Ενδοοικογενειακή βία: Ολο και πιο «βαρύ» το χέρι των Αχαιών – Δύο περιστατικά την ημέρα

Ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνει η ενδοοικογενειακή βία στη Δυτική Ελλάδα, με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας να αποτυπώνουν μια εντυπωσιακή και συνεχή κλιμάκωση. Η Αχαΐα βρίσκεται στο επίκεντρο, καταγράφοντας σταθερά ανοδικούς ρυθμούς τα τελευταία τρία χρόνια και προμηνύοντας ότι η κατάσταση το 2025 θα είναι ακόμη πιο δύσκολη.

Τα δεδομένα είναι αποκαλυπτικά. Στη Δυτική Ελλάδα το 2022 καταγράφηκαν 747 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Εναν χρόνο αργότερα, το 2023, τα περιστατικά ανήλθαν στα 882, σημειώνοντας αύξηση 18%, μια ήδη ανησυχητική ένδειξη ότι το φαινόμενο δεν περιορίζεται, αλλά τείνει να παγιώνεται. Το πραγματικό άλμα όμως ήρθε το 2024, όταν οι υποθέσεις σχεδόν διπλασιάστηκαν, φθάνοντας στις 1.574. Πρόκειται για αύξηση 78,5% σε σχέση με το 2023, νούμερο που φανερώνει μια εκρηκτική δυναμική.

Ανάλογη εικόνα συναντάμε στην Αχαΐα, η οποία ακολουθεί τη γενική περιφερειακή τάση, αλλά με ιδιαίτερα ανησυχητικούς ρυθμούς. Οι καταγγελίες αυξήθηκαν από 367 το 2022 σε 417 το 2023, μια μεταβολή της τάξης του 13,6% που θα μπορούσε να θεωρηθεί ελεγχόμενη. Ομως, το 2024 ο αριθμός των περιστατικών έφθασε στα 667, καταγράφοντας εκτίναξη κατά 60% μέσα σε έναν χρόνο. Στην πράξη, σχεδόν δύο περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας καταγράφονται κατά μέσο όρο κάθε μέρα μόνο στην Αχαΐα, με την Πάτρα να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η κατακόρυφη αύξηση οφείλεται σε συνδυασμό παραγόντων. Από τη μία πλευρά, η κοινωνική ευαισθητοποίηση έχει οδηγήσει περισσότερα θύματα να απευθυνθούν στις Αρχές. Οι γραμμές βοήθειας, τα συμβουλευτικά κέντρα και οι καμπάνιες ενημέρωσης έχουν σπάσει σε μεγάλο βαθμό τη σιωπή που κυριαρχούσε παλαιότερα. Από την άλλη, όμως, η ίδια η βία φαίνεται να γίνεται εντονότερη και πιο επιθετική. Αστυνομικές πηγές επισημαίνουν ότι αυξάνονται οι περιπτώσεις σοβαρών τραυματισμών, ενώ δεν λείπουν οι καταγγελίες για ακραίες μορφές κακοποίησης.

Ο κλινικός και κοινοτικός ψυχολόγος Αντώνης Καλέντζης υπενθυμίζει ότι πίσω από κάθε αριθμό υπάρχει μια ανθρώπινη τραγωδία. «Η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας στην Πάτρα και τη Δυτική Αχαΐα δεν είναι μια στατιστική, είναι καθημερινές ζωές που ραγίζουν πίσω από κλειστές πόρτες» αναφέρει χαρακτηριστικά. Οπως εξηγεί, η βία δεν πλήττει μόνο το σώμα, αλλά και τον ψυχισμό: «Συνθλίβει την ψυχή, σβήνει την ελπίδα και κληροδοτεί τον φόβο στις επόμενες γενιές».

Σύμφωνα με τον κ. Καλέντζη, η πρόληψη δεν μπορεί να περιοριστεί στην αστυνομική διαχείριση και τις νομικές συνέπειες. Απαραίτητη είναι η κοινωνική ενεργοποίηση, ώστε τα θύματα να μη μένουν μόνα. «Η σιωπή είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος της κακοποίησης» τονίζει. Εάν η οικογένεια, οι φίλοι, η γειτονιά και η ευρύτερη κοινότητα δεν σταθούν δίπλα σε όσους υποφέρουν, ο κύκλος της βίας θα συνεχίσει να αναπαράγεται αδιάκοπα.

Η εικόνα είναι ξεκάθαρη: παρά τις σημαντικές καμπάνιες ενημέρωσης και τις δομές που λειτουργούν τα τελευταία χρόνια, η κοινωνία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μια «σιωπηλή επιδημία». «Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση, είναι μια συλλογική πληγή που αφορά όλους μας» σημειώνει ο κ. Καλέντζης, καλώντας σε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και δράση.

Η ραγδαία αύξηση των περιστατικών στη Δυτική Ελλάδα και την Αχαΐα λειτουργεί σαν ηχηρή προειδοποίηση: τα σπίτια που θα έπρεπε να προσφέρουν ασφάλεια, συχνά γίνονται χώροι φόβου. Η πρόληψη, η στήριξη των θυμάτων και η καλλιέργεια μηδενικής ανοχής απέναντι στη βία αποτελούν τον μόνο δρόμο για να σπάσει ο κύκλος της κακοποίησης και να επιστρέψει η αίσθηση ασφάλειας στην οικογένεια.