Καβούρια στις τσέπες

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

 

Περπατούν δύο άνδρες στον δρόμο. «Καταλαβαίνεις;» ρωτάει ο ένας. «Δημοσιογράφος, με περιουσία 100 εκατομμύρια». Ο άλλος δεν απάντησε. Ισως και να προσπαθούσε να συλλάβει τον αριθμό. Εκατό εκατομμύρια δεν συλλαμβάνονται, είναι σαν το άπειρο το διαστήματος. Μπορεί και να έκανε διαίρεση. Αν ζήσω σαράντα χρόνια ακόμα, πόσα με παίρνει να τρώω τον χρόνο (αν τα εκατό ήταν δικά μου); Και με ποιόν τρόπο να τα φάω; Θέλει ταλέντο ένα τέτοιο ξόδεμα. Ακόμα και τα καβουροπόδαρα ολόκληρης της Μυκόνου δεν αρκούν, έστω και αν τυλίξεις το νησί γύρω γύρω με καβούρια.

Συζητούσαν για τον Γιώργο Τράγκα και τους τραπεζικούς λογαριασμούς στους οποίους αποκαλύφθηκε μετά θάνατον ως δικαιούχος. Προσπαθήσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε την παρατήρηση του περαστικού. Σήμαινε: «Είναι δυνατόν να βγουν εκατό εκατομμύρια με τις αποδοχές ενός δημοσιογράφου;». Η ερώτηση εμπεριείχε την απάντηση: Όχι, δεν είναι δυνατόν. Αλλά το ζευγάρι των φίλων έφυγε γρήγορα προς τα πίσω μας και δεν ακούσαμε την υπόλοιπη συζήτηση.

Θα μπορούσαν να πουν: Εβγαλε εκατό εκατομμύρια κάνοντας τον δημοσιογράφο. Μα ποιοι και πόσο τον πλήρωναν για να προσφέρει υπηρεσίες; Και τι υπηρεσίες μπορεί να ήταν αυτές;

Ή να έλεγαν: Εβγαλε εκατό εκατομμύρια επειδή δεν έκανε τον δημοσιογράφο, αλλά προσέφερε άλλες υπηρεσίες υπό το προκάλυμμα της δημοσιογραφικής- εκδοτικής δραστηριότητας.

Ή να έλεγαν: Είπαμε ότι οι δημοσιογράφοι βγάζουν ένα σκασμό λεφτά κάνοντας διάφορες δουλειές που εξυπηρετούν το σύστημα, πολιτικό και επιχειρηματικό, αλλά αυτός, αδελφέ έσπασε τα κοντέρ.

Ή να έλεγαν: Εβγαζε λεφτά κάνοντας πλάγιες δουλειές, και κατάφερε να φτάσει τα εκατό εκατομμύρια χωρίς να τον πειράξει κανείς, αν και το σινάφι των υψηλά ιστάμενων είχε γνώση για τις φάμπρικες που είχε στρώσει ή που εξυπηρετούσε ή και τα δύο. Διάτρητος κι αυτός, αλλά το σύστημα δεν πάει πίσω.

‘Η να έλεγαν: Πόσα λεφτά έχουν εκείνοι που θα πλήρωναν εκατό εκατομμύρια- συνολικά- προκειμένου να απολαμβάνουν δημοσιογραφικής ασυλίας ή να κατευθύνουν αρνητική δημοσιότητα σε βάρος αντιπάλων τους;

Από όποια πλευρά και αν το δεις, αυτή η ιστορία κόμισε πολύ νερό στον μύλο της αντισυστημικής στάσης της κοινωνίας. Και μάλλον δεν βοήθησε και πολύ στην αποκατάσταση της γνώμης που έχει σχηματίσει ο κόσμος για το δημοσιογραφικό επάγγελμα.

Είναι άλλο πράγμα να υπάρχει η πεποίθηση ότι, όπως κάθε κλάδος έχει τα φαύλα του στοιχεία, έτσι και ο δημοσιογραφικός κόσμος έχει τα δικά του. Που δεν έχουν καμία σχέση με τον μέσο δημοσιογράφο και τις απολαβές του, ούτε βέβαια και με τη φύση των καθηκόντων του. Δεν λέμε, κάνει και ο δημοσιογράφος τους συμβιβασμούς του- μην βγάλουμε και τρελό τον κόσμο- αλλά εργάζεται με καλές προθέσεις, εξαντλώντας τα περιθώρια του για ακριβοδίκαιη προσέγγιση των γεγονότων ή για ελεύθερη άσκηση του υποκειμενισμού του.

Και είναι άλλο πράγμα να θεμελιώνεται η πεποίθηση ότι η δημοσιογραφία είναι εγκατεστημένη στη φαυλότητα, αλλά απλά υπάρχουν κλίμακες, ανάλογα με την πρόσβαση στο ψητό. Άλλος είναι του δεκάρικου και άλλος των εκατό εκατομμυρίων, με τους περισσότερους κάπου ενδιάμεσα και αρκετούς να ψάχνουν για δρόμο έστω και σ’ αυτό το δεκάρικο.

Όπως επίσης είναι άλλο πράγμα να καταλήξει ο κόσμος σε μια μπάσταρδη αντίληψη: Η δημοσιογραφία είναι μια παθογόνα εκδοχή της διαφθοράς του συστήματος, αλλά τυχαίνει να υπάρχουν αρκετοί που- για δημοσιογράφοι- είναι εντάξει τύποι.

Το ζευγάρι των πολιτών είχε ήδη φτάσει πολύ μακριά, και τότε μας ήρθε η σκέψη: Αραγε οι δυο τους πώς θα αντιδρούσαν αν μέσα από τη δουλειά τους εύρισκαν τρόπους να πλουτίσουν αθέμιτα, με το άλλοθι ότι, σιγά, δεν πουλάμε και τίποτα ναρκωτικά; Θα κλωτσούσαν την ευκαιρία ή θα της έδιναν να καταλάβει;

Αυτή είναι η ερώτηση των εκατό εκατομμυρίων. Δώστε την απάντησή σας και μετά ρωτήστε τον εαυτό σας αν είναι ειλικρινής. Θα το διαπιστώσετε εάν έχει μεγαλώσει η μύτη του.

 

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ