Ένας καλός άνθρωπος θα μέτραγε περισσότερο τα λόγια του!

Του Χρήστου Βασιλόπουλου, μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του σπιράλ

Ένας καλός άνθρωπος θα μέτραγε περισσότερο τα λόγια του!

Αύγουστος 2025. Ο μήνας που θα μείνει χαραγμένος στη μνήμη όλων μας, στη μνήμη πολλών συμπολιτών μας ιδιαίτερα. Ο μήνας που μεγάλο μέρος του φυσικού πλούτου της πόλης μας καταστράφηκε, ο μήνας που πολλές περιουσίες συνανθρώπων μας αποτεφρώθηκαν, από την πύρινη λαίλαπα που, με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, ξεκίνησε από «ανθρώπινο» χέρι. Ακόμη όμως θα θυμόμαστε ότι δεν θρηνήσαμε την απώλεια κανενός συμπολίτη μας. Καμία μητέρα ή πατέρας δεν θρηνεί το παιδί του, κανένας γιος ή κόρη δεν έχασε τους γονείς του, κανένας παππούς ή γιαγιά δεν στερήθηκε το εγγόνι του. Ναι, αυτό είναι σημαντικό να το θυμόμαστε. Αυτό ελαφραίνει κάπως τον πόνο όλων μας για την ανείπωτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και των περιουσιών.

Όλων μας; Δυστυχώς όχι. Μερικοί θα προτιμούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Μερικοί θα προτιμούσαν να έχουμε χάσει συνανθρώπους μας, όπως τόσες άλλες φορές έχει συμβεί δυστυχώς, ώστε επενδύοντας στην πολιτική τυμβωρυχία στην οποία θα επιδίδονταν, να κερδίσουν. Να κερδίσουν άραγε τι; Θα μπορούσαν να σταθούν μπροστά στους συγγενείς των νεκρών και να πουν τι; Ότι φταίνε οι άλλοι; Ότι φταίει ο καπιταλισμός, οι κακές κυβερνήσεις, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και το συμπάν ολόκληρο εκτός από αυτούς; Ακόμα και αν όλα αυτά ισχύουν οι νεκροί δεν θα γύριζαν πίσω, η απώλειά τους θα ήταν συντριπτική για του συγγενείς τους.

Όταν ανεύθυνα λόγια εκφράζονται από υπεύθυνα(;) χείλη έχουν πολύ δυσμενέστερες επιπτώσεις, όπως ακριβώς η υπεύθυνη στάση δίνει το παράδειγμα που χρειάζεται να ακολουθούμε. Η επιλογή να πληγεί η εμπιστοσύνη των πολιτών, όταν ακόμα δεν έχει φύγει ο καπνός της καταστροφής, προς μια υπηρεσία η οποία εκ του αποτελέσματος (σε όσες περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε από τότε που ιδρύθηκε) είναι επιτυχημένη, αποτελεί τουλάχιστον ανευθυνότητα (όταν δε ο ίδιος «καλός» άνθρωπος ήταν που ζήτησε την έκδοση του 112, τότε μάλλον κάποιος δεν λέει όλη την αλήθεια, και  όλοι καταλαβαίνουμε τι λέει). Γιατί είναι πραγματικότητα ότι οι ανθρώπινες απώλειες που είχαμε σε ανάλογες περιπτώσεις περιορίστηκαν, ακόμα και εάν και μια απώλεια είναι πολύ μεγάλη. Βέβαια όταν αυτή η προτροπή ενδύεται και τον μανδύα της γενικότερης «ανυπακοής στο σύστημα», τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Και όλα αυτά, ακόμα και εάν την επόμενη ημέρα, μετά την κατακραυγή, ανασκευάζει και «δεν αμφισβητείται η αναγκαιότητα του 112». Η ζημιά έχει γίνει, η εμπιστοσύνη επλήγη, η αμφιβολία φώλιασε στο νου των ανθρώπων. Όλοι άκουσαν την δήλωση απαξίωσης του 112, λίγοι όμως άκουσαν ότι «πριν αλέκτωρ φωνήσαι» ανασκεύασε, κλασσικό παράδειγμα εφαρμογής προπαγάνδας από αυτά που διδάσκονταν στην Ακαδημία Φρούνζε.

Επίσης, η σύσταση απομάκρυνσης των πολιτών αφορά αυτούς που ΔΕΝ μπορούν να βοηθήσουν στον περιορισμό των επιπτώσεων της καταστροφής, αφορά ανθρώπους μικρής ή μεγάλης ηλικίας, με προβλήματα υγείας κλπ. Οι υπόλοιποι, αυτοί που ονομάζουμε εθελοντές, ακριβώς για να βοηθήσουν τις αρμόδιες υπηρεσίες, παραμένουν.

Το λεπτό σημείο είναι ότι πρέπει να γνωρίζουν οι αρμόδιες αρχές από πριν ποιοι είναι αυτοί οι εθελοντές. Εδώ είναι η ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σύμφωνα με το σχεδιασμό της Πολιτικής Προστασίας, οι ομάδες πυρασφάλειας στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρέπει να είναι οργανωμένες σε κάθε Τοπική Κοινότητα. Και όταν λέμε οργανωμένες, εννοείται με ονομαστικά στοιχεία των εθελοντών και τουλάχιστον περιοδική ενημέρωσή τους με μέριμνα του αντίστοιχου φορέα του Δήμου. Έτσι θα είναι χρήσιμοι στις αρμόδιες υπηρεσίες την κρίσιμη ώρα και θα δράσουν με ασφάλεια για τους ίδιους και αποτελεσματικότητα για το έργο της κατάσβεσης. Ακόμα περίπολα πυροπροστασίας πρέπει να γίνονται με ευθύνη του δήμου, ιδιαίτερα όταν οι καιρικές συνθήκες είναι επικίνδυνες για πυρκαγιά σύμφωνα με τον χάρτη της Πολιτικής Προστασίας. Δεν ακούσαμε τίποτα για αυτά από τον «καλό» άνθρωπο. Η αίσθηση του καθήκοντος συμπολιτών οδήγησε στη σύλληψη των δύο υπόπτων, και καθ’ ομολογία του ενός ενόχων, για τον εμπρησμό στα Συχαινά. Ο τρίτος ύποπτος στο Γηροκομειό, επικαλείται ακριβώς την ιδιότητα του εθελοντή για να δικαιολογήσει την παρουσία του στο χώρο. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε το γεγονός της συγκυρίας έναρξης της πυρκαγιάς στα Συχαινά (νύχτα, όταν δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν εναέρια μέσα) και σε απόσταση κοντά στην πόλη με την κατεύθυνση ισχυρών ανέμων προς αυτή, αλλά και αρκετά μακριά από την προηγούμενη πυρκαγιά που κατέστρεφε μέχρι τότε την Δυτική Αχαΐα ώστε να υπάρξει διάσπαση των πυροσβεστικών δυνάμεων, τότε μάλλον τα πράγματα δεν είναι απλά ούτε τυχαία.

Αυτά είναι πολύ μικρά, αλλά δυστυχώς ουσιαστικά παραδείγματα και ο καθένας μας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Κανείς δεν αντιλέγει ότι οι ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού είναι σημαντικές και απαιτείται η επιπλέον ενίσχυσή του για την αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων. Δυστυχώς ο εγκληματίας έχει πάντα την πρωτοβουλία των κινήσεων και είναι αυτός που επιλέγει τον τόπο και τον χρόνο του εγκλήματος. Ο κρατικός μηχανισμός σίγουρα πρέπει να ρίξει μεγαλύτερο βάρος στα μέτρα πρόληψης και είναι αναγκαίο να έχει την δυνατότητα επαρκούς αντίδρασης απέναντι στις συνέπειες των εγκληματικών ενεργειών. Έτσι θα προστατεύει αποτελεσματικά την ζωή, την περιουσία των πολιτών και το φυσικό περιβάλλον της Πατρίδας μας. Κρατικός μηχανισμός για την Πολιτική Προστασία, είναι και οι ΟΤΑ, στο επίπεδο του σχεδιασμού και της υποστήριξης του έργου των αρμόδιων υπηρεσιών. Η αποτυχία είναι αποτυχία όλων στο επίπεδό τους, όπως και η επιτυχία. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό θα εξακολουθήσουμε να υποφέρουμε από την μετάθεση ευθυνών, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να σχεδιάσουμε, κυρίως να υλοποιήσουμε, έναν αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης των καταστροφών, που θα συμβαίνουν στο διηνεκές, μάλλον με αυξανόμενη ένταση.

Επειδή πρέπει να κοιτάμε την επόμενη ημέρα, έχουμε αυτή την πολυτέλεια αφού δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες απώλειες, ας προετοιμαστούμε για την αντιμετώπιση των πιθανών πλημμυρικών φαινομένων του επόμενου φθινοπώρου. Και το σημαντικότερο. Οι διάφοροι «καλοί» άνθρωποι ας κοιτάξουν να κάνουν τη δουλεία τους, τη δουλειά για την οποία τους ψήφισε ο Πατραϊκός λαός. Ας μην «μεριμνούν και τυρβάζουν περί πολλών,  ενός δε έστι  χρεία», κυρίως ας ξεπεράσουν τον εαυτό τους φροντίζοντας για την ενότητα του λαού και όχι για την «ανυπακοή στο σύστημα». Γιατί δεν φτάνει να είναι «καλός» ένας άνθρωπος (άραγε ποιος και με ποια κριτήρια το αποφασίζει αυτό) που κατέχει ένα σημαντικό δημόσιο αξίωμα. Κυρίως πρέπει να είναι αποτελεσματικός προς όφελος αυτών που του ανέθεσαν αυτή την αποστολή. Εκτός αν ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται ως αποστολή αυτό που του ανέθεσε ο λαός της Πάτρας, αλλά αυτό που του έχουν αναθέσει άλλοι εκτός της πόλης.

Το σπιράλ ακολουθώντας  υπεύθυνη στάση, από επιλογή, δεν προέβη σε δηλώσεις, φωτογραφήσεις και άλλα επικοινωνιακά σόου στη διάρκεια της καταστροφής. Μπροστά στον κίνδυνο είμαστε όλοι ενωμένοι για την αντιμετώπισή του και μόνο. Τα στελέχη μας το υλοποίησαν αυτό, αθόρυβα, με αίσθημα ευθύνης και σοβαρότητα απέναντι στους δημότες της Πάτρας, ο καθένας στη γειτονιά του ή το πόστο του. Πλέον όμως είμαστε υποχρεωμένοι να ορθώσουμε τείχος απέναντι στο διχαστικό και επικίνδυνο λόγο της Δημοτικής Αρχής που βάζει το όποιο κομματικό όφελος πάνω από την προστασία της ζωής των δημοτών. Παρακαλούμε τους συμπολίτες μας να λαμβάνουν υπόψη τους την ενημέρωση και τις οδηγίες των αρμόδιων αρχών. Οι καταστάσεις κινδύνου αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα και την καθοδήγηση ειδικών, όχι με κομματικά πυροτεχνήματα από τους ινστρούχτορες ή κομισάριους. Όσο για τον απολογισμό των ενεργειών του Δήμου Πατρέων πριν και κατά τη διάρκεια της καταστροφής υπάρχει χρόνος πλέον για να εξεταστεί, και υπάρχουν αρμόδιοι φορείς που θα το κάνουν.

Η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό που πρέπει να προστατευτεί με κάθε δυνατό τρόπο, γιατί οι άνθρωποι είναι αυτοί που φτιάχνουν τον τόπο. Στις δύσκολες στιγμές του Αγώνα της Ανεξαρτησίας όταν ο Ιμπραήμ κατέκαιγε την Πελοπόννησο, ο Γέρος του Μοριά  του είπε: Κάψε όλα τα σπίτια και όλα τα δέντρα μας. Αυτά είναι άψυχα και δεν αντιστέκονται. Να ξέρεις, όμως, οι άνθρωποι έχουν ψυχή, οι άνθρωποι θα ξαναφτιάξουν τα σπίτια, τα δέντρα , τα αμπέλια, όσο υπάρχει και ένας Έλληνας, δεν θα πάψουμε να αντιστεκόμαστε. Η πόλη μας θα αναγεννηθεί, οι άνθρωποί της θα σηκώσουν τα μανίκια και με υπομονή, επιμονή και δουλειά θα ξαναφτιάξουν ότι κατέστρεψε η πύρινη λαίλαπα. Θα το κάνουν γιατί σώθηκε το σημαντικότερο αγαθό της, οι ανθρώπινες ζωές, σε πείσμα ή απογοήτευση μερικών.