Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: «Από οχτώ χρονών έλεγα ότι είμαι συνθέτης»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Ευχάριστη έκπληξη το βιβλίο σας. Από ποια ανάγκη σας προέκυψε;

Σας ευχαριστώ θερμά! Οπως όλοι, έτσι και εγώ έχω ερωτηματικά, αλλά κάποιες φορές βλέπω ξεκάθαρα κάποιες έννοιες, οι οποίες όμως δεν αναδεικνύονται όπως θα έπρεπε ή όπως πραγματικά είναι. Ηθελα λοιπόν να αποτυπώσω με ουσιαστικά, πρακτικά παραδείγματα και με ωραία  αισθητική κάποιες σκέψεις που έχω συγκεντρώσει όλα τα χρόνια που ασχολούμαι με την τέχνη.

Διάφοροι άνθρωποι που διάβασαν το βιβλίο μού είπαν όλοι, καθένας φυσικά με τον τρόπο του, το ίδιο πράγμα: Επιτέλους καταλάβαμε πράγματα γύρω από την τέχνη σε σχέση με τη ζωή στα οποία κανένας δεν είχε καθίσει να εμβαθύνει -έννοιες και λανθασμένες αντιλήψεις, πράγματα που προσπερνούσαμε… Ουσιαστικά αυτό το βιβλιαράκι λειτουργεί σαν ένα κρυφό λυσάρι της τέχνης -κατά την προσωπική μου άποψη πάντα.

Κάνετε έναν σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στο χάρισμα και στην κλίση. Εσείς, ξεκινώντας τις μουσικές σας σπουδές στην ηλικία των 5 ετών, ανήκετε στους χαρισματικούς. Πώς θυμάστε εκείνη την εποχή, πώς διαχειριστήκατε αυτό το «δώρο»;

Το αν πραγματικά είμαι χαρισματικός θα το δείξει ο χρόνος… Από κει και πέρα, επειδή σίγουρα ήμουν ξεχωριστός, ενστικτωδώς έκανα πάντα πίσω την ώρα της κακής πλευράς της έκθεσης, της υπερέκθεσης… Εκανα υπομονή, δούλεψα αμέτρητες ώρες και, όταν ενηλικιώθηκα, ξεκίνησα να δουλεύω επαγγελματικά με συγκεκριμένο στόχο από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου.

Είχατε την ευκαιρία να ζήσετε από κοντά έναν ζωντανό μύθο , την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αφού, εντεκάχρονος ων, υποδυθήκατε τον μικρό της γιο στη Μελωδία της ευτυχίας. Τι θυμάστε από εκείνη;

Τη μοναδικότητά της! Ξέρω από κοντά πως «μυρίζει» το μοναδικό! Το μουσείο εν ζωή, πριν γίνει μουσείο!

Συνθέσατε στα 19 σας το μουσικό σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004. Πώς βιώσατε την εμπειρία και πώς λειτούργησε αυτή στην πορεία;

Το βίωσα με συγκρατημένη χαρά, διότι με περίμενε υπερβολικός φόρτος εργασίας από το 2002 μέχρι και την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ετσι, δεν είχα καθόλου χρόνο για να το σκεφτώ ή για να πάρουν τα μυαλά μου αέρα. Επρόκειτο για ένα τρομερά σημαντικό γεγονός, που δεν θα ξανασυνέβαινε. Παρ’ όλα αυτά, δεν ένιωθα το μούδιασμα που θα περίμενε κανείς, αποτυπώνοντας κάτι παγκοσμίως και για πάντα -ίσως είχα άγνοια κινδύνου. Ηταν το πρώτο γκολ που έβαλα σε σχέση με την απεύθυνσή μου στους άλλους: Να, βλέπετε; Από οχτώ χρονών έλεγα ότι είμαι συνθέτης και κατάφερα να κάνω κάτι πολύ σημαντικό στο ξεκίνημά  μου! Αυτό μου έδωσε τη σιγουριά ότι κάνω σωστά ό,τι κάνω!

«Τώρα η μουσική υπάρχει παρεμπιπτόντως» γράφετε, αναφερόμενος στην έλλειψη αυθεντικότητας στη μουσική, ενώ σημειώνετε ότι «τα αυθεντικά στυλ ή μουσικά κινήματα σταματούν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ‘80». Ακούγεται δυσοίωνο. Τι πρέπει να γίνει για να ταρακουνηθεί το «βόλεμα»  της μουσικής;

Σπάνια ένα φυσικό θαύμα, αφότου το καταστρέψουμε ή το μειώσουμε, αναγεννάται… Μπορεί λοιπόν να περάσουν αιώνες μέχρι να γεννηθεί η νέα μουσική. Μπορεί να μην είμαστε εδώ. Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε όσοι σεβόμαστε τη μουσική είναι να σεβόμαστε ό,τι έχει δοθεί στο παρελθόν και, αν πραγματικά έχει κάτι σημασία, να δημιουργηθεί στο παρόν και ίσως έτσι καταφέρει να βγάλει εισιτήριο για το μέλλον…

Θα εδραιωθεί ο νέος τρόπος έκφρασης, που αυτή τη στιγμή νιώθω πως σιγοβράζει. Πρέπει να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα, ώστε να ανθήσει η νέα τέχνη, όπως τα χρόνια που αυτό συνέβαινε ερήμην της.

Εχουμε χρέος να παραδώσουμε τα καινούργια υλικά. Πρέπει να επικεντρωθούμε αποκλειστικά σ’ αυτό. Η εποχή και η ζωή μας αλλάζουν εντελώς και ελπίζω ότι αυτό θα γεννήσει νέες αφορμές μέσα μας για να παραδώσουμε κάτι καινούργιο στο επέκεινα!

Θίγετε, επίσης, τα θέματα διαφορετικότητα, παιδεία, ρατσισμός. Κατά πόσο υπολειπόμαστε στη δεύτερη με αποτέλεσμα να ζει και να βασιλεύει ο τελευταίος;

Δεν υπήρχε ποτέ, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η απαραίτητη διαυγής ευαισθησία που χρειάζεται για να αφουγκραστείς τον προσανατολισμό ενός νέου μυαλού. Αυτό δημιουργεί τεράστιες παρεξηγήσεις και δεν χρησιμεύει ώστε να μπει ένας νέος άνθρωπος αμεσότερα και ευθύβολα στον σωστό προσωπικό του δρόμο. Οποιος ψάχνεται κι είναι ανήσυχος λίγο παραπάνω μπορεί να έχει την τύχη… Πάντα φυσικά με τις λαμπρές εξαιρέσεις φωτεινών ανθρώπων που λειτουργούν ως καθοδηγητές είτε είναι δάσκαλοι είτε είναι δάσκαλοι ζωής!

Στο μυαλό το δικό μου δεν υφίσταται ρατσισμός και ούτε καν θέλω να δώσω βαρύτητα σε έννοιες που προσβάλλουν τον άνθρωπο διαχωρίζοντάς τον εν γένει… Ποιο στόμα άνοιξε και διαχώρισε ποιον; Και πότε; Ποια μικροκοινωνία πληγώνει ανθρώπους; Ποιος τσουβαλιάζει με αυτόν τον τρόπο τις μοναδικότητες;

Ας μη δώσουμε άλλη βαρύτητα σε όλα αυτά, ας μην τα θεωρήσουμε αυτονόητα μορφώματα, ας τους γυρίσουμε για τα καλά την πλάτη αποδυναμώνοντας τα δηλητήρια των σκέψεων από τις οποίες πηγάζουν…

Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Επιτροπής Ελλάδα 2021. Πείτε μας (και) γι’ αυτή την εμπειρία.

Ηταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχω κάνει μέχρι σήμερα… Συνέβαλα με αγώνα προσωπικό και μεγάλο πάθος στην υλοποίηση των πολλαπλών και δύσκολων καλλιτεχνικών απαιτήσεων των project που εκπόνησε το έργο της επιτροπής τα τελευταία δύο χρόνια, είμαι υπερήφανος για το έργο και χαρούμενος για τους ανθρώπους με τους οποίους ήρθα σε επαφή και συνεργάστηκα στενά. Το έργο της επιτροπής δεν μπορεί κανείς να το αναφέρει σε μια δυο γραμμές… Είναι όλα αναρτημένα στο site greece2021.gr. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί και να θυμηθεί όλα αυτά που συνέβησαν τόσο ιστορικά με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, αλλά κυρίως μπορεί να πληροφορηθεί λεπτομερώς για όλες τις δράσεις της επιτροπής Ελλάδα 2021, που συνέβαλε τα μέγιστα, κυοφορώντας και γεννώντας σοβαρές βάσεις και στόχους για την «επόμενη μέρα» της πατρίδας μας.

Πανδημία και κατεβασμένα ρολά. Πώς επέδρασε αυτή η συνθήκη πάνω σας – στον άνθρωπο και καλλιτέχνη;

Δεν με επηρέασε τόσο, γιατί έχω πάρα πολύ συχνά κατεβασμένα ρολά από μόνος μου – θα έλεγα πως σπάνια τα σηκώνω… Μου αρέσει να απομονώνομαι και το έκανα ανέκαθεν αυτό… Αυτό που είναι καταστροφικό είναι ότι ο τομέας των δημιουργών έχει πληγεί ολοκληρωτικά. Οχι μόνο τώρα στην πανδημία, η κατρακύλα έχει αρχίσει χρόνια τώρα. Το ίδιο και για τους καλλιτέχνες γενικότερα! Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή και δεν μπορεί να γίνει εδώ.

Συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής, περφόρμερ, συνεργασίες με μεγάλα ονόματα της μουσικής και του θεάτρου, διακρίσεις, περιοδείες στο εξωτερικό… Τι πυροδοτεί την ανελλιπώς δημιουργική έκφραση των πολλαπλών πτυχών σας;  

Η ανάγκη της έκφρασης. Η τέχνη είναι μια αναπνοή. Γεννιέται και πεθαίνει συνέχεια. Σκοπός είναι να υπάρχει οξυγόνο.

Το βιβλίο σας έχει αγκαλιαστεί θερμά. Θα το ξαναεπιχειρούσατε;

Δεν επιχειρώ ποτέ κάτι πάνω στην πεπατημένη! Το αντίθετο μάλιστα! Αν προκύψει παρόμοια ανάγκη, φυσικά θα το ξανακάνω! Με την ευκαιρία, θέλω να ευχαριστήσω τις εκδόσεις Διόπτρα, που μου έδωσαν όλο τον χώρο και την πολυτέλεια για να φτιάξω ακριβώς αυτό που ήθελα, τόσο στο περιεχόμενο όσο και στο στυλ που έχει το βιβλιαράκι, το οποίο έγραψα το 2017. Το ξανασκάλιζα μεταξύ 2018-2019 και, μόλις τελείωσα, υπογράψαμε τη συνεργασία μας το 2019. Ημασταν, λόγω πανδημίας, μια στο σταμάτα και μια στο ξεκίνα. Ετσι, τελικά κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2021. Δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω όλους τους αναγνώστες για την υποδοχή που εισπράττουμε! Δεν το περίμενα! Ευχαριστώ επίσης τον Κωσταντίνο Παπαδόπουλο και την Αλεξάνδρα Αυγερινού για όλα! 

Κλείνοντας, τι θα θέλατε να δείτε να αλλάζει αυτή τη χρονιά;

Το θέμα της υγείας φυσικά, να κλείσουμε μια για πάντα αυτό το κεφάλαιο. Και τα κακώς κείμενα των περασμένων ετών ! Εχει η χρονιά να επουλώσει πολλά τραύματα, άμα θέλει.

Εύχομαι ελπίδα και υγεία σε όλο τον κόσμο!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News