Ενα ευ-γένος υπό εξαφάνιση

Διονύσης Γράψας

Στον κόσμο των παράλογων απαιτήσεων και της συνεχούς εγρήγορσης, η εποχή μας είναι αλήθεια πως δεν αφήνει στους συνανθρώπους μας πολλά περιθώρια για καθωσπρέπει συμπεριφορές.

Από τους εργασιακούς χώρους και τις σχολικές αίθουσες, μέχρι τα γραφεία διοίκησης και τα καφέ, οι χοντροκομμένες αντιδράσεις και η άπλετη τοξικότητα κυριαρχούν. Προσβάλλοντας και πληγώνοντας, πολλές φορές, τον δέκτη, δημιουργώντας ενίοτε ένα φαύλο κύκλο αντιποίνων.

Στην εποχή, που προτάσσει την ποσότητα από τα ποιοτικά κριτήρια, το παραπάνω πλαίσιο ανθρωπίνων σχέσεων είναι, σχεδόν, συνηθισμένο από όλους. Ριζώνοντας μέσα στον καθένα μια αντιδημοκρατική νοοτροπία, που θέλει όλους να αποδέχονται την νοοτροπία, της επικράτησης του ενός στον άλλον, με οποιοδήποτε τίμημα. Κι αν αυτή η επικράτηση, μάλιστα, τον κάνει να νιώσει και άσχημα, ακόμα καλύτερα.

Ο σχολικός εκφοβισμός, η ρητορική μίσους ή ακόμα και η υποκίνηση στη βία έχουν μέσα τους τα παραπάνω γενεσιουργά στοιχεία. Και δεν είναι απαραίτητο κανείς να αναφέρεται με άσχημο τρόπο για την σωματική διάπλαση του καθενός ή την σεξουαλική του προτίμηση, προκειμένου να φανεί αγενής ή τοξικός.

Η υπερβολική προσκόλληση στο κινητό μας, στη διάρκεια ενός οικογενειακού δείπνου, αποτελεί μια εξόχως «άβολη» υπόνοια αδιαφορίας για τους συνδαιτυμόνες μας.

Εξάλλου, αν είναι τόσο ανάγκη να μιλήσουμε σε κάποιον, μπορούμε να εξέλθουμε του δωματίου, για λίγη ώρα και να επιστρέψουμε. Χωρίς φυσικά η προσοχή μας να συνεχίζει να είναι στραμμένη στην οθόνη!

Από την άλλη, εμείς ως Ελληνες ακόμα περισσότερο, συνηθίζουμε να γκρινιάζουμε για τις περιστάσεις εκείνες, που βρεθήκαμε με φίλους, αλλά δεν περάσαμε καλά.

Μια γκρίνια, που πολλές φορές μας γίνεται εμμονή. Σχεδόν ποτέ όμως δεν επιλέγουμε να ξαναθυμηθούμε εκείνες τις στιγμές, που περάσαμε όμορφα.

Μοιάζει σαν να επιλέγουμε να ψάξουμε να βρούμε και να αναδείξουμε τα αρνητικά ακόμα κι αν τα θετικά είναι πολύ περισσότερα. Δηλητηριάζοντας τις σχέσεις μας με τους γύρω μας. Λογικό κι αναμενόμενο από την στιγμή, που φερόμαστε ατομιστικά και με έλλειψη ενσυναίσθησης.

Η απάντηση και η παραδοχή μιας επιτυχημένης συνάντησης είναι απολύτως απαραίτητη αν θέλουμε να διατηρούμε το καλό κλίμα με την παρέα μας. Ή μήπως δεν το θέλουμε; Η μήπως περιμένουμε αυτό να διατηρείται από μόνο του χωρίς να προσπαθούμε εμείς ποτέ για αυτό;

Η πανδημία και η επίκληση της ατομικής ευθύνης από την Κρατική εξουσία, μάλλον δεν κατάφεραν τη ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Ισως στους χώρους Υγείας τα πράγματα με τα μέτρα προστασίας να βελτιώθηκαν αρκετά και να άφησαν «προίκα» τα αυξημένα επίπεδα υγειονομικής ασφάλειας, ουδόλως όμως άλλαξαν μυαλά στην κοινή γνώμη. Που στους καιρούς των fake news και της άκρατης παραπληροφόρησης, αφορίζει τους ειδικούς, βλέπει παντού «φαντάσματα» και θεωρίες συνωμοσίας των εκάστοτε ισχυρών, διευρύνοντας την κοινωνική συσκότιση.

Με συμπεριφορές μεσαιωνικές και κοινωνικά απεχθείς, που όμως «πασπαλίζονται» από μια ιδιότυπη «μαγκιά» η οποία κρύβει με έντεχνο τρόπο την έλλειψη παιδείας και επιχειρημάτων. Οι φορείς μάλιστα τέτοιων συμπεριφορών δεν θα αισθανθούν ποτέ άσχημα. Θα εξακολουθήσουν να κουτσομπολεύουν χαζογελώντας στα εργασιακά «μίτινγκ». Ξεχνώντας πως έστω θα μπορούσαν να εκφραστούν με ένα απλό μειδίαμα.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω