Γκαναέλ Μπρεσού: Περνάμε μια κρίση που δεν τελειώνει

Κρίστυ Κουνινιώτη

Με την καλλιτεχνική φύση των γονιών της να έχει περάσει στο DNA της, κι έχοντας κάνει τα πρώτα της βήματα στο σχέδιο πλάι στον πατέρα της, η πορεία της ήταν προφανώς προδιαγεγραμμένη. Η αρχιτέκτων-εικαστικός Γκαναέλ Μπρεσού μάς ταξιδεύει από το Παρίσι στην Πάτρα, με «στάσεις» σε σημαντικούς σταθμούς της ζωής της.

Εντονες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Θυμάμαι ότι ξεκίνησα το σχέδιο στο πλευρό του πατέρα μου, μαθηματικό καθηγητή στο λύκειο, στο γραφείο του, που ήταν και εργαστήρι ζωγραφικής. Δεν μιλούσαμε πολύ άλλα είχαμε ένα διάλογο μέσα από το σχέδιο. Θυμάμαι τους γονείς μου που έκαναν μόνοι τους τη δύσκολη διαμόρφωση ενός παλιού πέτρινου κτίσματος στη Boυργουνδία με πολύ κόπο και όνειρα για την οικογένεια. Αυτές οι δύο μνήμες έχουν να κάνουν με αυτό που είμαι.

Τι σας οδήγησε στις σπουδές Αρχιτεκτονικής;
Πήγαινα τρέχοντας από πολύ μικρή με τον πατέρα μου κάθε Τετάρτη απόγευμα στα μουσεία του Παρισιού και στις εκθέσεις. Εμενα τότε σε μια πολυκατοικία σχεδιασμένη από τον Le Corbusier, ένιωθα και έζησα πριν να μελετήσω αργότερα τις 5 αρχές του σχεδιασμού του. Χωρίς να το καταλάβω, σιγά-σιγά απόκτησα μια γνώση με ιστορικές αναφορές, καλλιτεχνικές ευαισθησίες και ένα κριτικό βλέμμα. Μετά το λύκειο, οι γονείς με ενθάρρυναν να συμμετάσχω σε διαγωνισμό για την είσοδο σε μια δημόσια σχολή φημισμένη στη Γαλλία, την Ecole Boulle όπου απέκτησα μετά από τρία χρόνια, το δίπλωμα Εφαρμοσμένων τεχνών – Αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων. Στη συνέχεια πέρασα στην Ecole d’Architecture Paris-La-Villette, οπότε με το πτυχίο Αρχιτεκτονικής ολοκλήρωσα έναν κύκλο.

Στην Πάτρα βρεθήκατε όταν…
Η απόφαση να φύγεις από τη χώρα σου, δεν είναι ποτέ εύκολη. Στην Πάτρα βρέθηκα με τον άνδρα μου, αθηναίο, καθηγητή στο Μεσολόγγι. Οπότε βρίσκομαι εδώ γιατί βρήκα την αγάπη ενός καταπληκτικού ανθρώπου! Εχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη της χώρας και όχι μόνο στα νησιά. Η Πάτρα είναι μια μικρή πόλη με πολύ καλή ποιότητα ζωής, αυτό δεν το έχει το Παρίσι. Η φύση είναι μοναδικό θέαμα που με εμπνέει κάθε μέρα.

Πώς ήταν τα πράγματα αρχικά, σε έναν ξένο τόπο, και πώς εξελίχθηκαν -σε προσωπικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο;
Τον πρώτο καιρό ήμουν έκπληκτη που οι Πατρινοί εκφράζονταν πολύ αρνητικά για την πόλη τους και τους βρήκα πολύ κλειστούς. Ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα σε ένα φιλικό και επαγγελματικό χώρο του γραφείου του αρχιτέκτονα Γιάννη Πανταζόπουλου και Ολγγας Αλεξανδρίδη. Στη Γαλλία, ο αρχιτέκτονας αναγνωρίζεται κυρίως ως καλλιτέχνης. Ο ρόλος του είναι να σχεδιάζει χώρους, λαμβάνοντας υπόψη την εμφάνιση, την ένταξη του κτίσματος στο δομημένο ή το φυσικό περιβάλλον, την ασφάλεια, την προσβασιμότητα, τη λειτουργικότητα, το κόστος, τον καθορισμό των κατασκευαστικών υλικών, και διαδικασίες φιλικές στο περιβάλλον. Στην Ελλάδα μόνο 2% των κτιρίων έχουν σχεδιαστεί από αρχιτέκτονες. Η δυσκολία να βρεις καλούς μαστόρους δείχνει την ανάγκη δημιουργίας, πριν χαθούν για πάντα, μιας δημόσιας σχολής-επαγγελματικής εκπαίδευσης, με κορυφαίους τεχνίτες των ντόπιων υλών (της πέτρας, του ξύλου, του πηλού του υφάσματος κ.λπ.) για συντήρηση, νέες κατασκευές και αντικείμενα. Περνάμε και μια κρίση από το 2008 που δεν τελειώνει, για να προσαρμοστεί κανείς βιώσιμα επαγγελματικά στην Πάτρα είναι πολύ δύσκολο. Οπότε έχω προσανατολιστεί και στην εκπαίδευση, με τα παιδιά, και αυτό με γεμίζει σαν άνθρωπο.

Τι σας εμπνέει σε ό,τι σχεδιάζετε/διακοσμείτε και πώς λειτουργείτε όταν πρόκειται για προσωπικούς χώρους;
Εμπνέομαι πολύ από τη φύση, είμαι και πολύ προσεκτική στα χρώματα, τις υφές, μ’ αρέσουν τα φυσικά υλικά, η φαντασιακή διάσταση και η αφαίρεση. Οταν σχεδιάζω για προσωπικούς χώρους ή για τρίτους, μελετώ το κάθε τετραγωνικό μέτρο με κάθε λεπτομέρεια. Με εμπιστοσύνη στον ρόλο του αρχιτέκτονα και με καλούς συνεργάτες, μπορούμε να πάμε μακριά και δημιουργικά.

Αναφερθήκατε προηγουμένως στην ενασχόλησή σας με την εκπαίδευση. Μιλήστε μας για το «κομμάτι» διδασκαλία στο Εικαστικό Εργαστήριο του Δήμου Πατρέων -έργα μαθητών σας, μάλιστα, επιλέχθηκαν να κοσμήσουν τους χώρους του ΝΟΠ.
Είχα την τύχη μετά μια έκθεση το 2006, να δεχτώ την πρόσκληση της Κλεοπάτρας Δίγκα, διευθύντριας του Εικαστικού Εργαστήριου της Πάτρας. Εμαθα πολλά από την εξαιρετική Ειρήνη Μπράττη. Ξεκίνησα να διδάσκω ζωγραφική-κατασκευές σε παιδιά στο Εικαστικό Εργαστήριο του Δήμου Ρίου για πέντε χρόνια και από 2014 στην Πάτρα. Προσπαθώ να διατηρώ ένα χαρούμενο κλίμα και ζωντανό το ενδιαφέρον των παιδιών. Δουλεύουμε πάνω σ’ ένα θέμα, με διαφορετικά μέσα και υλικά. Εμπνέω τα παιδιά για να δημιουργήσουν ξεχωριστό προσωπικό έργο. Κάθε χρόνο στο τελευταίο μάθημα, οργανώνω με γιορτινό τρόπο, εργαστήρι για ένα ομαδικό έργο. Ο ΝΟΠ ενθουσιάστηκε για μια σειρά του 2019, τους ευχαριστώ για την αξιοποίηση στον χώρο τους. Τα έργα δεν πρέπει να μένουν στην αποθήκη! Μια φόρα τον χρόνο οργανώνω την παραγωγή ενός Video–Animation από παιδιά για το Διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους στο οποίο γίνεται μια εντυπωσιακή δουλειά από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Δημήτρη Σπύρου, που παρακολουθώ εδώ και χρόνια.

Επαγγελματίας, σύζυγος και μητέρα. Πώς τα πάτε με τις ισορροπίες στους ρόλους σας;
Είμαι τυχερή που ο άνδρας μου συμμετέχει ενεργά σε κάθε επίπεδο. Βέβαια, κι εγώ τον στήριξα στις επιλογές του το διάστημα που δούλευε στην Αθήνα. Η δουλειά του εικαστικού απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και απομόνωση, κάτι που είναι δύσκολο στην οικογενειακή μου καθημερινότητα, το πετυχαίνω όμως περιοδικά.

Ονειρεύεστε να…
Ονειρεύομαι να μπορώ να ασκώ τις δραστηριότητές μου με καλύτερους όρους. Ενα καλύτερο μέλλον για τους νέους και τα παιδιά μας, μια Πάτρα που να σέβεται το διαφορετικό, το περιβάλλον, μ’ ένα μεγάλο δίκτυο πεζόδρομων.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω