Παναγιώτης Ρηγόπουλος

Χειμαρρώδης και καυστικός ο Τάσος Χαλκιάς στην αποκλειστική συνέντευξή του στην «Π», μιλώντας με αφορμή την απολαυστική κωμωδία «Βότκα Μολότοφ» του Νηλ Σάιμον, και βασισμένη στα διηγήματα του Aντον Τσέχωφ, η οποία τελικά αναβλήθηκε λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών και θα παρουσιαστεί στις 17 Σεπτεμβρίου στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο. Σε διασκευή Ελένης Ράντου και σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη.

Ο σπουδαίος θεατράνθρωπος, που ερμηνεύει ρόλο του Τσέχωφ, μιλάει για τη σπουδαιότητα της παράστασης, αλλά επεκτείνεται σε μια σειρά από σημαντικά ζητήματα

-Μέσα σε αυτή τη γενικότερη δυστοπία που ζούμε, το ελληνικό θέατρο συνεχίζει να ανθίσταται;

Ακόμα είναι το θέατρο ένας φωτεινός φάρος! Δεν ξέρω αν θα έχει τη δύναμη να είναι και στο μέλλον. Γιατί το θέατρο, εμμέσως ή αμέσως πολεμιέται. Δεν το αφήνουν στην ησυχία του. Το θέατρο το μαγαρίζουν! Το μπερδεύουν, το ενοχλούν, θέλουν να το πεθάνουν! Οπως και την τέχνη του ηθοποιού, επίσης θέλουν να την πεθάνουν. Κυνηγιέται και αυτή! Για ποιο λόγο δεν ξέρω! Ισως ακριβώς, γιατί είναι μια εστία αντίστασης, όπως είπατε και εσείς. Αλλά είναι και μια πηγή έμπνευσης, γι’ αυτούς που μπορούν να εμπνευστούν από το ανθρώπινο ψυχικό μεγαλείο και τα ανθρώπινα συναισθήματα. Και ιδιαίτερα για ανθρώπους που χρησιμοποιούν και τις 5 αισθήσεις τους, για να υπάρξουν σε αυτή η ζωή…

-Ποια η γνώμη σας για τις πειραματικές παραστάσεις αρχαίου δράματος, που ανεβαίνουν στην Επίδαυρο;

Διδάχθηκα το αρχαίο δράμα από μεγάλους δασκάλους! Από ανθρώπους που αναβίωσαν το αρχαίο δράμα επί της ουσίας και συνετέλεσαν στην έναρξη των Φεστιβάλ Επιδαύρου και Αθηνών.

Με τέτοιους δασκάλους και σπουδή που είχα, δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω με το ό,τι γίνεται στην Επίδαυρο σήμερα. Ομως οι τελευταίοι που φταίνε είναι οι δημιουργοί. Λεγόμενοι «δημιουργοί» ή πραγματικοί δημιουργοί. Οταν δεν υπάρχει από το ελληνικό κράτος, και προς όφελος του ελληνικού έθνους, η κληρονομιά των αρχαίων προγόνων μας, τι να την κάνουμε που την έχουμε στα χέρια μας;

Θα τη σβήσουμε, εξευτελίζοντας την τελείως; Ή θα την κρατήσουμε σε ένα επίπεδο, που θα έχουμε περήφανη τη μνήμη προς αυτή, αλλά και ένα όφελος;

-Εχει ευθύνες το υπουργείο Πολιτισμού;

Εχουμε ένα Υπουργείο Πολιτισμού, που μόνο με τον Πολιτισμό δεν ασχολείται! Ασχολείται με τα μεροκάματα των αρχαιολόγων, επιτρέπει τις ανασκαφές και αλλού δεν τις επιτρέπει. Γιατί δεν συμφέρει, ίσως;

Από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, η Ελλάδα έχει να κερδίσει και χρήματα! Αρκεί να οργανωθεί. Ουαί και αλίμονο, αν δεν χαραχθεί μία εθνική πολιτισμική πολιτική. Δηλαδή, τι κάνουμε, πώς και πόσο θέλουμε να προστατεύουμε την αρχαία ελληνική κληρονομιά μας ή πόσο θέλουμε να την αφήσουμε έρμαια στα χέρια καθενός που πολιτογραφείται δημιουργός καλλιτέχνης.

Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο και πιστεύω είναι ένα τεράστιο λάθος. Αν οργανωνόταν το ΥΠΠΟ, θα μπορούσαμε να κερδίσουμε πολλά χρήματα από την προσέλευση των τουριστών που θα έρχονταν εδώ για να δουν καθαρόαιμο αρχαίο δράμα, όπως το έπαιζαν οι αρχαίοι Ελληνες.

Αφήνουμε, ιδιαίτερα το Φεστιβάλ Επιδαύρου, έρμαιο στον πειραματισμό του κάθε ενός δημιουργού, οποιασδήποτε εθνικότητας. Ομως, ουδείς, πλην των Ελλήνων, είναι σε θέση να αντιληφθεί την αρχαία ελληνική ελεγεία, διότι αυτό το πνεύμα δεν διέπει τους Ευρωπαίους!

-Είχαμε στο ΥΠΠΟ πολιτικούς αντάξιους της ευθύνης που επωμίζονταν ως υπουργοί;

Μετά τη Μελίνα Μερκούρη, δεν έχει χαραχθεί εθνική πολιτική στον πολιτισμό! Ηταν αυτή, που με τον αείμνηστο Αντώνη Τρίτση, έκανε κάποιους σχεδιασμούς για το αρχαίο ελληνικό πνεύμα σε συνδυασμό με το σύγχρονο περιβάλλον.

-Δεν υπήρξε άξιος συνεχιστής της στο ΥΠ.ΠΟ;

Οχι! Και δεν υπήρξε απολύτως κανένας σχεδιασμός! Ο κάθε υπουργός παρέδιδε το υπουργείο, ακόμα χειρότερο απ’ ό,τι το παρελάμβανε! Υπήρξα συνδικαλιστής επί πολλά χρόνια στον κλάδο μου και είχα γνώση για το τι συνέβαινε.

-Μήπως υπάρχει σχέδιο απαξίωσης του πολιτισμού μας και αποκοπής των Ελλήνων από τις καταβολές τους, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης;

Δεν θέλω να το πιστέψω αυτό, αν και περνάει το μυαλό μου! Δεν είναι κάτι που το ακούω πρώτη φορά και πέφτω από τα σύννεφα, αλλά έχουμε συντελέσει και εμείς, έχουμε δώσει και εμείς την άδεια σε αυτή την καταστροφή.

-Γιατί δεν πρέπει να χάσουμε την αποψινή παράσταση;

Το περιεχόμενο αυτών των διηγημάτων αφορά ανθρώπους της καθημερινής τρέλας, της καθημερινής κοινωνίας των πόλεων και της επαρχίας, σατιρίζοντας την καθημερινή τους, ευτράπελη ζωή. Θίγονται εντελώς σημερινά ζητήματα! Είμαστε σε μια εποχή που μας γεμίζει θλίψη, ακόμα και κατάθλιψη πολλές φορές! Το άγχος είναι καταστροφικό για τον άνθρωπο. Μας λείπει η ομορφιά της ζωής, το γέλιο, η εύθυμη πλευρά της και η παράσταση αυτή έρχεται να προσφέρει όλα αυτά, απλόχερα, στους θεατές που τα έχουν απόλυτη ανάγκη. Προσφέρει όμως και μια μορφή χαλαρής σκέψης, να δει ο θεατής πού βρισκόμαστε, ίσως να ανασυγκροτήσει κάποιες σκέψεις του, να τις δει πάλι από την αρχή! Να βρίσκει ευκαιρίες να χαμογελάει και να σαρκάζει ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του. Είναι μία άρτια παράσταση, πιστέψτε με, σε όλους τους τομείς και με σπουδαίους ηθοποιούς και συντελεστές!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News