Κωνσταντίνος Μάγνης

Αντίθετα με τους περισσότερους χρήστες του διαδικτύου, την ψυχιατρική δεν την κατέχουμε. Δεν είναι εξηγήσιμο από το μέσο μυαλό γιατί ένας άνθρωπος όπως ο Μάθιου Πέρι τώρα ή ο Ελβις Πρίσλεϊ παλιότερα ή ο Γκερντ Μίλερ και ο Τζορτζ Μπεστ στο ποδόσφαιρο, ενώ είχαν τις χάρες όλες, τη φήμη, το ταλέντο, το χρήμα, τη νεότητα και όλα αυτά για τα οποία η μαμά μας προσευχόταν στην καλή νεράιδα, ένοιωθαν άδειοι και ανικανοποίητοι, και έκαναν επιλογές που τους έσπρωξαν αποτελεσματικά στην καταστροφή. Οι καλές νεράιδες δεν είναι καλές: Οι παραμυθάδες μας κορόιδεψαν, άλλωστε οι περισσότεροι από δαύτους δεν ήταν στρωτοί τύποι.  Είχαν τις ανωμαλίες τους. Ορισμένων, επρόκειτο για βλάβες σοβαρές.

Εζησε «κατά τον δαίμονα εαυτού», ήταν η αρχαιότροπη ποιητική φράση που επέλεξε ο πατέρας του Τζιμ Μόρισον να αναγραφεί στο μνήμα του παιδιού του: Αυτός κι αν ήταν η επιτομή της αυτοκαταστροφής. Φαίνεται ότι ο πατέρας είναι εύστοχος- δεν ξέρουμε εάν ο ίδιος αναζήτησε προσωπική του συμβολή στην ανάπτυξη του ψυχισμού που εξωθούσε τον γιο του στην αναζήτηση της ισορροπίας μέσα από την ακρότητα- διότι σε τελευταία ανάλυση καθένας μας ακολουθεί τους αέρηδες που καθοδηγούν το πνεύμα και το σαρκίο του. Το θεό μας, που λέει ο λαός. Δεν έχεις το θεό σου, πάει να πει ότι είσαι ανερμήνευτος και ασυγκράτητος.

Σε ένα μεγάλο ποσοστό, οι σταρ αυτής της κατηγορίας υπονομεύονται από την αισιοδοξία και την αλαζονεία της ηλικίας. Είσαι τριαντάρης, γεμάτος ενέργεια και ερωτισμό, πλούσιος και περιζήτητος: Αισθάνεσαι ότι δικαιούσαι να καταλύσεις τους φυσικούς νόμους και να επιβάλεις δικούς σου, μετατρέποντας τη ζωή σου σε ένα διαρκές πάρτι, εξαγοράζοντας με το ταλέντο και την τσέπη σου το υπέροχο δικαίωμα στην ασυνέπεια. Οι φυσικές δυνάμεις θα σε εκδικηθούν αργά ή γρήγορα- και με τους Ρόλινγκ Στόουνς το έκαναν, άλλο αν αυτοί είχαν την τεράστια οικονομική επιφάνεια που τους επέτρεψε να αγοράσουν αθανασία- κάτι που έπαθαν πάρα πολλοί τριγύρω μας, άσημοι και καθημερινοί, όχι με κοκαϊνες, αλλά με κρασάκια και ρακές του ταβερνείου ή με ηρωίνες της κακιάς ώρας.

Δεν λύσαμε ασφαλώς τους λογαριασμούς μας με το φαινόμενο. Στους καλλιτέχνες και τις φύσεις τις καλλιτεχνικές που μπορεί να μη βρήκαν διέξοδο και δικαίωση στα σανίδια και τα πεντάγραμμα, συμβαίνει το ανάποδο: Να τους οδηγεί στην έκθεση και την έκφραση ο λεπτός τους ψυχισμός, πιθανόν μέσα από την ανάγκη της μετάβασης σε μια άλλη σφαίρα, όπου θα κρύψουν ή θα κρυφτούν, καθένας ανάλογα με τη γκλάβα του. Πολλοί από αυτούς θα βρουν θεραπεία μέσα από την τέχνη. Κάποιοι, αντίθετα, θα δουν τις νευρώσεις, τις ανασφάλειες και τις ευαισθησίες τους να παροξύνονται, παραδομένοι πλέον στο πάρτι του εγωκεντρισμού τους.

Ενας κοινός αντι-τόπος των κοινών θνητών απέναντι σ’ αυτή τη συνομοταξία, είναι η προστατευτική πανοπλία της ρουτίνας και της μετρημένης σκιάς. Μια ζωή αυτοσιχτιρίζεσαι που σου ανατινάζουν το μυαλό τα ξυπνητήρια σαν ανελέητη Χαμάς και που υφίστασαι υποχρεώσεις, αφεντικά, συναδέλφους, πιέσεις, αδικίες και άγχη. Αλλά χάρη στην καταδυνάστευση αυτή αναπτύσσεις αυτοφρεναριστικούς μηχανισμούς στους οποίους οφείλεις τη σωτηρία σου. Αν κέρδιζα το τζόκερ, είθισται να λέμε. Σκέψου ένα πρωί όπου παύεις να δίνεις λογαριασμό και όπου η παχιά σου τσέπη σου επιτρέπει πρόσβαση στα πάντα, οποιαδήποτε ώρα και στιγμή. Η καλή νεράιδα θα σου έχει βάλει κι άλλη νάρκη. Τουλάχιστον ας την πατήσεις στα όνειρά σου. Εκεί κανείς δεν μέθυσε, κανείς δεν πάχυνε, κανείς δεν πήγε από έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News