Ελλάδα-Γερμανία: Τα Στούκας, ο Βοναπάρτης και ο Λόρενς που θα κοιτάζει πάντα την Ακαμπα

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Η γενιά μας δεν πρόλαβε τα Στούκας. Ή μήπως τελικά τα πρόλαβε;

Γιατί αυτό που είδαμε απόψε στο παιχνίδι της Εθνικής μας ομάδας με τη Γερμανία δεν ήταν απλά βομβαρδισμός, ήταν ισοπέδωση. Ηταν σαν να παίζαμε κόντρα σε όλους τους καλύτερους σουτέρ του κόσμου, τον Ρέτζι Μίλερ, τον Εντι Τζόνσον, τον Στεφ Κάρι, τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, τον Λάρι Μπερντ, τον Μαρκ Πράις και προσθέστε κι εσείς όποιους άλλους θέλετε. Με απλά μαθηματικά: 17 x 3 = 51 (στους 107 πόντους) από τα 6.75μ.!

Τι άλλο θέλετε να πούμε; Τι παραπάνω χρειάζεται να γράψουμε;

Εμείς δεν θα πούμε τι άλλο έφταιξε απόψε. Δεν θα κάνουμε τεχνικές αναλύσεις. Οχι, γιατί δεν έχουμε άποψη. Εχουμε και παραέχουμε. Δεν χρειάζεται, όμως, σε ώρες μεγάλης στενοχώριας και πικρίας (πήγαμε να σπάσουμε την τηλεόραση από τα νεύρα μας!), να εμφανιστεί ένας ακόμη «ξερόλας», «υπεραναλυτής», «χαιρέκακος», «εκδικητής», «κοουτσάρας» (ή ότι άλλο θέλετε πείτε…) για να δείξει με το δάχτυλο ενόχους και υπόπτους. Θα σταθούμε μόνο στα λόγια του Βοναπάρτη και μέχρι εκεί: «Το να ηττηθείς είναι συγχωρητέο. Το να αιφνιδιασθείς, ποτέ».

Από την άλλη, όμως, βρε παιδιά… πως να μην αιφνιδιασθείς όταν έβρεξε ανελέητα φωτιά από τον ουρανό;! Τα Στούκας που λέγαμε πιο πριν! Εξωπραγματικά πράγματα, μιλάμε για… «Μερκελοειδές βουντού»! Ή μήπως «Νοβίτσκειο»;

Πάμε τώρα στο πιο σημαντικό: Στο αύριο. Στην επόμενη ημέρα. Η προσπάθεια της διοίκησης της ΕΟΚ πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχιστεί. Να είστε σίγουροι. Οι παθογένειες του παρελθόντος από τα πιο μικρά ηλικιακά πρωταθλήματα μέχρι την «επίσημη αγαπημένη», θα πολεμηθούν και θα διορθωθούν. Είναι μονόδρομος η πορεία μέσα στην άνυδρη έρημο που δημιουργήθηκε την τελευταία 15ετία στο ελληνικό μπάσκετ. Γιατί στο τέλος της διαδρομής, ανεξάρτητα από το φτωχό κληροδότημα που παραδόθηκε στους νυν από τους πρώην, μας περιμένουν ως Ελληνες συνολικά, οι δροσερές πηγές της όασης. Υπάρχουν, πλέον, οι κατάλληλοι άνθρωποι που έχουν μπει μπροστάρηδες, ναι, έχουμε τους σωστούς οδηγούς και τιμονιέρηδες στην πορεία μέσα στο πύρινο «Αμμώνι». Αυτήν τη φορά είναι στη θέση τους τόσο οι σωστοί παράγοντες, όσο και οι καλύτεροι προπονητές.

Θυμηθείτε λίγο και τον Πίτερ Ο΄ Τουλ ως Λόρενς της Αραβίας. Τη φράση-στάση ζωής: «Big things have small beginnings». Αν ο ίδιος είχε μείνει στις διαταγές γραφειοκρατών, δεν θα είχε περάσει ποτέ την έρημο Ουάντι Ραμ, δεν θα είχε φτάσει ποτέ στην Ακαμπα. Και λίγο αργότερα στη Δαμασκό.

Ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ είχε πει: «Ενας άντρας μπορεί να καταστραφεί, αλλά όχι να ηττηθεί». Το ίδιο ισχύει και για την Εθνική μας ομάδα. Καταστραφήκαμε, δεν ηττηθήκαμε. Θα επιστρέψουμε με πολλά αντιαεροπορικά πυρά για να καταρρίψουμε Στούκας, Μέσερσμιτ και Μιτσουμπίσι Ζίρο, αλλά κι ό,τι άλλο χρειαστεί στο προσεχές Μουντομπάσκετ της Απω Ανατολής…

Πώς το δήλωσε και ο Βαγγέλης Λιόλιος, ο επικεφαλής της νέας προσπάθειας σε διοικητικό επίπεδο: «Εδώ δεν σταματάει τίποτα…».

Πέσαμε, σηκωνόμαστε, συνεχίζουμε να παλεύουμε…

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω