Χρήστος Νικολόπουλος: Ξεδιπλώνει την ψυχή του – Το «μεγάλο μπουζούκι» στην Πάτρα και μιλά στην «Π»
Ο τεράστιος μουσικοσυνθέτης και σολίστ του μπουζουκιού, που σε αντίθεση με το μεγάλο του καλλιτεχνικό εκτόπισμα, παραμένει απίστευτα απλός και αυθεντικά λαϊκός.
Εξομολογητικός, ευθύς και αφοπλιστικά ειλικρινής, ο Χρήστος Νικολόπουλος ξεδιπλώνει σήμερα στην «Π» την ίδια του την ψυχή και λέει πράγματα που δεν έχει ξαναπεί. Ο τεράστιος μουσικοσυνθέτης και σολίστ του μπουζουκιού, που σε αντίθεση με το μεγάλο του καλλιτεχνικό εκτόπισμα, παραμένει απίστευτα απλός και αυθεντικά λαϊκός.
Μίλησε για τους αναγνώστες της εφημερίδας μας, με αφορμή την αποψινή του εμφάνιση στο «Volcano» του Δρεπάνου, όπου έχει στήσει ένα κεφάτο, διασκεδαστικό πρόγραμμα για κέντρο διασκέδασης και όχι για συναυλιακό χώρο, με διαχρονικά και αγαπημένα λαϊκά τραγούδια.
Μαζί του η σπουδαία κυρία του λαϊκού πενταγράμμου Πίτσα Παπαδοπούλου, ο χαρισματικός Στέλιος Διονυσίου και η μελίρρυτη Ελεάνα Παπαϊωάννου.
-Ποια είναι γνώμη σας για την τραπ μουσική;
Δεν έχω παρακολουθήσει στενά αυτή τη μουσική. Αν όμως κοιτάξουμε κάποια παλαιότερα παρόμοιου ύφους συγκροτήματα, δεν μπορώ να πω ότι όλα αυτά τα τραγούδια είναι καταστροφικά. Φυσικά αυτά που κάνουν λόγο για ναρκωτικά, μπάτσους, σεξισμό κ.ά. δεν είναι του γούστου μου, ούτε και της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Υπάρχουν όμως κάποια άλλα που προτάσσουν στιχουργήματα με πολύ καλό περιεχόμενο και υγιή προβληματισμό, Οπως ο ράπερ Νίκος Θανάσιμος, που έχει πολύ καλό στίχο».
-Μήπως η τραπ μουσική εξωτερικεύει και έναν θυμό της νεολαίας;
Ναι, δεν είναι ακριβός θυμός, είναι οργή! Οι νέοι έχουν και αυτοί τους προβληματισμούς τους, από την άλλη το μέλλον τους δεν το βλέπουν και πολύ ρόδινο και επόμενο είναι να αντιδρούν με κάποιο τρόπο. Νομίζω όμως ότι όσα παιδιά ακούν τέτοιο είδος μουσικής, είναι κάτι παροδικό. Από κάποια ηλικία και πέρα, αλλάζουν γούστα.
– Ερχεστε σε επαφή με νέους μουσικούς και νέους ακροατές. Είσαστε αισιόδοξος για το μέλλον;
Βεβαίως και είμαι αισιόδοξος! Στον χώρο της καλής μουσικής που εμείς εκφράζουμε, βλέπω ότι έχουμε πολύ μεγάλη προσέλευση νέων ανθρώπων. Αυτό μας δίνει μια ελπίδα ότι θα συνεχίσει να υπάρχει το λαϊκό τραγούδι, περνώντας στις νεότερες γενιές. Τώρα υπάρχει μεγάλη κρίση, δεν υπάρχουν δισκογραφίες, όλα είναι σε αυτό το χάος που λέγεται διαδίκτυο. Ετσι αναδεικνύονται τώρα τα τραγούδια, μέσα από εκατομμύρια likes και θεάσεις, που είναι παράξενος και αμφίβολος ο αριθμός τους. Γι’ αυτό και δεν γίνονται πια μεγάλες επιτυχίες. Γιατί υπάρχει ένα χάος. Η τελευταία πραγματικά μεγάλη επιτυχία που ξέρω εγώ, είναι η «Πριγκηπέσσα».
-Είστε αισιόδοξος ότι θα ανακάμψει το λαϊκό τραγούδι;
Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος, να σας πω την αλήθεια, ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Ελπίζω μόνο κάποια τραγούδια που γράψαμε εμείς, οι εκπρόσωποι της παλαιότερης εποχής, να συνεχίσουν να υπάρχουν. Σίγουρα όμως δεν θα χαθεί το είδος μας.
«ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!»
-Υπάρχουν σήμερα μεγάλοι δεξιοτέχνες στο μπουζούκι;
Σήμερα έχουμε πάρα πολύ μεγάλους δεξιοτέχνες. Τόσο μεγάλους ακόμα και από εμάς που υπήρξαμε υποτίθεται αυθεντίες. Και από τους παλαιότερους ακόμα. Αλλά είναι άτυχη η γενιά των νέων μπουζουξήδων, γιατί δεν έχουν πού να διοχετεύσουν την καλλιτεχνική τους ενέργεια και να δείξουν την αξία τους. Και έτσι οι περισσότεροι παίζουν σε ουζερί, σε μικρούς χώρους, χωρίς σαν μπορούν να εκφραστούν όπως τους αξίζει.
-Υπάρχει εξέλιξη στο παίξιμο του μπουζουκιού;
Ας το πούμε εξέλιξη. Κοιτάξτε, υπάρχουν πολλοί καλοί δεξιοτέχνες, αλλά πολλοί χρησιμοποιούν το όργανο, σαν μέσο επίδειξης. Αυτό δεν μου αρέσει. Εμένα μου αρέσει η ταχύτητα και δεξιοτεχνία να χρησιμοποιείται, όταν πρέπει. Γιατί ακούω κάποιους, όταν πιάνουν το όργανο να κάνουν κάτι ασκήσεις εντυπωσιασμού με πενιές. Πολύ λίγους ακούω να ξεκινάνε, με τις πενιές που έριχνε ο Ζαμπέτας, ο Χιώτης, αυτοί οι γίγαντες. Ξεφεύγει κάπως, αλλά παρόλα αυτά, είναι πολύ μεγάλα ταλέντα.
«ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΑΓΝΟΗΣΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΕΔΕΙΞΑ»
– Εχετε εισπράξει αχαριστία από τραγουδιστές που βοηθήσατε ή καθιερώσατε με τα τραγούδια σας; Εχετε ζηλέψει τα υψηλά νυχτοκάματα και την αναγνωσιμότητα των τραγουδιστών;
Δεν ζήλεψα ποτέ τους τραγουδιστές, γιατί κατάφερα να είμαι κι εγώ αναγνωρίσιμος. Και αναφέρομαι στην αναγνωρισιμότητα κι όχι στις χρηματικές απολαβές που σε μένα δεν υπήρξαν ποτέ, αλλά δυστυχώς συμβαίνει. Τις περισσότερες φορές κάποιοι τραγουδιστές που αναδεικνύονται πιθανόν και από ένα τραγούδι μόνο και οι οποίοι διατηρούνται για πολλά χρόνια και βγάζουν και πολλά χρήματα, αγνοούν εντελώς αυτόν που τους έδωσε την ευκαιρία αυτή. Σε μένα δυστυχώς έχει συμβεί αρκετές φορές.
Εχει συμβεί όμως και με κάποιους τραγουδιστές που ανέδειξα όταν ήταν ακόμα «μικροί» και με τη βοήθειά μου έγιναν «μεγάλοι» να το αναγνωρίζουν αυτό και από μένα έχουν να ακούνε πάντα ότι αυτό που έγιναν τους άξιζε και με το παραπάνω όπως π.χ. ο Πασχάλης Τερζής. Ισως αν δεν ήμουν εγώ, να ήταν κάποιος άλλος που θα τους έδινε τη βοήθεια αυτή.
«ΚΕΡΔΙΣΑ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΟΥΝ!»
– Είσαστε χορτασμένος καλλιτεχνικά;
«Δόξα σοι ο Θεός, είμαι χορτασμένος. Αυτά που κατάφερα να κατακτήσω με πάρα πολλή δουλειά «χύνοντας αίμα» με ξενύχτια, δουλειά 20 ώρες το εικοσιτετράωρο για πάρα πολλά χρόνια. Τέλος πάντων, αυτά που μπόρεσα να κερδίσω και να κατακτήσω είναι τόσα που δεν τα ονειρευόμουν ποτέ στη ζωή μου
Ασφαλώς εμείς τις εποχές που ζήσαμε, είχαμε την τύχη να είναι καλύτερες ως προς την πορεία και τις ευκαιρίες που ήταν δυνατόν να έχουμε.
-Είναι κακοποιημένος ο όρος «καλλιτέχνης» στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα υπάρχει ένα ρητό που λέγανε οι σοφότεροι, το «ό,τι δηλώσεις είσαι». Πολλές φορές κάποιοι που συμβαίνει να είναι ασήμαντοι, δηλώνουν καλλιτέχνες. Ξέρω πολλούς τέτοιους.
Τώρα για τον όρο καλλιτέχνης. Η καλλιτεχνία δεν περιορίζεται μόνο στο τραγούδι. Καλλιτέχνης είναι και ένας ζωγράφος, ένας ποιητής, ένας στιχουργός, ένας εικαστικός, ένας λογοτέχνης κ.λπ. Για μένα βεβαίως ισχύει πάντα ότι ένας καλλιτέχνης, επειδή είναι άνθρωπος που αναδεικνύεται μέσα από τον λαό, πρέπει και να κρατάει την απλότητα του.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
