Κωνσταντίνου και Δεδηλωμένης

Όταν ο Ιησούς αναστήθηκε, εμφανίστηκε κατά πρώτον στους μαθητές του. Οι οποίοι πείσθηκαν αμέσως, αλλά όχι χωρίς κάποια έκπληξη. Άλλο η θεωρία, άλλο η πράξη. Ο Θωμάς χρειάστηκε να αγγίξει τις πληγές, λες και δεν του έφτανε το ίδιο το πρόσωπο του Κυρίου. Αλλά από άπιστο άτομο, τι να περιμένεις; Αν υπήρχαν κάμερες στο κρησφύγετο, βέβαια, η καταλυτική είδηση της ανάστασης θα είχε εξαπλωθεί παντού και θα είχαμε πολύ λιγότερες δυσκολίες στη διάδοση του χριστιανισμού, ούτε βέβαια θα χρειαζόταν να ρίπτονται οι πιστοί στα λιοντάρια, για να φθάσουμε μόλις στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου ο οποίος επέβαλε ανεξιθρησκία, οπότε τα λιοντάρια αντιμετώπισαν πολύ μεγάλο πλήγμα.

Πρόκειται βέβαια για τον Μεγάλο Κωνσταντίνο η μνήμη του οποίου γιορτάζεται μαζί με της μητέρας του Ελένης την ημέρα κατά την οποία εμείς ασεβώς θα
ψηφίζουμε, σύμφωνα με την ημερομηνία που έδωσε ο Πρωθυπουργός στους μαθητές αυτού άμα τη ενάρξει του υπουργικού συμβουλίου. Οι εκλογές βέβαια είναι αφ’ εαυτών γιορτή, και δη της δημοκρατίας. Συνεπώς, έτσι ή αλλιώς, κάτι θα γιορτάσουμε στις 21 Μαϊου.Εδώ που τα λέμε, ποιος μνημονεύει τους αγίους ως ιστορικά πρόσωπα την ημέρα

της γιορτής τους; Τι έχουμε συγκρατήσει για το Διάταγμα των Μεδιολάνων και το Εν Τούτω Νίκα του Κωνσταντίνου, τι γνωρίζουμε για τον Αγιο Γεώργιο, και τι έπραττε πριν αγιάσει;

Στη θρησκευτική μας συνείδηση, ο άγιος τιμάται ως άγιος, ως θείο πρόσωπο, ως ένοικος της ζώνης του επέκεινα, και βέβαια το όνομά του έχει φύγει από τον ιστορικό του φορέα και έχει πάρει τη μορφή του φίλου μας του Γιώργη, του κουμπάρου μας του Ντίνου, της Ελένης και κάθε Ελένης που γνωρίζουμε: Αυτό επιβάλλει η κοινωνική μας φύση και η παράδοση.

Δεν παύουμε βέβαια να προσλαμβάνουμε την πολιτική με θρησκευτικούς όρους, να λατρεύουμε τους ηγέτες ως μεσσίες και να αποκηρύσσουμε τους αντιπάλους ως αποσυνάγωγους πράκτορες του σατανά, όπως συνέβαινε με τα αναθέματα κατά του Βενιζέλου, ο οποίος εικονιζόταν με ουρά και κέρατα διαβόλου. Του Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά και ο Ευάγγελος ταιριάζει στα σκίτσα. Η ίδια η πολιτική ήταν ένα εργαστήριο θαυμάτων, τα οποία υποδεχόμαστε με μεγίστη διάθεση να πιστεύσουμε ή και να τα παραγγείλουμε ακόμα, από τον ηγέτη, τον πολιτευτή, τον τοπάρχη.

Και- άμα το πιστεύεις, όλα είναι πιθανά- το θαύμα πάντα ερχόταν, οι διορισμοί, οι μεταθέσεις, οι εξασφάλιση προνομιακού δανεισμού, η ηλεκτροδότηση των αυθαιρέτων, όλες αυτές οι μαγικές εξελίξεις που σηματοδότησαν την κοινή μας διαδρομή, μέσω μιας ευχέρειας που ανετράπη κατά τον καιρό του Κατακλυσμού, και καθώς ο Νώε μας έβαλε μεν στην Κιβωτό αλλά δεν ήταν στο χέρι του να αναστείλει και τη βρόχα που έπιπτε, γίναμε πυρ και μανία με τον Νώε, και τον αλλάξαμε με τον Μωυσή, ο οποίος υποσχέθηκε Γη της Επαγγελίας με τρομπέτες
που θα διέλυαν τείχη, και όχι περιστέρια που θα μας έφερναν ένα κλαδί ελιάς, και από πού; Από το Αραράτ, αν έχεις τον θεό σου. Ωραία δουλειά κάναμε.

Και είπε ο Πρωθυπουργός ότι την πρώτη Κυριακή θα μάθουμε ποιος θα μας κυβερνήσει και τη δεύτερη θα μάθουμε το πώς. Αμ πώς, που θα έλεγε και ο Κόμης Χατζηχρήστος. Υπάρχει τίποτε από όσα έρχονται που δεν το φαντάζεται κανείς; Υπάρχει κανείς που εκπλήσσεται; Η παροιμία «δεν είναι κάθε μέρα του Αη Γιαννιού», αυτό ακριβώς εννοεί: Ότι μια μέρα είναι του Αη Γιαννιού, οι άλλες είναι των άλλων

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ