Και το φλουρί της μάνας

Κωνσταντίνος Μάγνης

Τέτοιες μέρες το ερώτημα θα έπρεπε να είναι αν σας έπεσε το φλουρί, ή έστω ένα από 4-5 φλουριά σε ισάριθμες κοπές βασιλόπιττας, στις οποίες παρευρεθήκατε, στο ένα ή στο άλλο σπίτι.

Με τόση αντάρα, που συνοδεύει τις κοπές, τόση παρεμβατικότητα συγγενών, τόσο εξυπναδικισμό και ισχυρογνωμοσύνη σε βάρος απλών κανόνων της γεωμετρίας, που κανείς δεν υπολογίζει, απορείς πώς η κοπή πίτας, αντί για επισφράγιση της οικογενειακής ειρήνης, δεν γίνεται αιτία πολεμικής σύρραξης επιπέδου Γάζας!

Αλλά αυτό, που εν τέλει σας ρωτούν, δεν είναι τι έγινε με το φλουρί -σκοτίστηκαν με το φλουρί σας λες και δεν είχαν τα δικά τους φλουριά να αγωνιούν- αλλά αν σας έτυχε κόβιντ ή γρίπη.

Υπήρχαν και οι τυχεροί, που τους κλήρωσε ένα απλό βαρύ κρυολόγημα. Η επιστήμη έχει καταφέρει να στείλει ανθρώπους στο διάστημα ή να φτιάχνει συσκευές, που γράφουν διηγήματα σαν του Παπαδιαμάντη, αλλά δεν μπορούν να σε απαλλάξουν από ένα συνάχι, πέρα από ένα σετ αποσυμφορέξ σε διάφορες παραλλαγές, τα οποία σε κάνουν να νιώθεις και ηλίθιος εκτός από συναχωμένος, διότι αποτυγχάνεις στη χρήση τους. Εκείνα, που έχουν θαλασσινό νερό, πάντως, σου ξυπνούν τη νοσταλγική εμπειρία από τις βουτιές της παιδικής ηλικίας, όπου στο τέλος, πάντα, το νερό θα μας έμπαινε στη μύτη και μέσω αυτής στον ουρανίσκο και τον λάρυγγα.

Ποιος σκέφτηκε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι φάρμακο; Και πώς έχει καταφέρει να πείθει τον κόσμο ότι αυτό το μαραφέτι είναι θαυματουργό; Λες και δεν σου φτάνει το συνάχι, να σου τρέχει και ο Κορινθιακός μέσα από τη ρινική κοιλότητα, δημιουργώντας σου την αίσθηση ότι μαζί με το θαλασσινό νερό εισέπνευσες κι έναν αστερία, έτσι όπως νιώθεις όλα γρέντζα μέσα σου, εξαιτίας του κρυώματος!

Το συνάχι, περισσότερο και από την κατάρρευση της μούφας περί Αη Βασίλη, είναι η βασική αιτία απομυθοποίησης γονέων στα μάτια των παιδιών. Ηδη, από πολύ νωρίς έχεις αρχίσει να υποψιάζεσαι ότι ο πατέρας σου δεν είναι το Παιδί Φάντασμα σε μεγάλη ηλικία και ότι ο Λούκι Λουκ τον κατανικάει στο σημάδι! Οταν έρχεται η στιγμή, όπου αποτυγχάνει να σε απαλλάξει από την καταρροή και τα ρίγη, αλλά σε παραμυθιάζει με βιξ, ασπιρίνες και σούπες, το τοτέμ Γονείς κατεδαφίζεται με πάταγο: Την οργή σου να έχουν, καθώς στα μάτια σου βλέπεις την υπαιτιότητα για συνάχι, γρίπες, πονόδοντους, ωτίτιδες, υποχρέωση να αναμετριέσαι με τα αγγλικά και αριθμητική, σωματικά σου ελλείμματα, υπεροχή άλλων στον δρόμο στο πάλεμα και στο λιθάρι.

Με τα χρόνια αυτή η οργή, η διαδικασία προβολής στον Εγγύτερο Οικείο της ζοχάδας μας, για αναποδιές, μειονεξίες και δυσκολίες, αποτελεί εμφυτευμένο μηχανισμό άμυνας μέσα από άδικη αλλά ανακουφιστική επίθεση, που κάνει τα συμπτώματα να αποκτούν, μέσα στην οδύνη και μια ηδονιστική απόχρωση.

Ποτέ δεν μεγαλώνουμε. Περιμένουμε φλουριά και εισπράττουμε συνάχια, κάθε καινούργιος χρόνος μπαίνει σαν κομπογιαννίτης φαρμακοτρίφτης στο χωριό των αφελών, που τρέχουν να τον υποδεχτούν, να εξαπατηθούν, να εξαγριωθούν και να εκτονώσουν τη μήνιν τους στα αγαπημένα τους αλεξικέραυνα, στους νηφάλιους συγγενείς και συναδέλφους ή σε βάρος του σαρκίου τους, με παρηγορητικές εκδοχές αυτοκαταστροφής.

Ο,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο παχουλούς!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News