Η κατάρα του Φαραώ

Κωνσταντίνος Μάγνης

Η ζωή έχει τα δικά της αστυνομικά μυστήρια. Ξέρεις ποιος έκανε τον φόνο, αλλά δεν ξέρεις τον λόγο, αντίθετα με τα ντετεκτιβίστικα έργα όπου ο δολοφόνος θα αποκαλυφθεί στις τελευταίες σελίδες. Και από κίνητρο, κάτι θα βρούμε, μια παλιά ιστορία, μια καταχωνιασμένη ανισορροπία, ένα ανομολόγητο πάθος που μας έκρυβαν οι ήρωες και ο συγγραφέας.

Στην ιστορία που έσκασε τώρα, ίσως να μη μάθουμε τον λόγο ποτέ, καθότι ο δολοφόνος σκότωσε και τον εαυτό του, συνεπώς, δεν έχει νόημα να τον καταδικάσεις- αν και αρκετός κόσμος έχει μια δυσκολία ως προς την καταδίκη των δολοφόνων, πολλώ δε μάλλον όταν το θύμα είναι εφοπλιστής, εκδότης, βουλευτής- όσο έχει νόημα να τον καταλάβεις. Αυτή είναι μια πανάρχαια ανθρώπινη ανάγκη, η ανάγκη να ερμηνεύεις με σκοπό να συντάσσεις και να επικαιροποιείς τους κώδικες της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς. Και να αναμετράσαι σαν ηθική μονάδα και σαν κοινωνική μάζα με τις εκφάνσεις του ανθρώπινου φαινομένου. Τι έκανε αυτός. Γιατί το έκανε. Πώς το έκανε. Τι θα έκανα εγώ. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα. Θα επιληφθούν οι Ερινύες, ο Αίγισθος, η μοίρα ή οι χωροφυλάκοι;

Διαβάσαμε γνωματεύσεις εγκληματολόγων και ψυχιάτρων που σχολίασαν εικάζοντας, δυνάμει των εγχειριδίων τους. Εκείνους κι αν δεν καταλάβαμε. Ο επιστήμονας είναι πολύ συχνά δυσκολότερος από τον άνθρωπο, αλλά τουλάχιστον είναι αβλαβής, με κάποιες εξαιρέσεις, έστω. Δεν ανησυχείς ότι θα κατέβει στο αυτοκίνητό του για να επιστρέψει με μια επαναληπτική καραμπίνα και ένα ρεβόλβερ, όπως ο μαινόμενος γέρων της ιστορίας μας. Πού τα βρήκε, πώς ήξερε να τα χρησιμοποιεί, τι είδους συνεργασία είχε με τους εργοδότες του, όλα αυτά τα ερωτήματα τα ξεψαχνίζει η αστυνομία, ενώ ήδη εμείς μαθαίνουμε λεπτομέρειες για καταθέσεις που πήγαιναν κι έρχονταν σε Ελλάδες και Ελβετίες, για οικογενειακές διενέξεις και για επιχειρηματικούς κολοσσούς αγνώστων μέχρι πρότινος στοιχείων.

Λοιπόν, ο κόσμος μας δεν είναι μονάχα οι καυγάδες του Αδωνη με τον Πολάκη, ούτε οι χοντροκοπιές του Μπέου ή του Μουτζούρη, ούτε οι αναζητήσεις του καταλλήλου αντιΜητσοτάκη μέχρι τριών αντιΚασελάκη, αντιΑνδρουλάκη και αντιΤσίπρα. Υπάρχει βάθος πολύ εκεί έξω, ανώνυμοι εφοπλιστές, άγνωστοι στόλοι, διενέξεις κροίσων αδελφών, άσημες επαύλεις και έμπιστοι Αιγύπτιοι, μορφή ανάμεσα στην αφοσίωση και την παράνοια.

Στο μεταξύ ο αυτόχειρας ταξιδεύει προς το επέκεινα. Ποιος θεός θα τον υποδεχθεί; Είχε βαπτιστεί χριστιανός. Θα κακοπέσει εάν επιληφθεί το καθαρτήριο του νέου του θρησκεύματος. Δολοφόνος κατά συρροή και αυτόχειρας; Πολλαπλά τα ανομήματα, μαζί με εκείνο της οργής και του μίσους. Αλλά και ο θεός των Αιγυπτίων επιεικής δεν θα ήταν με δαύτα. Διαπληκτίζονται οι όχθες, τον σπρώχνουν η μία στην άλλη.

Μετεωρίζεται η ψυχή του σε ένα σκότος παγερό, ενώ εμείς οι γήινοι έχουμε μια νέα αφορμή για να διαπιστώσουμε ότι ο άνθρωπος ως ον είναι το πλέον οικείο και αχαρτογράφητο ταυτόχρονα, μηδέ εξαιρουμένου του πλησίον μας, μηδέ εξαιρουμένου του εαυτού μας. Τον θεό μας τον διαλέγουμε. Τον δαίμονά μας; Τον διαλέγουμε κι αυτόν ή μας διαλέγει εκείνος.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω