Ευστρατία Μαχαιρίδη: «Για μένα είναι βιολογική ανάγκη η Χαρακτική τέχνη»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Εχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, φεστιβάλ και εικαστικές δράσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ απασχολείται ως ζωγράφος στο Κατασκευαστικό τμήμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Με αφορμή τα εγκαίνια, τη Δευτέρα 11 Απριλίου, της ατομικής της έκθεσης χαρακτικής με τίτλο «Δομική Ποιητική» στη Zivasart Gallery στο Μαρούσι, η Ευστρατία Μαχαιρίδη μιλά για τη βαθιά σχέση της με τη Χαρακτική, τον τρόπο που εκφράζεται η έμπνευσή της, τους δεσμούς της με την Πάτρα.

Διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός και κάτοχος Μεταπτυχιακού στις Μεταλλικές κατασκευές. Ποια εσωτερική ανάγκη σάς οδήγησε στο Εικαστικό τμήμα της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και πότε την πρωτονιώσατε;

Η αγάπη για το σχέδιο υπήρχε πάντα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Αλλωστε ήταν μια ειδική γλώσσα επικοινωνίας που είχαμε με τον πατέρα μου, ο οποίος είναι αρχιτέκτονας, ζωγραφίζει και ο ίδιος και θα ήταν δίκαιο να πω ότι μου καλλιέργησε τα πρώτα καλλιτεχνικά αισθήματα. Τελειώνοντας τις σπουδές στο αντικείμενο του μηχανικού και μπαίνοντας στο ελεύθερο επάγγελμα, η εσωτερική ανάγκη για το δημιουργικό στοιχείο παρέμενε ανικανοποίητη. Ετσι η επιθυμία να φοιτήσω στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας έγινε επιτακτική για εμένα.

Στην ΑΣΚΤ, εκτός από το Α΄ Εργαστήριο Χαρακτικής, παρακολουθήσατε, επίσης, το Εργαστήριο Σκηνογραφίας. Θα μας πείτε γι’ αυτό το «πάντρεμα» και τους «καρπούς» του;

Από την αρχή της φοίτησής μου στη Σχολή, ήθελα να βρω έναν τρόπο να ενσωματώσω την τρίτη διάσταση στο σχέδιό μου. Να «αισθανθώ» καλύτερα τον χώρο, την κλίμακα, την προοπτική σχεδιαστικά. Από την άλλη, πάντα με γοήτευε το θέατρο και το σινεμά γιατί είχαν την ικανότητα να δημιουργούν εικόνες, σύμπαντα ολόκληρα, οπτικοακουστικές αφηγήσεις ονείρων και ήθελα κάπως να εισχωρήσω σε αυτό τον γαλαξία.

Ετσι στο 3ο έτος δήλωσα Σκηνογραφία και υπό την καθοδήγηση της υπεύθυνης καθηγήτριάς μας και εξαιρετικής σκηνογράφου Λιλής Πεζανού, ανοίχτηκε ένας θαυμαστός νέος εκφραστικός κόσμος για μένα. Της οφείλω αυτή τη δημιουργική πόρτα που άνοιξε για μένα, γιατί σφυρηλάτησε το συνδετικό κρίκο μεταξύ των Εικαστικών και Μηχανικών Σπουδών μου και αποτέλεσε αφορμή για να ασχοληθώ και αργότερα επαγγελματικά με τη ζωγραφική σκηνικών στην Εθνική Λυρική Σκηνή.

Εκφραστικό σας μέσο στα έργα σας, η χαρακτική. Επιδίωξή σας;

Θα σας έλεγα ότι είναι για μένα βιολογική ανάγκη η Χαρακτική τέχνη. Η εικονογραφία μου είναι βιωματική. Χαράζω αυτά που βιώνω και αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω για αυτά σε αυτή την εικαστική γλώσσα.

Αν πρέπει να θέσω θέμα επιδίωξης, θα έλεγα ότι επιδιώκω να μοιραστώ την αλήθεια μου, για αυτά που βιώνω γύρω μου, για αυτά που με βασανίζουν μέσα μου και με γοητεύουν, με την ευχή όπως εγώ βάζω τον εαυτό μου στα σχέδιά μου και ο θεατής να βρει και να αναγνωρίσει κάτι από εκείνον σε αυτά. Αυτό εύχομαι…

Τι είναι αυτό που δίνει, κάθε φορά, έμπνευση στον νου κι έπειτα στο χέρι να δημιουργήσουν;

Οπως σας ανέφερα , οι εικόνες που φτιάχνω εκφράζουν πρωτίστως μια δική μου ανάγκη και αντίδραση στον έξω και μέσα μου κόσμο. Η φύση και ο άνθρωπος μαζί με ό,τι τα περιβάλλει και τα επηρεάζει είναι πάντα στον πυρήνα του εικαστικού μου σύμπαντος. Το συναίσθημα πάντα κινητοποιεί την καρδιά και εκείνη με τη σειρά της το μυαλό και το χέρι.

Αύριο εγκαινιάζεται στη Zivasart Gallery η ατομική σας έκθεση χαρακτικής με τίτλο «Δομική Ποιητική». Θα μας τη «συστήσετε» με λίγα λόγια;

Τα έργα της εν λόγω έκθεσης, είναι ένα πολύ σημαντικό σώμα δουλειάς για εμένα, γιατί αποτελεί τον καρπό εργασίας που υλοποιήθηκε σε διάρκεια σχεδόν 1.5 χρόνου, αυτού  της πανδημίας. Αποτελείται από 29 ασπρόμαυρες ξυλογραφίες διαφόρων διαστάσεων.

Το θέμα είναι μια ενδοσκόπηση πάνω στην ιδέα του εσωτερικού χώρου, του χώρου εργασίας, της εν εξελίξει κατασκευής, της σκηνογραφίας, των συστατικών υποδομής μιας κατασκευής, της ιδέας του ερειπίου, του δομικού λέιψανου και των δομικών λεπτομερειών μνημειωδών τοπόσημων.

Η έμπνευση ήταν η αθέατη πλευρά των διαδικασιών, ο μυστικός κύκλος  ζωής των υποδομών και οι διαδικασίες σύνθεσης των επιμέρους τεμαχίων, για τη δημιουργία των σκηνικών, των οποίων υπήρξα μάρτυρας (ως ζωγράφος), κατά τη διάρκεια της διετούς θητείας μου στην Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ).

Είναι ένα οπτικό χρονογράφημα· από τη σύλληψη της ιδέας της κατασκευής, στη σταδιακή «ενσάρκωση» της και το πέρασμά της στην φθορά και τη λήθη, στην Απουσία.

Σε αυτά τα στάδια υπάρχει η ανθρώπινη παρέμβαση αλλά δεν εμφανίζεται στην αφήγηση των εικόνων, απλά υπονοείται.

Οι 29 αυτές ξυλογραφίες παραμένουν τεκμήρια του Δομείν και Αποδομείν.

Φθορά και απώλεια. Πώς «αντηχούν» εντός σας οι δύο αυτές έννοιες που αποτυπώνονται στα πρόσφατα έργα σας;

Η φθορά και η απώλεια ανήκουν στον φυσικό κύκλο ζωής κάθε έμβιου όντος. Δομική φθορά υπόκεινται και τα οικοδομήματα. Αλλά όταν οι παράγοντες που τα επηρεάζουν υπεισέρχονται βίαια, σκληρά και εξωγενώς στον ρυθμό ή τον τρόπο με τον οποίο αυτά συμβαίνουν, αυτό το γεγονός εμένα μου δημιουργεί μια δόνηση εντός μου και μια ανάγκη να το καταγράψω εικαστικά και να το ξορκίσω με αυτό τον τρόπο.

«Από χαραμάδες των σκούρων επιφανειών εκπέμπονται λεπτές φωτεινές παρεμβάσεις» έγραψε ο τεχνοκριτικός-σημειολόγος Χάρης Καμπουρίδης για τα έργα της έκθεσής σας. Είναι ένα μήνυμα ελπίδας;

Θέλω να πιστεύω ότι είναι. Πάντα ελλοχεύει το φως, κυριολεκτικά και μεταφορικά στην εικονογραφία μου, παρόλο που αγαπώ το μαύρο στην εικαστική μου δουλειά. Αλλωστε όπως λέει και ο Leonard Cohen:

«..There is a crack in everything that’s how the light gets in…»

«…Σε όλα υπάρχει μια ρωγμή, από εκεί εισχωρεί το φως…».

Ο σημερινός ζόφος πώς σας επηρεάζει ως άνθρωπο αλλά και ως εικαστικό;

Φυσικά , άλλωστε όπως είπα, πρώτα κινητοποιείται το συναίσθημα και μετά το χέρι. Και δυστυχώς η εποχή μας προσφέρει πλουσιοπάροχα εικόνες φρίκης, οδύνης και απώλειας. Από τις εικόνες στους δρόμους με τη φτώχεια και την ανέχεια, μέσα στα σπίτια με τη βία και τις γυναικοκτονίες μέχρι το τραγικό γεγονός του πολέμου στην Ουκρανία.

Πώς να μην σε επηρεάζει όλο αυτό ως άνθρωπο πρώτα και μετά ως εικαστικό…

Η μητέρα σας κατάγεται από την Ιμβρο, ο πατέρας σας από το Αγρίνιο. Με την Πάτρα ποιοι δεσμοί σάς συνδέουν. Σκέψεις να δούμε την έκθεσή σας στην πόλη μας υπάρχουν;

Οι δεσμοί μου με την Πάτρα είναι πλέον βαθιά συναισθηματικοί. Αφορμή στάθηκε η φιλοτέχνηση του πορτρέτου του εξαίρετου ακαδημαϊκού κ. Τσουκαλά, στην Εφημερίδα των Συντακτών, στο πλαίσιο της κριτικής ενός βιβλίου του από την κ. Μίνα Πετροπούλου, εξαιρετική φιλόλογο. Μια γνωριμία που εξελίχθηκε σε σχέση βαθιάς εκτίμησης, θαυμασμού και φιλίας.

Στη συνέχεια είχα την τιμή να φιλοξενηθούν δυο κείμενά μου στην εφημερίδα σας, από τον κ. Βεργανελάκη, τον οποίο θέλω επίσης να ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη.

Οσον αφορά στο ενδεχόμενο μιας έκθεσης στην Πάτρα, θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής να συμβεί.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω