Γαλάζια λίμνη

Ο διευθυντής σύνταξης της «Π» Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για τις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας.

Το αποτέλεσμα των εκλογών σε μια ενδοκομματική μάχη κρίνεται κυρίως από την κινητοποίηση των υποψηφίων. Η διαφορά με τις εθνικές ή αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ότι σ’ αυτές πολύ κόσμος πάει από φιλοτιμία ή από υποχρέωση. Στις εσωκομματικές
εκλογές, σε μεγάλο βαθμό, το εκλογικό σώμα δεν είναι ένας σταθερός πληθυσμός, αλλά διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα του ψησίματος των ενδιαφερομένων για προεδρίες και εκλόγιμες θέσεις: Αναζητούν οπαδούς και μέλη ή κοινωνικές γνωριμίες και τους ενεργοποιούν. Αν αυτό δεν συνέβαινε, μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος πιθανόν να καθόταν σπίτι, πολλώ δε μάλλον εάν πρόκειται για το νομαρχιακό και τα τοπικά όργανα του κόμματος. Δεν είμαστε σε εποχές που μας φανάτιζε μια τέτοια ιστορία.

Υπό το πρίσμα αυτό, το αποτέλεσμα των εκλογών για τη ΔΕΕΠ Αχαϊας της ΝΔ ερμηνεύεται ως καταφανώς πιο οργανωμένη και επιτυχής κινητοποίηση του νικητή και των συνεργατών του. Με τη σειρά του αυτό εξηγείται με δύο παράλληλους τρόπους. Αφενός ο νικητής είχε έντονη και μακρά επιθυμία για την επικράτηση, και προετοιμαζόταν εδώ και καιρό γι’ αυτήν, αντίθετα με τον ηττημένο, που ασχολήθηκε όψιμα και όχι με διακαή πόθο. Αφ’ετέρου, ο νικητής αποδείχθηκε ότι είχε πιο δοκιμασμένη κοινωνική δικτύωση. Βρήκε τους κατάλληλους συμμάχους και υποψηφίους που «μιλούν» στην κοινωνική βάση. Με λιγότερα λόγια, στις εκλογές αυτές, ο κόσμος της παράταξης ανταποκρίθηκε υπέρ του οικειότερου σχήματος, στα πρόσωπα του οποίου έβλεπε τον συναγωνιστή, τον φίλο και γνώριμο, τον «ένα από εμάς», όπως είθισται να λέγεται στις παρατάξεις στους κόλπους των οποίων αναπτύσσεται το βιωματικό στοιχείο και η αίσθηση κοινότητας.

Υπό την έννοια αυτή, το αποτέλεσμα είναι εντελώς δίκαιο και χρησιμότερο για τη ΝΔ: Είναι προτιμότερο να αναλαμβάνει ευθύνες εκείνος που έχει ζέση και επικοινωνία με τα κοινωνικά στελέχη, παρά εκείνος που- εκ του αποτελέσματος- υπολείπεται. Ακόμα και αν είναι καθόλα άξιος, ένα κομματικό σώμα πρέπει να κατέχει την κοινωνική διάλεκτο. Πολύ συχνά το πολιτικό μάνατζμεντ παραβλέπει αυτή τη διάσταση και αποξενώνεται από τον κόσμο. Ενώ τα κάνει όλα τόσο ωραία και επιστημονικά.

Ακούστηκε ότι ο αντίπαλος του νικητή είχε υποστήριξη από μηχανισμούς.Είτε αυτό δεν είχε βάση είτε οι μηχανισμοί δεν απέδωσαν είτε υποτιμήθηκαν οι μηχανισμοί του νικητή,που λειτούργησαν με πιο αναγνωρίσιμους κοινωνικούς κώδικες. Ούτως ή άλλως,εάν ένας πόλος εντός ΝΔ δεν ήθελε ως υποψήφιο και ως νικητή τον νικητή, καθυστέρησε απαγορευτικά πολύ να αντιδράσει. Και αφού καθυστέρησε, κακώς αντέδρασε, δίνοντας δικαιώματα σε παρατηρητές να μιλάνε για ήττα, σε μια μάχη που ουσιαστικά δεν δόθηκε.

Μένει το ερώτημα τι γίνεται με τους ενεργούς ή δυνητικούς ψηφοφόρους της ΝΔ που δεν τους άγγιξε πουθενά όλη αυτή η ιστορία, που δεν αποτέλεσε εκκωφαντική υπόθεση ούτε εξελίχθηκε ως μητέρα μαχών και άλλα επικά. Αυτή είναι μια ερώτηση που άπτεται των σχέσεων της κοινωνίας με την πολιτική ή μάλλον με την έννοια και τους κανόνες της πολιτικής, σήμερα. Ίσως και να ξέρει τι κάνει ο Κ. Μητσοτάκης που αφήνει να εξελίσσονται αυτά με τους λιγότερο επώδυνους τραυματισμούς. Το παιχνίδι δεν παίζεται απλώς με άλλο τρόπο. Είναι ένα άλλο παιχνίδι.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω