Για μια πολιτική αλλαγών κι όχι μεταρρυθμίσεων

Μαρίνος Σκανδάμης

Η πρόσφατη μελέτη δεδομένων, από το Δίκτυο Ερευνας για Προοδευτική Πολιτική του Πανεπιστημίου Οξφόρδης κι ο διάλογος, που προκλήθηκε μεταξύ Βρετανών ακαδημαϊκών και αρθρογράφων, δείχνει ότι η υιοθέτηση Δεξιών ή και αμιγώς Κεντρώων πολιτικών, από τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, δεν αποφέρει σε αυτά νέους ψηφοφόρους.

Τα Κεντροαριστερά κόμματα, που υπόσχονται λ.χ. μια πιο σκληρή στάση στο θέμα της Μετανάστευσης ή χαμηλές δημόσιες δαπάνες, είναι απίθανο να προσελκύσουν δυνητικούς ψηφοφόρους της Δεξιάς, ενώ κινδυνεύουν να αποξενώσουν και τους υπάρχοντες Προοδευτικούς υποστηρικτές τους. Κι αυτό γιατί «οι ψηφοφόροι τείνουν να προτιμούν το πρωτότυπο από το αντίγραφο», δηλαδή να επιλέγουν ευχερέστερα γνήσια Δεξιά κόμματα από τα ιμιτασιόν δεξιόστροφα Σοσιαλδημοκρατικά.

Στην Ελλάδα, μετά την εκλογική κατακρήμνιση του ΠΑΣΟΚ -το 2012 κι ακόμη περισσότερο το 2015- δεν μπόρεσε να συγκροτηθεί άλλος μόνιμος ισχυρός πολιτικός πόλος, ενάντια στη ΝΔ. Δηλαδή, ένα άλλο Σοσιαλιστικό, Σοσιαλδημοκρατικό ή Αριστερό κόμμα, με μεγάλα εκλογικά ποσοστά, που θα του επέτρεπαν σταθερή κυβερνητική παρουσία και χρονική αντοχή.

Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, που έφθασε σε σημείο διάλυσης, επιβεβαιώνει αυτό. Η κατίσχυση της Δεξιάς σκέψης και πράξης, που αναπαράγεται δημόσια, από οικονομικά και μιντιακά συστήματα ως η μόνη κανονικότητα, έχει επιβάλει ένα νέο πολιτικό ήθος στα άλλα, πλην της ΝΔ, κόμματα του λεγόμενου Δημοκρατικού τόξου.

Στα κόμματα αυτά «υποδεικνύεται» από την ηγεμονική Δεξιά σκέψη να λειαίνουν το λόγο τους, να αποφεύγουν αμφισβήτηση της πολιτικο-οικονομικής Δεξιάς «τάξης» και να συγκλίνουν στο Κέντρο ως melting pot, δηλαδή το χωνευτήρι διαφορετικών πολιτικών χώρων σε ένα ομογενοποιημένο καθεστώς., όπου η ανάγκη για ριζικές αλλαγές στον τρόπο διοίκησης της χώρας και στο μοντέλο ανάπτυξής της υποκαθίσταται από απλές «μεταρρυθμίσεις».

Η κατάσταση αυτή ενθαρρύνει την «υπευθυνότητα» και την «ανεύρεση συναινέσεων» ως τις μόνες αποδεκτές πολιτικές στάσεις.

Ομως, η υποχώρηση από το ότι η πολιτική είναι κατ’ εξοχήν σύγκρουση -στην οποία δεν υπάρχουν εχθροί όπως ο Λαϊκισμός επιδιώκει να δημιουργεί αλλά μόνο πολιτικοί αντίπαλοι σε αντιπαράθεση διαφορετικών ιδεών και προτάσεων- οδηγεί περισσότερο σε ένα αδιαφοροποίητο πολιτικό σύστημα.

Στην εσφαλμένη αυτή λογική του… «όλοι ίδιοι είστε», ο λαός είτε απομακρύνεται από την πολιτική διαδικασία, καταγράφοντας όλο και περισσότερο υψηλά ποσοστά αποχής από τις εκλογές, είτε εμπιστεύεται τα Δεξιά κόμματα ως ικανότερους εκφραστές του συντηρητικού αδιαφοροποίητου συστήματος.

Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιφυλάσσει για τον εαυτό του τον ρόλο του διορθωτή νομοσχεδίων της ΝΔ. Γιατί, δεν είναι άλλο ένα μεταρρυθμιστικό κόμμα, αλλά όπως κι ο τίτλος του επισημαίνει, ένα «Κίνημα Αλλαγής».

Στην κατεύθυνση αυτή, η κάθετη άρνηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει το νομοσχέδιο για την Επιστολική Ψήφο Αποδήμων, λόγω επέκτασής της ως δυνατότητα επιλογής στο σύνολο του πληθυσμού εντός χώρας, πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία για άρνηση των κύριων νομοσχεδίων της κυβέρνησης ΝΔ.

Κι αυτό γιατί η κυβερνητική κουλτούρα νομοθέτησης είναι, κατά κανόνα, στον πυρήνα της αντιδημοκρατική, αφού με πρόφαση δικαιώματα, διορθώσεις και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, επιδιώκει την αλλοίωση των δημοκρατικών κανόνων και τη λειτουργία του λεγόμενου Επιτελικού Κράτος προς όφελος των λίγων, όπως εξάλλου και το ψήφισμα – καταδίκη του Ευρωκοινοβουλίου επιβεβαιώνει για το κυβερνητικό καθεστώς.

Ετσι, η κατάθεση δικών μας προτάσεων νόμου, αποτελεί ασφαλή οδό ανοικτής προβολής θέσεων στην κοινωνία.

Μάλιστα, ενόψει του ορθού στόχου που έθεσε ο Ν. Ανδρουλάκης, να είμαστε στις ευρωεκλογές η πρώτη αντίπαλη δύναµη της ΝΔ, οφείλουμε να συστρατευτούμε στον αγώνα για ανάδειξη διακριτών στοιχείων του ΠΑΣΟΚ, που θα το καταστήσουν κυβερνητική δύναμη μεγάλων αλλαγών.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω