Ελένη Καδά «Η επικοινωνία με τα παιδιά είναι μαγεία»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Επέλεξε το αντικείμενο των σπουδών που αγαπούσε από μικρή, μετρά καθοριστικές εμπειρίες από τα χρόνια που δίδαξε και διδάσκει, θεωρεί μαγική την επικοινωνία με τα παιδιά και συνάμα τους δίνει τη δυνατότητα «να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες και καλλιεργούν αξίες» μέσα από τη σχολική θεατρική ομάδα που έχει δημιουργήσει. Η φιλόλογος Ελένη Καδά συστήνεται στην «Π».

Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;

Εχω όμορφες εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια. Η γειτονιά στο κέντρο της Πάτρας με τα σπίτια μας ανοιχτά, φιλόξενα… Το Δημοτικό σχολείο, το Στρούμπειο, οι βόλτες και τα παιχνίδια στην πλατεία Ολγας. Και η παρουσία του πατέρα μου που δέσποζε στη ζωή μου και καθόρισε σε σημαντικό βαθμό την επιλογή των σπουδών μου. Οι διηγήσεις του για σημαντικά ιστορικά γεγονότα όξυναν αρχικά τη φαντασία μου και στη συνέχεια μου ενέπνευσαν την αγάπη για την ιστορία. Η φιλόλογός μου στην Α΄ Γυμνασίου, η κ. Νιανιάρου, ένας γλυκύτατος άνθρωπος, συνέβαλε στην αγάπη μου για τη Γλώσσα… και με φυσική σχεδόν νομοτέλεια επέλεξα τις σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή.

Πριν λίγες μέρες άνοιξαν τα σχολεία. Πώς ήταν το δικό σας ξεκίνημα, όταν πρωτοδιορισθήκατε ως φιλόλογος και πώς θα περιγράφατε την έως τώρα πορεία σας;

Τα πρώτα σχολεία που δίδαξα ήταν το Γυμνάσιο Λακκόπετρας και το Λύκειο Κάτω Αχαΐας. Ηταν ένα όμορφο ξεκίνημα σε ό,τι αφορά τη συναδελφικότητα, αλλά και τους μαθητές και τις μαθήτριες. Είχα την τύχη στη συνέχεια να υπηρετήσω για 15 χρόνια στο 10ο Γυμνάσιο, ένα σχολείο που με καθόρισε ως άνθρωπο και καθηγήτρια. Ο Σύλλογος Διδασκόντων ήταν σαν οικογένεια και οι μαθητές και οι μαθήτριες με οδηγούσαν και με ενέπνεαν να γίνομαι συνεχώς καλύτερη. Τόσες οι αναμνήσεις από το σχολείο αυτό. Και μετά στο 9ο Γυμνάσιο και δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει…

Τι αγαπάτε στη διδασκαλία και ποιο το μυστικό σας να κρατάτε το ενδιαφέρον των μαθητών σας; 

Η πορεία μου λοιπόν μέχρι τώρα καθορίστηκε και καθορίζεται ακόμη από τη σχολική τάξη. Κάθε μέρα είναι διαφορετική, έχει τη δική της δυναμική. Η επικοινωνία με τα παιδιά είναι η μαγεία του επαγγέλματος που με πάει και τα σαββατοκύριακα πολλές φορές στο σχολείο για πρόβες με τις θεατρικές ομάδες. Νομίζω ότι αυτή η ειλικρινής επικοινωνία και η αγάπη για τη γνώση κρατά το ενδιαφέρον των παιδιών.

Πάμε, λοιπόν, και στο κομμάτι θέατρο εντός του σχολείου. Πώς ξεκίνησαν όλα;

Το θέατρο στο σχολείο προέκυψε από την ανάγκη μου να επικοινωνήσω με τους μαθητές και τις μαθήτριες και εκτός του πλαισίου της τάξης. Στη θεατρική ομάδα διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες και καλλιεργούν αξίες όπως η φιλία, η αλληλεγγύη. Την περυσινή χρονιά παρουσιάσαμε την «Αντιπολίτευση στον Καποδίστρια» στο Θέατρο «Απόλλων». Στο τέλος της παράστασης ένιωσα πολύ υπερήφανη όταν ο κύριος που ήταν υπεύθυνος σκηνής μού είπε ότι πρώτη φορά στα χρόνια που δουλεύει στο «Απόλλων» βλέπει ερασιτεχνική ομάδα με τέτοια εσωτερική πειθαρχία και συνεργασία. Εχουμε πάρει μέρος σε Διεθνή Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος στην Αρχαία Μεσσήνη και στις Συρακούσες, έχουμε παρουσιάσει Θέατρο Δρόμου στο Ναύπλιο και Commedia dell’ Arte στη Φλωρεντία. Τα τελευταία χρόνια, δραματοποιούμε ιστορικά γεγονότα τα οποία διδάσκονται στην Γ’ τάξη στην οποία και διδάσκω ιστορία. Με αυτό τον τρόπο, οι μαθητές καλλιεργούν την ιστορική τους συνείδηση, αντιλαμβανόμενοι τις συμπεριφορές και τα κίνητρα των ανθρώπων που σχετίστηκαν με το ιστορικό γεγονός, η συμμετοχή στο μάθημα δεν περιορίζεται στη στείρα αποστήθιση ιστορικών γνώσεων, αλλά μαθαίνουν την ιστορία «συμμετέχοντας» οι ίδιοι στα γεγονότα.

Στον συνδυασμό επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων τι βαθμό θα σας βάζατε;

Αυτή η δραστηριότητα που δεν περιορίζεται στο σχολικό ωράριο δεν έφερε δυσκολίες στη λειτουργία της οικογένειας γιατί πάντα υποστηρίζω ότι μία μητέρα ικανοποιημένη από την εργασία της είναι μία μητέρα πιο δοτική και ήρεμη στο σπίτι. Οι τρεις κόρες μου έμαθαν από μικρές να σέβονται τη δουλειά μας και να λειτουργούν και μόνες τους.

Σε εμπόδια ή δυσκολίες ποια τα όπλα της «φαρέτρας» σας;

Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω τα μόνα όπλα είναι η ειλικρίνεια και η φράση της μαμάς  μου «Τρέμει ο ουρανός παιδί μου… δεν πέφτει».

Τι θα θέλατε να δείτε να αλλάζει στην ελληνική εκπαίδευση;

Πιστεύω στη δημόσια εκπαίδευση και εύχομαι στα χρόνια που θα έρθουν να αλλάξει, να γίνει περισσότερο ανθρωποκεντρική γιατί ο άνθρωπος και η ευτυχία του πρέπει να είναι ο στόχος της και όχι μία στείρα τεχνοκρατία. Τα παιδιά να μάθουν την αξία του Εμείς… Εμείς οι άνθρωποι.

Στόχοι/όνειρα;

Στόχοι και όνειρα; Θέλω να ταξιδεύω, να βλέπω πιο συχνά τις κόρες μου που ζουν και εργάζονται σε άλλες πόλεις και όταν με το καλό πάρω τη σύνταξή μου να γραφτώ ως ακροάτρια φοιτήτρια στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω