Κατευνασμός και εφησυχασμός εμείς, αποθράσυνση οι γείτονες
Ο Γιώργος Χώτος είναι ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών.
Για οποιονδήποτε έχει την ελάχιστη εθνική συνείδηση, υπερηφάνεια και σθένος, η εξωτερική πολιτική μας, έτσι όπως έχει διαγράψει μια θλιβερή πορεία την τελευταία 30ετία και κορυφώνεται ως σχεδόν καταστροφική εδώ και περίπου 7 χρόνια, μόνο απογοήτευση και πίκρα προσφέρει.
Αντιμέτωπη με τη μεγάλη και διαρκή απειλή για τη χώρα, την οποία αποτελεί ολοένα και πιο παράλογα η Τουρκία, το ελληνικό πολιτικό σύστημα μοιάζει παραλυμένα υποτονικό αντικρούοντας, με σβησμένους ψιθύρους, τις κραυγές θρασύτατης αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας, που ακατάπαυστα εκσπώνται από τις ιδεοληπτικές ονειρώξεις μεγαλείου της γείτονος.
Στην Ελλάδα έχει ριζώσει η ψυχολογία της πολιτισμένης, ειρηνόφιλης και ανεκτικής χώρας, η οποία δεν πέφτει (δήθεν) στην παγίδα της έντασης, την οποία προκαλούν οι διαρκείς αμφισβητήσεις της Τουρκίας. Εχουμε επιλέξει, με ευθύνη των κυβερνήσεων, να παίξουμε τον ρόλο της «μαλακής δύναμης– soft power» καταλήγοντας στην παθητικότητα και την απονεύρωση των αντιδράσεών μας στις παράλογες προκλήσεις, με αποτέλεσμα ο κατευνασμός της τουρκικής υπερδιέγερσης να καταλήγει σε εφησυχασμό από εμάς, αλλά να εκλαμβάνεται ως αδυναμία από τους απέναντι.
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει κατανοητή, με όρους αξιοπρέπειας και σχεδιασμού εξωτερικής πολιτικής, η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Τουρκία, αν όχι ως συμπεριφορά υποτελούς, όταν λίγες μέρες πριν η Τουρκία εξέδωσε NAVTEX στο Αιγαίο και το εξοργιστικό αποφάσισε τη μετατροπή σε Τζαμί της «Μονής της Χώρας»; Τι καλό θα μπορούσε να αποκομίσει από αυτή την επίσκεψη ο κ. Μητσοτάκης; Τίποτα. Θα μπορούσε να αναβάλει την επίσκεψη και να αποφύγει τις διπλωματικές απώλειες. Διότι, μπορεί ο Ερντογάν να έθεσε στο τραπέζι όλη την παράλογη τουρκική διεκδικητική ατζέντα και ο πρωθυπουργός μας να την απέρριψε, αλλά αυτό που ήθελε το πέτυχε. Να δημοσιοποιήσει, διεθνώς άλλη μια φορά, τα αιτήματά του. Δεν έχει σημασία αν δεν συμφωνούμε. Στην εξωτερική πολιτική οι πόντοι νομιμοποίησης κερδίζονται, σταδιακά, με πρώτο θεμελιώδες βήμα να διατυπώσεις αυτό που επιδιώκεις. Εμείς, όχι μόνο δεν διεκδικούμε τίποτα, αλλά δεχόμαστε να ακούσουμε τα παράλογα του εχθρού μας!
Συνάμα, δεχόμαστε με έναν εκλεγμένο δήμαρχο ομογενή μας στις αλβανικές φυλακές, τον πρωθυπουργό της Αλβανίας να πυροδοτεί με επίσκεψη και ομιλία στην Αθήνα την αμφισβήτηση της αυτοτέλειας του ελληνικού έθνους δηλώνοντας τις δήθεν ιστορικές ρίζες στη χώρα μας και να βαφτίζει την Μπουμπουλίνα Αλβανίδα. Φτάσαμε η καλούμενη από τους Ρωμαίους «Ιλλύρια Γκρέκα» σημερινή Αλβανία να μας εμπαίζει!
Επιπλέον, η ζέουσα πληγή της εθνικής μας μειοδοσίας, που επισημοποιήθηκε με το όνειδος της Συμφωνίας των Πρεσπών, αυτή του κρατικού μορφώματος των Σκοπίων στο οποίο εκχωρήσαμε το όνομα «Μακεδονία», όχι μόνο την έχει καταστρατηγήσει σε όλα τα επίπεδα κι εμείς -απαθώς- παρακολουθούμε, αλλά και μετά τις πρόσφατες εκλογές η Πρόεδρός του ομιλεί ανοικτά για «Μακεδονία» σκέτο. Τι άλλο περιμένουμε για να καταγγείλουμε τη Συμφωνία και να ξεπλύνουμε κάπως την εθνική ντροπή, που μας πότισε;
Αν οι πολιτικοί μας νομίζουν ότι η πολιτική του κατευνασμού και του επακόλουθου εφησυχασμού, που ακολουθούν, διασφαλίζει την ειρήνη πλανώνται οικτρά. Οι εχθροί του έθνους το μεταφράζουν ως αδυναμία κι αντί για ειρήνη (για την οποία απαιτούνται δύο) θα έχουμε πόλεμο (για τον οποίο κι ένας αρκεί). Το κακό δεν το νικάς αγνοώντας το, αλλά αντιμετωπίζοντάς το.
Το παράλογο της σημερινής υποχωρητικότητας και ενδοτικότητας δεν μπορεί παρά να οφείλεται στο ότι το πολιτικό σύστημα έχει ξεκοπεί και αυτονομηθεί από τον εθνικό κορμό και είναι πρόθυμο να δώσει κάθε είδους ανταλλάγματα προκειμένου να διατηρήσει τη δική του ύπαρξη. Λυπηρό και συνάμα τραγικό!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
