Μπλακ Φράιντεϊ

Κωνσταντίνος Μάγνης

Βρέχει όλη τη νύχτα, ξημερώνει με δυσκολία, έφτασε η ώρα εννιά και όλα είναι μαύρα. Και δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα: Μπουμπουνίζει. Ο ουρανός προαναγγέλλει β’ μέρος με περισσότερο σκοτάδι και σασπένς. Κι όλοι δηλώνουν ευτυχείς: Η πλατφόρμα μέσα από την οποία τα φιλαράκια ανταλλάσσουν μηνύματα και πειράγματα και αυτοσαρκαστικές παρενοχλησούλες τσιρίζει από τον ήχο νέων και νέων αφίξεων. Οι πολύ πρωινοί σχολιάζουν τον κακό μας τον καιρό με χαρούμενη διάθεση. Ξύπνησε ο παιδικός μας εαυτός και ανακλαδίζεται, που λέγανε οι παλιοί. Είναι Παρασκευή, τα ανελαστικά προγράμματα τελειώνουν, θα έχουμε ανακωχή υποχρεώσεων και θα χαζεύουμε πίσω από τα τζάμια τα νερά να τρέχουν, να αναπηδούν και να κυλάνε σαν χορευτές, ενώ εμείς θα χουχουλιάζουμε στα σκεπάσματα- στα ρούχα λέγανε οι παλιοί- προστατευμένοι από κουρτίνες και αερόθερμα. Από σήμερα μέχρι και την Κυριακή και μέχρι να μας προσγειώσουν οι λογαριασμοί του ρεύματος και των καυσίμων, ποιος σκοτίζεται για την τιμή της ενέργειας.

Μας πλακώνει το σύννεφο και μας δέρνει η βροχή, αλλά χαχανίζουμε σαν μπόμπιρες, μικροί, μεγάλοι και μεγαλύτεροι. Ένα κύμα κακοκαιρίας για όσους δεν είναι ναυτικοί, ξωμάχοι, βιοπαλαιστές του ανοιχτού χώρου, προσλαμβάνεται σαν ευεργέτημα, επειδή η εξισορρόπησή του με παραδοσιακά, απλά ή πιο σύγχρονα μέσα αποφέρει ηδονικά αισθήματα. Η θεραπεία της ανασφάλειας, της στέρησης, της δίψας, του πόνου, της ανάγκης
είναι μεθυστικά απολαυστική. Αρκεί και μόνο μια φωτογραφία χιονισμένης πλαγιάς για να αφυπνίσει εντός μας μνήμες τζακιού που καταπίνει κούτσουρα. Και τότε ο καταναλωτισμός , αδηφάγος και εγωκεντρικός, αρχίζει και προσθέτει στοιχεία στην ατομική
ή συντροφική μας κιβωτό. Να ψήσουμε μπριζόλες. Και ψωμιά. Και πατάτες στα κάρβουνα. Να φέρουμε και τσίπουρα. Να παίξουμε παιχνίδια. Να πούμε ιστορίες. Ωσπου το πιο παιδί από τα παιδιά θα χαλάσει την ατμόσφαιρα. Σε κάθε πάρτι κάποιος πρέπει να κλάψει, να σπάσει, να αρπαχτεί, να σκυλομεθήσει.

Αστραπή και βροντή. Οσο απέχουν χρονικά η μία από την άλλη δεν κινδυνεύεις. Ρίξε! Φωνάζει ο συνάδελφος. Αψογα. Εξω χαλάει ο κόσμος και εμείς στο γραφείο στεγνοί. Ο,τι και να μας κάνεις, είναι Παρασκευή σήμερα. Ας βρέξει και το Σάββατο. Ας βρέξει και την
Κυριακή. Αλλά εάν βρέχει και τη Δευτέρα- και φαίνεται ότι θα βρέχει και τη Δευτέρα πράγματι, αλλά και την Τρίτη- η παρτιτούρα θα αλλάξει . Πάλι βρέχει. Το παράκανε. Είπαμε να ρίξει, αλλά… Βρωμόκαιρος. Ετσι θα πάει τώρα μέχρι και τα Χριστούγεννα. Ποια
Χριστούγεννα; Νομίζεις ότι θα γιορτάσουμε Χριστούγεννα;

Η ηδονή εξαφανίζεται και αναπτύσσεται αίσθημα εγκλεισμού, ματαίωσης, ανίας, αδυναμίας. Τώρα η βροχή σε παγώνει και ας είσαι στεγνός και προστατευμένος. Ο άνθρωπος δεν είναι γάτα, παροδικά μόνο φχαριστιέται την ξάπλα και τη ζέστα, όπως την
έλεγαν επίσης οι παλιοί. Ο άνθρωπος είναι σκύλος, θέλει να βγει, να τρέξει, να μυρίσει, να γνωριστεί με άλλα σκυλιά, να τα γαυγίσει, να γλιστρήσει, να λασπωθεί, να γυρίσει και να γυρίσει όλο το σπίτι. Η γάτα τον κοιτάζει, αποδοκιμάζει και να ξανακλείνει τα μάτια της.
Ούτε έχει ιδέα τι καιρό κάνει και ούτε σκοτίζεται.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω