Φοίβος Καρακίτσος: «Ο άνθρωπος είναι ένα ον αιώνιο, απλά δεν το γνωρίζει»
Το ερώτημα «τι πραγματικά αναζητάμε από τη ζωή» τον απασχολούσε ανέκαθεν. Καρπός της πολύχρονης μελέτης του πάνω στη συμπεριφορά του ανθρώπου, ακόμα ένα βιβλίο, εξαιρετικά ενδιαφέρον και αφυπνιστικό, με τίτλο «Αναζητώντας έναν άλλο κόσμο» (εκδ. Παπαζήση), όπου τονίζει τη σημασία της ενδοσκόπησης, που απελευθερώνει από τα δεσμά που μας επιβάλλουν οι -όποιοι- άλλοι. Ο Φοίβος Καρακίτσος μιλάει στην «Π» για το βιβλίο του, το οποίο θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 8 Μαρτίου (7 μ.μ.) στην αίθουσα εκδηλώσεων του My Way Hotel & Events.
Πότε και με ποια αφορμή έγινε η σύλληψη, η κυοφορία και η γέννηση του βιβλίου σας;
Το ενδιαφέρον μου από όταν ξεκίνησα αυτή τη διαδρομή εστιαζόταν πάντα γύρω από τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Ολοι έχουμε μια γενικότερη οπτική και συλλογιστική επάνω στα πράγματα, αλλά ακόμα στις στιγμές της βαθιάς διανόησης δεν έχει υπάρξει μια ουσιαστική και τελική απάντηση του τι πραγματικά αναζητάμε από τη ζωή. Το δικό μου ενδιαφέρον, λοιπόν, υπήρξε πάντα αυτό και τα βιβλία ακολούθησαν αυτή την αναζήτηση σαν αποτέλεσμα. Το «Αναζητώντας έναν άλλο κόσμο», λοιπόν, ξεκίνησε περίπου πριν 4 χρόνια και έφερε σε σώμα ιδέες και σκέψεις αλλά και κάποιες πολύ σημαντικές αποκαλύψεις από όλη αυτή τη δουλειά.
Διόλου εύκολο το θέμα με το οποίο καταπιάνεστε. Με ποιες προκλήσεις ήρθατε αντιμέτωπος κατά τη διάρκεια της συγγραφής;
Οποιος διαβάσει το βιβλίο θα διαπιστώσει πως πολλές φορές επαναλαμβάνω μέσα σε αυτό το ζήτημα της αφύπνισης, πως πρέπει κανείς να είναι «ξυπνητός», βάζοντας όλους τους περιορισμούς και τις πιέσεις αυτού που ονομάζουμε κανονική ζωή στην άκρη, να έχει τη συνείδησή του ελεύθερη για να φτάσει στις αλήθειες που είναι ριζωμένες μέσα του βαθιά. Δεν θεωρώ τα ίδια τα νοήματα δύσκολα, λοιπόν, όσο την ελευθερία του νου από όλες τις σκλαβιές που ζούμε, οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, από τις πραγματικές δυσκολίες της ζωής, από τις λύπες της, τα πένθη που κουβαλάει κ.τ.λ. Η μεγαλύτερη δική μου πρόκληση, λοιπόν, ήταν -και εξακολουθεί να είναι- να το καταφέρνω αυτό όντας μέσα στην κανονική ζωή.
Και ο στόχος σας; Ποια καμπανάκια θελήσατε να κρούσετε;
Πως κοιμόμαστε και πως πρέπει να ξυπνήσουμε. Πρέπει να ξυπνήσουμε από όλο αυτό που μας επιβάλλουν ως κανονική ζωή. Οπου και να κοιτάξουμε γύρω μας βλέπουμε ανθρώπους υπνωτισμένους. Ζούμε σε ένα παγκόσμιο σύστημα, το οποίο περιέργως οι ίδιοι υποστηρίζουμε με όλες μας τις οντικές δυνάμεις, του οποίου η μοναδική αξία είναι η αύξηση της παραγωγής και της οικονομίας και αυτό μάλιστα μέσα σε ένα πλαίσιο νόμων που και πάλι οι ίδιοι υποστηρίζουμε, που είναι χαλαρό, ευλύγιστο και ευνοϊκό μόνο για αυτούς που έχουν εξουσία, κατοχή, πλούτο κ.τ.λ. Αυτό, σε συνδυασμό με τις τοξικές επιρροές των μέσων κοινωνικής δικτύωσης -που είναι τα πιο πρόσφορα εργαλεία για την ικανοποίηση της δύναμης- έρχονται και διαλύουν τα θεμέλια τόσο του κοινωνικού όσο και του ευάλωτου ατομικού γίγνεσθαι, κυριότερα όμως μας αποσυνδέουν από τη δική μας ατομική βελτίωση και ανάπτυξη. Ολο αυτό είναι μια βαριά παρεξήγηση. Ο άνθρωπος έχει ξεχάσει ποιος είναι -δεν θυμόμαστε καν τον εαυτό μας-, έχει ξεχάσει ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο έχει έρθει σε αυτή τη ζωή και βέβαια έχει ξεχάσει να είναι καλός, να αγαπάει και να χαίρεται κάθε στιγμή της ζωής του.
Θίγετε και αναλύετε το θέμα της θέλησης του ανθρώπου. Κατά πόσο είμαστε ελεύθεροι στα θέλω μας ώστε να ζούμε «χωρίς λύπες, χωρίς ταραχές, χωρίς αρνητικά συναισθήματα» όπως γράφετε, σπάζοντας τις αλυσίδες που μας κρατούν σκλάβους;
Με τον καιρό -κυρίως μετά την εμφάνιση της ιδιοκτησίας- όπως είπα ο άνθρωπος σαν ον ξέχασε ποιος πραγματικά είναι και αλλοίωσε το «θέλω να είμαι και πράττω» από την κανονική πορεία της φυσικής ύπαρξης, δίνοντάς του τη μορφή ενός εγώ που πλέον ζει μόνιμα στην αναγνώριση και στις καλές γνώμες των άλλων. Αυτό το εγώ τώρα έφτασε να δημιουργήσει έναν δικό του ασυνείδητο πυρήνα που πήρε όλη την ενέργεια του είναι μας προς το μέρος του. Και εκεί είναι που οι θελήσεις μας δεσμεύονται. Νομίζουμε πως τα θέλω μας είναι ελεύθερα, όμως δεν είναι καθόλου. Δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, αλλά κάνουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι να μας βλέπουν να κάνουμε. Και δεν είναι μόνο τι θέλει ο διπλανός μας, είναι το γενικότερο παραστασιακό, οι τάσεις, η μόδα, τα προϊόντα σύμβολα, τα αξεσουάρ, κ.τ.λ. που έρχονται και μας επιβάλλουν θέλω σαν να είναι δικά μας, ενώ δεν είναι καθόλου.
Χαρά. Εξηγείτε τη σημασία της για τη ζωή του ανθρώπου, όπου επικρατούν, συνήθως, ο πόνος και η λύπη. Σε συνθήκες, ωστόσο, δυσχερείς, πόσο εφικτή είναι η βίωσή της;
Μα γιατί να μην είναι; Η χαρά στη ζωή είναι η βασική μας προδιαγραφή. Θα έλεγα η μόνη μας προδιαγραφή, αλλά αυτό θα απλοποιούσε πολύ τα πράγματα. Ο δημιουργός μας μας έχει φτιάξει για να είμαστε πρώτα καλοί, να αγαπάμε και να χαιρόμαστε κάθε στιγμή. Τα υπόλοιπα είναι ύπνος. Δεν υπάρχει βέβαια κάποια συγκεκριμένη συνταγή για τη χαρά. Το σημαντικότερο είναι να βαθαίνει κάνεις μέσα στον εαυτό του, να απορρίπτει όλες τις δοτές γνώσεις και να προσπαθεί να συναντήσει την αλήθεια και την ευτυχία μέσα του. Ολες οι απαντήσεις που ζητάμε βρίσκονται από πριν εκεί. Και να αγαπάει, βέβαια. Αν μπορούσα να δώσω μόνο μια συμβουλή για τη χαρά θα ήταν αυτή. Ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να αγαπάει.
Αναλύετε επίσης, ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ζήτημα: Την «καθαρή δύναμη» που οδηγεί στην κατάκτηση της αθανασίας. Θα μας πείτε;
Σαν όντα έχουμε τη δυνατότητα να προκαλούμε τη Θεία ύπαρξή μας και να γινόμαστε αθάνατοι. Είναι μια δοσμένη δυνατότητα από τον δημιουργό μας αυτή, την οποία και πρέπει να αξιοποιήσουμε. Δεν εννοώ, βέβαια, φυσικά αθάνατοι. Η σημαντικότερη αποκάλυψη που γίνεται στο βιβλίο είναι αυτή, ο άνθρωπος είναι ένα ον αιώνιο απλά δεν το γνωρίζει, το έχει ξεχάσει. Ο Θεός μάς έχει δώσει όλη αυτή την ορμή για τη δύναμη όχι για να προχωράμε προς τα έξω και να κάνουμε όλες αυτές τις εγωιστικές παραγωγές του εαυτού μας -να λέμε πως είμαστε οι καλύτεροι, να κερδίζουμε δύναμη, να μας χειροκροτάνε κ.τ.λ.- αλλά το αντίθετο, για να προχωράμε προς τα μέσα βαθιά στην εμπειρία του εαυτού μας, και να φτάνουμε εκεί που πλέον το Εγώ και ο Χρόνος σταματάνε.
Πολιτικοί και ενδοσκόπηση συναντιούνται; Και τι περιμένετε από τις επικείμενες εθνικές εκλογές;
Δεν θέλω να είμαι απόλυτος, αλλά νομίζω πως καθόλου. Αυτός που τα έχει καταφέρει με τη βαθιά προσωπική του αναζήτηση, δεν μπορεί να ασχολείται με την πολιτική. Γιατί, θα με ρωτήσετε. Γιατί για να συναντήσει κανείς τον εαυτό του πρέπει να αφήσει στην άκρη το εγώ του, τις γνώσεις του, ό,τι νομίζει πως γνωρίζει, τα συναισθήματά του, τη φιλαρέσκειά του κ.τ.λ. Και πολιτική χωρίς αυτά και κυρίως χωρίς Εγώ δεν υπάρχει, άρα αυτά τα δύο δεν μπορούν στην πραγματικότητα να συναντηθούν ποτέ. Θα μου πείτε, δεν υπήρξαν τέτοιοι πολιτικοί; Και βέβαια υπήρξαν, αλλά σίγουρα θα ήταν πολύ δυστυχισμένοι όσο βρίσκονταν στον περιορισμό της πολιτικής, κάτι που δεν τους έχει αναγνωριστεί ποτέ. Από τις εκλογές περιμένω ό,τι και κάθε πολίτης, να υπάρξει ευημερία και ανάπτυξη για όλους με ισότητα στην κατανομή της.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
