Η αποφυγή της αμαρτίας και η ένωσή μας με τον Δημιουργό μας Θεό
Του Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου*
Η Αγία μας Εκκλησία τη Μ. Δευτέρα μάς υπενθυμίζει τη στάση και ενέργεια του παγκάλου Ιωσήφ, όταν η σύζυγος του αφεντικού του Πετεφρή τον προκάλεσε να διαπράξουν την σαρκική μίξη. Ο Ιωσήφ όχι μόνον αντιστάθηκε, αλλά εγκατέλειψε ακόμη κι αυτά τα ενδύματά του, για να μην δεχθεί την αμαρτωλή πρόταση της αλλοφρόνου γυναικός.
Αυτό το συγκλονιστικό παράδειγμα έρχεται για να συνταράξει το είναι μας και να μας τονίσει την στάση μας έναντι της αμαρτίας. Ο Νυμφίος της ψυχής μας που λιτανεύεται τις πρώτες ημέρες της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος μάς θέτει το δίλημμα: Τι επιθυμείτε; Να παραμείνετε εγκλωβισμένοι στα θέλγητρα της σαρκός και του αμαρτωλού κόσμου ή να γυμνώσετε τον εαυτόν σας με καθημερινό αγώνα από όλα αυτά και να σπεύσετε προς εμένα τον Δημιουργό σας, την πηγή της ελευθερίας;
Αυτό το δίλημμα βεβαίως δεν τίθεται μόνο κατ’ αυτές τις ημέρες, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της επιγείου πορείας μας έως ότου οδηγηθούμε ενώπιον του Κριτού. Δυστυχώς, ο άνθρωπος, κυρίως στη σημερινή εποχή, αντιμετωπίζει το δίλημμα χωρίς πολλή σκέψη, υποκύπτοντας εν πολλοίς σε κάθε αμαρτία.
Είναι γεγονός ότι είναι πολλά τα θέλγητρα που ανταποκρίνονται στις ροπές της κακίας και της αμαρτωλότητος που ενοικούν στον πεπτωκότα άνθρωπο. Ο άνθρωπος μετά την πτώση του στον παράδεισο εισήλθε στον χώρο της φθοράς και του θανάτου και είναι επιρρεπής στην παρακοή του θελήματος του Δημιουργού του Θεού. Επιθυμεί αφ’ ενός να είναι παιδί του ουρανίου Βασιλέως και της Αγίας Του Εκκλησίας, αφ’ ετέρου ευρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπος με τις επιθυμίες της σαρκός και του αμαρτωλού κόσμου και κατ’ αυτόν τον τρόπο διχάζεται. Προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Επιθυμεί να απολαύσει τα θέλγητρα του κόσμου, σύροντας την ψυχή του στην υλιστική και αμαρτωλή ζωή και ταυτοχρόνως πιστεύει ότι δεν απομακρύνεται από τον Δημιουργό του Θεό.
Πορευόμενος, όμως, με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος αποβαίνει «δίψυχος», κατά τον Αγιο Ιάκωβο και παύει να είναι προσωπικότητα. Πορευόμενος ο διχασμένος άνθρωπος βασανίζεται, καθώς αμφιταλαντεύεται σε αντίθετες πρακτικές μη δυνάμενος να αποδεχθεί το θείο θέλημα. Ως συνέπεια τούτου εισέρχεται στον χώρο των ψυχονευρωτικών καταστάσεων, χωρίς να μπορεί να εύρει θεραπεία ούτε σε ψυχαναλυτές ούτε σε ψυχίατρο ή και σε κοινωνιολόγο ούτε πουθενά.
Ο μόνος ψυχίατρος, ο οποίος ημπορεί να θεραπεύσει την ψυχή του ανθρώπου είναι ο Δημιουργός του Θεός, επειδή Αυτός τον δημιούργησε -όσο κι αν το αρνούνται οι άθεοι υπαρξιστές, οι ημιμαθείς επιστήμονες και οι υλιστές- και ως Δημιουργός του ημπορεί να τον ενοποιήσει, να τον ιατρεύσει και να τον ελευθερώσει οντολογικά.
Αρα είναι αδήριτος ανάγκη ο άνθρωπος να λάβει την απόφαση να πει όχι στα θέλγητρα του αμαρτωλού κόσμου, στις επιθυμίες της σαρκός και στις αμαρτωλές ροπές.
Βεβαίως, αυτό δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται συνεχής σκληρός αγώνας και ορθόδοξη εκκλησιαστική άσκηση. Ετσι, με την βοήθεια του Παθόντος υπέρ ημών, θα ελκύσει ο αγωνιστής ορθόδοξος την Χάρη του Θεού, η οποία θα τον οδηγήσει στην αιώνια αλήθεια που είναι ο Δημιουργός μας Θεός.
*Ο Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος είναι Ιεροκήρυκος της Ι. Μ. Πατρών και Δρ. Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή
Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω
