Κατοστάρης στα γεράματα

Κωνσταντίνος Μάγνης

Καλό μήνα.  Καλά Χριστούγεννα. Καλή Πρωτοχρονιά. Και ευτυχισμένο το καινούργιο εμβόλιο: Σίγουρα θα μας φωνάξουνε για προ- αναμνηστική δόση κάποιας νέας σειράς. Εκεί που έχουμε γλιτώσει όλες τις σειρές που παίζουν τα κανάλια, συμβατικά και ψηφιακά, μπλέκουμε με σειρές τύπου «Μποτσουάνα», από αυτές που δεν ξεμπλέκεις.

Σε ξεκινάνε με ένα κρούσμα που έρχεται από ένα κράτος και εκεί που ζώνεσαι για να αποφύγεις επισκέπτες και εισαγωγές από το κράτος, σου την πέφτει ο ιός από ένα άλλο κράτος. Αυτό πάθαμε με τους κινέζους. Δεν αφήναμε να περάσει ούτε ένας, μετά θωρακιστήκαμε έναντι των ιταλών φωνάζοντας αέραααα, και στο τέλος μας ήρθε ο ιός από τους Αγιους Τόπους. Ακου φαντασία ο σεναριογράφος. Πήγαμε να προσκυνήσουμε ευλαβώς και μας φέραμε ανύποπτοι τη συμφορά ενώ όλοι την περίμεναν από τους αποσυνάγωγους τους μασκαράδες.

Πάνω που προσκυνούσαμε λοιπόν, μεσημέρι του Αγίου Ανδρέα, χτυπάει το τηλέφωνό μας: Ενας ηλικιωμένος συμπολίτης- πόσο καιρό είχαμε να τον ακούσουμε- μας καλεί θορυβημένος. Ημιπανικόβλητος και καταβεβλημένος. Ακούσατε, ρωτάει, ότι οι ανεμβολίαστοι άνω των 60 θα χρεωθούν με πρόστιμο; Το ακούσαμε. Ο συμπολίτης δηλώνει άγχος και ανασφάλεια: Τι θα κάνει τώρα; Παραδέχεται ότι δεν έχει εμβολιαστεί, αλλά δεν θέλει να φάει και την κατοστάρα στο κεφάλι. Γιατί δεν έχει εμβολιαστεί; «Φοβόμαστε» απαντάει, κάνοντας χρήση πρώτου πληθυντικού, όχι της μεγαλοπρεπείας, αλλά της ντροπής. Δεν είναι ο μόνος που φοβάται, θέλει να πει, ή κάτω από τη διατύπωση αυτή καμουφλάρει την αισχύνη του. Δεν «φοβάμαι», αλλά «φοβόμαστε», αυτό καθιστά δικαιολογήσιμο τον φόβο: Είναι κι άλλοι που φοβούνται, δεν είναι ο μόνος, άρα αφού είναι κι άλλοι, δεν είναι παράδοξη η στάση αυτή. Όπως τα παιδιά που ντρέπονται να παραδεχθούν ότι απεχθάνονται τη ντομάτα, μέχρι που διαπιστώνουν ότι συμβαίνει και σε άλλα παιδιά. Φτάνεις στα εξήντα και θυμάσαι ακόμα ποιο άλλο ισόβια αγαπημένο παιδί δεν έτρωγε λαχανικά.

Ωραία, πηγαίνετε να εμβολιαστείτε, τον συμβουλεύουμε, για να γλιτώσει το πρόστιμο. «Εχω αστάθεια» μας εξηγεί. Ε, μην πηγαίνετε. Και να μου κάνουν κατάσχεση στη σύνταξη; Ρωτάει ακόμα πιο έντρομος. Σου λέει, το τσιπάκι αντέχεται, η κατάσχεση δεν αντέχεται. Αναλάβαμε να τον καθοδηγήσουμε ώστε να εμβολιαστεί και να ξεμπερδεύει. Η πίεση του χρόνου δεν μας επέτρεψε να ρωτήσουμε τι διάβολο μπορεί να φοβάται από ένα εμβόλιο. Αλλά η ερώτηση είναι καταχρηστική. Όταν γερνάς φοβάσαι τον Ερντογάν, τον διαρρήκτη, τη χρεοκοπία, τον γείτονα, το μηχανάκι, τον Ανδρέα τον Παπανδρέου (όχι εντελώς αδικαιολόγητα), ακόμα και το AIDS: Στο ακροατήριο των ενημερωτικών εκδηλώσεων για τη νόσο, πριν 30 χρόνια, μετείχε και μια ηλικιωμένη θεία της κατηγορίας που δεν υπήρχε περίπτωση να κινδυνεύσει με μετάδοση, εντούτοις ανησυχούσε, εξ ού και πήγαινε να ενημερωθεί, να αισθανθεί ανησυχία, να νιώσει άνθρωπος, γιατί άμα γαληνεύεις, αισθάνεσαι ότι προβάρεις μια μακρά, ατάραχη και μαρμαρένια κατάσταση.

Από το μεσημέρι του Αγιαντρεός, κάποιες χιλιάδες Ελληνες ένοιωσαν σαν τον κυριούλη του τηλεφωνήματος. Είδαν μπροστά τους το φάσμα της κατάσχεσης, της ανημπόριας, της φτώχιας. Αλλά πίσω τους βλέπουν το ρέμα του εμβολίου. Θρομβώσεις, αλλαγές ντι εν έι, μυοκαρδίτιδες. Κάτι μας λέει ότι ο ανθρωπάκος θα έχει περάσει ώρες επί ωρών στο τηλέφωνο, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο. Θα σκέφτεται τον εμβολιασμό σαν μια εκστρατεία στην Πίνδο, αλλά χωρίς χαμόγελο στα χείλη. Τι είναι ατιμότερο; Ο κορονοϊός ή το γήρας; Αλλά δεν πήγε πίσω και η οριοθέτηση του πήχη στα εξήντα. Ποιος άραγε συμβούλευσε τον πρωθυπουργό ότι ο εξηντάρης ανήκει στη χορεία του γκρουπ της τρίτης ηλικίας; Αυτό έλλειπε. Ο εξηντάρης απέχει πολύ, πάρα πολύ, μίλια ολόκληρα από το γκρουπ αυτό. Και ευτυχώς και εμείς απέχουμε πολύ, πάρα πολύ, από τα εξήντα. Τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες, πάλι καλά.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω