Κατάσταση συναγερμού

Ο Βαγγέλης Καραχάλιος είναι πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Δυτικής Ελλάδας.

Βρισκόμαστε ήδη σε κατάσταση συναγερμού. Την κλιματική αλλαγή έχει διαδεχθεί η κλιματική κρίση και οδεύουμε προς την κλιματική κατάρρευση σ’ έναν άγνωστο και σχεδόν αχαρτογράφητο δρόμο που δεν δημιουργεί ελπίδες ότι μπορεί να έχει ανάστροφη πορεία αν δεν υπάρξουν άμεσα μέτρα.

Αν δεν υπάρξουν στόχοι με δεσμευτικά χρονοδιαγράμματα και μετρήσιμα αποτελέσματα, σε χρόνο πολύ συντομότερο απ’ ό,τι υπολογίζαμε ή εκτιμούσαμε μόλις μερικά χρόνια πριν.

Οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης επηρεάζουν κάθε πτυχή της κοινωνικής μας δραστηριότητας, της οικονομίας και της παραγωγής και φυσικά του ίδιου του πολιτισμού μας. Στο λεξιλόγιό μας μπαίνουν διαρκώς καινούργιοι όροι. Η δίκαιη μετάβαση, η κλιματική και η ενεργειακή δικαιοσύνη, η πράσινη καινοτομία, η βιωσιμότητα της ανάπτυξης, η πράσινη συμφωνία, η ανάγκη να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια για εφησυχασμούς και αναβλητικότητες.

Ενα πολύ πιθανό σενάριο είναι τα αμέσως επόμενα χρόνια στη χώρα και στην περιοχή μας να δούμε μεγαλύτερη αύξηση της ξηρασίας, μείωση των βροχοπτώσεων, άνοδο της στάθμης της θάλασσας, πολύ περισσότερες μέρες καύσωνα, βεβαρημένη ατμόσφαιρα και κρίσεις λειψυδρίας και μετεωρολογικά δεδομένα ασύμβατα με ό,τι ξέραμε έως σήμερα.

Αρα ή θα ενεργοποιηθούμε και θα πάμε μπροστά υπηρετώντας συγκεκριμένους στόχους, επιδιώκοντας πανευρωπαϊκές και παγκόσμιες λύσεις ή θα παραδοθούμε στην ακρότητα κάθε καιρικού φαινομένου, με αναπόδραστα οδυνηρές συνέπειες.

Το ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας έχει καταθέσει ένα σύνολο προτάσεων που αποβλέπει ακριβώς στην καλύτερη προετοιμασία και θωράκιση της περιοχής μας απέναντι στα νέα δεδομένα που δημιουργούν οι κλιματικές αλλαγές. Προτάσεις που ξεκινούν απ’ τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τις ενεργειακές κοινότητες και τη μεγαλύτερη χωρητικότητά τους στα δίκτυα, απ’ την κυκλική οικονομία και την ανακαίνιση των κτιρίων, απ’ την ηλεκτροκίνηση και την προστασία της βιοποικιλότητας και φτάνουν στην πράσινη γεωργία, στις έξυπνες πόλεις, στη βιώσιμη στρατηγική κινητικότητας, στις καθαρότερες λύσεις στη βιομηχανία κι στις θαλάσσιες μεταφορές.

Πάντα με όρους που θα εγγυώνται ότι η ενεργειακή μετάβαση δεν θα καταλήγει να δημιουργήσει νέες συνθήκες κοινωνικής ανισορροπίας και η κλιματική ουδετερότητα κι η πράσινη ατζέντα να μη λειτουργήσουν ως ιμάντες πίεσης των χαμηλών εισοδημάτων και των ασθενέστερων συμπολιτών μας.

Ολα αυτά είναι κινήσεις που έπρεπε να είχαμε κάνει χθες. Και που πρέπει, έστω και τώρα, ν’ αποτελέσουν τον πυρήνα κάθε πολιτικής, σε κάθε πεδίο δράσης της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αλλιώς τ’ αποτελέσματα θα είναι τραγικότερα τα επόμενα χρόνια.