και πήγαινα σχολείο, διηγιόμουν φανταστικές ιστορίες στους φίλους και συμμαθητές μου, εκείνοι με συνόδευαν μέχρι το σπίτι μου για να τις ακούν! Οταν έγινα μητέρα, ο πατέρας μου με παρότρυνε να γράψω τα παραμύθια που αφηγούμουν στα παιδιά μου για να τα νανουρίσω! Πρώτο έγραψα και εξέδωσα, η ζωή μου τα έφερε έτσι, για εκείνα για να τους πω μια αληθινή ιστορία και να τους ακουστεί πιο γλυκά, «Το Θαλασσολούλουδο» το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αιγαίας. (Ακολούθησε ένα θεωρητικό βιβλίο για την αξία της θεατρικής εκπαίδευσης και τη χρήση του θεατρικού παιχνιδιού στην εκπαίδευση «Το θέατρο στην εκπαίδευση», για τους μαθητές και τους συναδέλφους μου, το οποίο εξαντλήθηκε πολύ γρήγορα, αλλά δεν επανακυκλοφόρησε!).
Πώς προέκυψε, λοιπόν, η ιδέα για το νέο, δεύτερο, παιδικό σας βιβλίο «Οικογενειακό άλμπουμ αγάπης»;
Εχω αποκτήσει δυο εγγονούς και μια μικρή εγγονή, δυόμισι χρονών, πλέον. Εψαχνα να της βρω ένα βιβλίο που να μιλάει για όλη την οικογένεια για να μάθει τις λέξεις. Αλλά δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο. Ηθελα ένα βιβλίο που να μείνει στη βιβλιοθήκη, δηλαδή όταν γίνει η ίδια μητέρα να το ξεφυλλίσει και να δει πώς έβλεπε τους γονείς της, τους θείους της, να λέει τις ιστορίες στο παιδί της… Το είχα σχεδιάσει, κι όταν το έδειξα στον εκδότη μου, η απάντησή του ήταν «Το θέλω, προχωράμε τώρα!».
Βιβλίο ερωταπαντήσεων με υπέροχη εικονογράφηση. Θα μας βάλετε στο κλίμα του;
Είναι ένα παιχνιδιάρικο βιβλίο! Οπως το είπατε με ερωταπαντήσεις! Συνεπώς με σύντομο κείμενο! Κάθε γονιός, ξέροντας το παιδί του, μπορεί να παίξει με τον δικό του τρόπο, με τις λέξεις, τους ρόλους, τις υπέροχες εικόνες του, από την εικονογράφο Βιβή Μαρκάτου, και να χρωματίσει, να ζωγραφίσει έναν – έναν όλα τα μέλη τις δικής του οικογένειας, γονείς μαζί ή ξεχωριστά, παππούδες-γιαγιάδες αδέλφια-ξαδέλφια θείες –θείους, νονές-νονούς, ως και το σκυλί και το γατί του! Τον εαυτό του! Να εκτυπώσει και να κολλήσει φωτογραφίες αν θέλει, με τη βοήθεια των δικών του ανθρώπων! Είναι αυτό που λέει ο τίτλος του, «ένα ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΑΓΑΠΗΣ»!
Αλλο βιβλίο έχετε στα σκαριά;
Εχω υπογράψει ήδη για ένα βιβλίο με τον εκδότη μου, τον Σπύρο Αθανασόπουλο, που θα κυκλοφορήσει μάλλον τον Μάρτιο. Ξέρετε, αφηγούμαι παραμύθια από πολύ μικρή. Σαν ηθοποιός και θεατρολόγος το έκανα και ως διδασκαλία στην τάξη. Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, έχει ένα θεωρητικό κομμάτι για τους εκπαιδευτικούς, για τους γονείς και τους αφηγητές, όπου τους εξηγώ πώς να χρησιμοποιούν το θεατρικό παιχνίδι και ποιοι είναι οι κανόνες της καλής αφήγησης. Μέσα στο βιβλίο έχω βάλει παραδοσιακά παραμύθια όπως τα θυμάμαι, όπως μου τα έλεγε η γιαγιά μου ή όπως τα είχα διαβάσει, και τα έχω μπερδέψει γλυκά έτσι όπως τα αφηγούμαι και έτσι όπως με την παρέμβαση των παιδιών έγιναν δικό μου αφήγημα.
Θα ακολουθήσει, με το καλό, μια παραμυθο-ιστορία, αφιερωμένη στα εγγόνια μου, εμπνευσμένη από ένα παραδοσιακό παραμύθι, που μου έλεγε όταν ήμουν πολύ μικρή η νονά μου -είναι περίεργο τι συγκρατεί και για ποιους λόγους το μυαλό του ανθρώπου και ειδικά ενός μικρού παιδιού – μιλά για τα παιδιά του κόσμου εκείνα, που δεν μεγαλώνουν με τη φυσική παρουσία όλων των μελών της οικογένειας τους! Οπως μεγάλωσα η ίδια, τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, και πολλά άλλα παιδιά στον κόσμο! Δυστυχώς! Λέω δυστυχώς, διότι θεωρώ πως τα παιδιά είναι καλό να μεγαλώνουν με τη συντροφιά της πυρηνικής αλλά και της διευρυμένης τους οικογένειας! Κάθε ένας τους έχει κάτι να «δώσει»! Είναι η πρώτη του ευρύτερη κοινωνία!
Για να επιστρέψω στα βιβλία, υπάρχουν και δρομολογούνται αρκετά ακόμα, όπως με θέμα τη διαφορετικότητα, το νησί μου, τη «σκυλοκόρη» μου, και άλλα πολλά!
Μέσα από την ενασχόλησή σας με το παιδικό θέατρο αλλά και ως μητέρα και γιαγιά, ποια θεωρείτε ως απαραίτητα υλικά για τη διαμόρφωση ενός χαρούμενου παιδιού, που θα εξελιχθεί σε έναν άνθρωπο χωρίς «κενά»;
Θεμέλιος λίθος είναι η ΑΓΑΠΗ, εκείνη η αγάπη που δίνει συναισθηματική ασφάλεια σε ένα παιδί! Το αίσθημα του «ανήκω» σε μια οικογένεια, όπου ξέρω ότι με αγαπούν βαθιά! Που είναι και θα είναι εκεί για το παιδί, ό,τι και αν συμβεί θα το αγαπούν! Τόσο από κοντά όσο και από μακριά! Οπου αναπνέει και εκφράζεται ελεύθερα! Οτι μπορεί να είναι ο εαυτός του, γιατί το αγαπούν γι’ αυτό που είναι!
Πώς ακούτε τις καταγγελίες που βγήκαν πρόσφατα στο φως σχετικά με την κακοποίηση παιδιών στην «Κιβωτό της Αγάπης»;
Πολύ φοβάμαι ότι τα παιδιά χωρίς οικογένεια, θα είναι πάντα ο εύκολος στόχος! Απίστευτα τραγικό, αλλά ο «Ολιβερ Τουίστ» είναι ακόμα εδώ! Οπως και τα τέρατα, με γραβάτες και μανδύες κάθε είδους, που ντροπιάζουν το ανθρώπινο γένος! Με αρρωσταίνουν… Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες υποθέσεις, εκμετάλλευσης κάθε είδους, και παιχνίδια εξουσίας, χάνω το γέλιο μου, τον ύπνο μου, με αηδιάζουν!
Ζείτε μόνιμα στη Μυτιλήνη. Εχοντας κάνει καριέρα σε Αθήνα και Κύπρο, τι υπαγόρευσε αυτή σας την επιλογή;
Μια ζωή με θυμάμαι να τρέχω, από παιδί! Πολύ γεμάτη σαν επαγγελματίας, αλλά και πολύ κουρασμένη -αφού εργάζομαι από έφηβη παράλληλα με τις σπουδές μου- και από τους ρυθμούς των μεγάλων πόλεων, (Αθήνα-Λευκωσία-Λεμεσό-Θεσσαλονίκη). Αγαπούσα πάντα τις μικρές πόλεις, ιδιαίτερα τη Μυτιλήνη, τη φύση, ήθελα να απομονωθώ και να νιώθω πιο προστατευμένη, για μένα και για όλους μας! Οι ρυθμοί εδώ στο νησί είναι πιο ανθρώπινοι! Η θάλασσα δίπλα, με το ποδήλατο πάω σχεδόν παντού! Μου έχει μείνει όμως η συνήθεια, μονίμως τρέχω, θέλω να έχω να κάνω, να δημιουργώ, να προσφέρω! («Το έχει το όνομα», μου είχε πει κάποτε ο αείμνηστος Θανάσης Βέγγος!).
Ευχή σας για τη νέα χρονιά;
Η ευχή μου παραμένει ίδια από τότε που ήμουν παιδί! Να αναθεωρήσουμε οι άνθρωποι, να γίνει ένα θαύμα και να πάψουν οι πόλεμοι παντού! Να μην νιώθουμε ούτε καν την απειλή του πολέμου! Τα κονδύλια τα εξοπλιστικά να πάνε στην παιδεία, δίκαια να μοιραστούν στα παιδιά όλου του κόσμου!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
