«Γιατί κρατάμε κρυμμένο τον θησαυρό μας;» – Η θλίψη της Βασιλικής Καραγιάννη για την αμαύρωση του «Απόλλωνα»
Ο φωτογραφικός φακός της «ΠτΔ», ακολούθησε την καταξιωμένη σε Ελλάδα και εξωτερικό, πατρινή υψίφωνο, καθώς με έκδηλη απογοήτευση και απορία, βλέπει τη βεβηλωμένη από συνθήματα πρόσοψη του «Απόλλωνα».
Τη θλίψη της για την κατάντια και την αμαύρωση του «Απόλλωνα» εκφράζει στην «ΠτΔ» η Βασιλική Καραγιάννη, αντικρύζοντας το «πληγωμένο» Δημοτικό Θέατρο της πλ. Γεωργίου και ενθυμούμενη την εποχή που σε αυτό τον χώρο έδινε την πρώτη μαθητική της συναυλία και αργότερα μόλις στα 16 της, πραγματοποιώντας το πρώτο ρεσιτάλ τραγουδιού!
Ο φωτογραφικός φακός της εφημερίδας μας, ακολουθεί την καταξιωμένη σε Ελλάδα και εξωτερικό, πατρινή υψίφωνο, καθώς με έκδηλη απογοήτευση και απορία, βλέπει την βεβηλωμένη από συνθήματα πρόσοψη του «Απόλλωνα», τα σπασμένα σκαλοπάτια, τις κατεστραμμένες πόρτες και την μετατροπή του σε «λαϊκό υπνωτήριο» από ανέστιους και εμπεριστάτους συνανθρώπους μας.
«Αυτή η κατάσταση είναι λυπηρή και θέλω να πιστεύω ότι είναι άκρως προσωρινή και ότι είναι η αφορμή για να αρχίσουν τα έργα ανάπλασης …χθες!» λέει με απόλυτο τρόπο στην «ΠτΔ» και υπογραμμίζει: «Συνιστά θλίψη για μένα! Εχω πολλές μνήμες από εδώ, αφού εκτός των άλλων εδώ είχα και την πρώτη συναυλία μου! Είναι ένα από τα ελάχιστα, ανάλογης αισθητικής και αρχιτεκτονικής σε ολόκληρη την Ελλάδα θέατρα. Δυστυχώς ανακαλύπτω ότι στην Ελλάδα δεν το ξέρουν πολλοί το δικό μας θέατρο «Απόλλων, όπως γνωρίζουν τα αντίστοιχα της Σύρου και του Πειραιά. Κάτι φταίει γι’ αυτό…».
«ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ!»
«Η Πάτρα οφείλει να αναδείξει την όπερα και το λυρικό τραγούδι! Είναι χρέος της! Να το παραδώσει στους τωρινούς και στους επόμενους. Μην ξεχνάμε ότι ο ‘’Απόλλων’’ κτίστηκε ακριβώς για να στεγάσει το λυρικό θέατρο» τονίζει η Βασιλική Καραγιάννη, για να συνεχίσει:
«Και πρέπει να αρχίσει η επαναλειτουργία του με κάτι μεγάλο, γιατί όχι με μία όπερα! Η Πάτρα έχει σπουδαίες ορχήστρες, χορωδίες, μουσικούς και σχολές χορού. Γιατί το αναφέρω αυτό; Διότι για να γίνει μια όπερα, χρειάζονται ορχήστρα, χορωδία, ένα μπαλέτο ενδεχομένως και σολίστες. Με λίγα λόγια, το γηγενές καλλιτεχνικό δυναμικό επαρκεί, για να γίνει παραγωγή μιας όπερας. Εχουμε επιπλέον σπουδαίους σκηνοθέτες και μαέστρους, τι μας λείπει;
Μπορούμε λοιπόν να παραγάγουμε τοπικό καλλιτεχνικό προϊόν και βέβαια να είμαστε ανοικτοί σε συνεργασίες σε ό,τι μας λείπει.
Μπορεί η αναμόρφωση του «Απόλλωνα» να γίνει η αφετηρία για την ανάδειξη του ντόπιου καλλιτεχνικού δυναμικού και για τη δημιουργία δικών μας παραγωγών. Είναι η μεγάλη μου ευχή, μέσα από την καρδιά μου. Το αξίζει η Πάτρα! Αν δεχθούμε ότι κάποια μερίδα Πατρινών αγνοούν την όπερα και το λυρικό τραγούδι, πιστεύω ότι ο κόσμος εκπαιδεύεται. Αν το μάθει θα έρθει. Χρειάζεται μια ωραία προβολή. Και επειδή είναι σε ξένες γλώσσες όλες οι όπερες και νομίζει κάποιος ότι θα ‘ρθει και δεν θα καταλάβει, έχουμε βάλει υπέρτιτλους στα Ελληνικά, ώστε να καταλαβαίνει ο κάθε θεατής την υπόθεση του έργου, σαν να βλέπει ταινία! Είναι η πιο ολοκληρωμένη μορφή τέχνης η όπερα!».
Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟΝ «ΑΠΟΛΛΩΝΑ»
Με πραγματική νοσταλγία, θυμάται τα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα στην Πάτρα και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε το θέατρο «Απόλλων»:
«Ημουν στο Παλλάδιο Ωδείο, σε ένα καταπληκτικό νεοκλασικό στην οδό Γούναρη, στο ύψος των Υψηλών Αλωνίων. Ηταν του μαέστρου της Μπάντας, Αλέξανδρου Παπαγεωργόπουλου, που δυστυχώς έφυγε πολύ νέος, ενώ καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν ο σπουδαίος Κωνσταντίνος Κυδωνιάτης. Ο Παπαγεωργόπουλος, ήταν εκείνος που στα 14 μου, με ώθησε να ασχοληθώ με το τραγούδι. Το θυμάμαι σαν όνειρο, είχα αρχίσει από 7 ετών. Η πρώτη μου επαφή ήταν το ακορντεόν, αρχικά με δασκάλα την Χριστιάνα Μπογδανοπούλου, σύζυγο του καλλιτεχνικού διευθυντή του Δημοτικού Ωδείου, Γεράσιμου Βουτσινά και στη συνέχεια με δάσκαλο τον Γεώργιο Κωτσάκη. Οφείλω πάρα πολλά σε όλους τους καθηγητές μου, όπως επίσης και στην κ. Βούλα Παπαγεωργοπούλου, που ξεκίνησα πιάνο μαζί της και συνέχισα με τον αδελφό της Γεράσιμο Πομώνη. Στο Δημοτικό Θέατρο έκανα τις πρώτες μου συναυλίες, παιδάκι μόλις 7 χρονών, με ακορντεόν και μετά πιάνο και πρώτη φορά τραγούδησα σε κοινό, σε ηλικία 16 ετών στον «Απόλλωνα»! Είναι οι αναμνήσεις μου πολύ έντονες και βαθιά συναισθηματικές»,
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
