Διονύσης Γράψας

Νομοθετική πρωτοβουλία για τον εξοβελισμό από την πολιτική κονίστρα των ακροδεξιών κομμάτων αποφάσισε η κυβέρνηση, με διάταξη που έχει «φωτογραφικό» χαρακτήρα και αφορά το κόμμα «Έλληνες» του Ηλία Κασιδιάρη, που παρά τα όσα έγιναν στη θητεία του με τη «Χρυσή Αυγή» φαίνεται πως παραμένει δημοφιλής, εν αντιθέσει με τους πρώην συντρόφους του.

Μια τέτοια πρακτική θυμίζει σε όλους το αρχαιοελληνικό απόφθεγμα «κάλλιον προλαμβάνειν έναντι του θεραπεύειν».

Το πολιτικό σύστημα τρέχει να προλάβει, πίσω από τις εξελίξεις, την ανάδυση ενός ακραίου πόλου στους πολιτικούς συσχετισμούς, εφόσον πιστεύει πως από μια τέτοια εξέλιξη, απειλείται η συνοχή και η σταθερότητα του Δημοκρατικου Πολιτεύματος και του Κοινοβουλευτισμού.

Η επαναφορά, όμως, τέτοιων σχηματισμών στην προτίμηση των ψηφοφόρων έχει εξήγηση. Είναι σαφές πως το πολιτικό σύστημα, σε όλο το προηγούμενο διάστημα, εν γένει αδιαφόρησε για τα γενεσιουργά αίτια μιας τέτοιας πορείας. Δεν θα πρέπει να ξεχνάει κανείς πως σχεδόν σε όλη την διάρκεια της Μεταπολιτευτικής περιόδου υπήρξαν ακραίες φωνές κομμάτων, που όμως μέχρι το 2012 δεν έχαιραν της εκτίμησης του εκλογικού σώματος. Η οικοδόμηση, μέχρι τότε, μιας Δημοκρατίας που οι συλλογικές της διαδικασίες εγγυώνταν -κατά κάποιο τρόπο- την ατομική και κοινωνική πρόοδο, δεν άφηναν σε τέτοια κόμματα πολλά περιθώρια να «ξεδιπλώσουν» το αφήγημα τους.

Παρά την αυτοδύναµη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, το 2019, μετά από 8 χρόνια κυβερνήσεων συνεργασίας, οι κοινωνικοί λόγοι για την επαναφορά στο προσκήνιο ακραίων αντιλήψεων δεν έπαψαν να υφίστανται. Υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, πολλαπλές κρίσεις (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή) διόγκωσαν ένα αίσθημα ανασφάλειας, στρέφοντας μεγάλες μάζες ψηφοφόρων σε επιλογές που δεν συνάδουν με την μετριοπάθεια και την κοινή λογική.

Την στιγµή, μάλιστα, που στις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων βρίσκονται νέοι άνθρωποι, με διαφορετική ίσως πολιτική κουλτούρα, αλλά βέβαιοι για το πως οραματίζονται την ελληνική κοινωνία του μέλλοντος.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάει κάνεις, βέβαια, πως το «φλερτ» των πολιτών με τις ακραίες πολιτικές εκφράσεις, εκπορεύεται και από τον εκφασισμό της καθημερινότητας.

Η έλλειψη ιστορικής γνώσης στους νέους, που δεν γνωρίζουν τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, αλλά γοητεύονται από την γεμάτη «τσαμπουκά» ρητορική τους.

Αλλωστε όταν κάποιος έρχεται σε επαφή με τα έωλα επιχειρήματά τους και την φραστική τους αντισυστημικοτητα, πρωτογενώς ελκύεται. «Καλά τα λέει», είναι η μόνιμη επωδός.

Ποιά µορφή κοινωνικής προόδου μπορεί να καταστήσει τις προαναφερόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις περιττές; Η απάντηση δεν είναι εύκολη και δίνεται καθημερινά στις παρέες, στους εργασιακούς χώρους και τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις.

Αλλωστε ο εκφασισμός ξεπηδά μέσα κι από ένα στραβό «Καλημέρα».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News